اِشعیا 57 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده1 مرد عادل تلف شد و کسی نیست که این را در دل خود بگذراند و مردان سرسپرده برداشته شدند و کسی فکر نمی‌کند که عادلان از معرض بلا برداشته می‌شوند. 2 آنانی که به راه راست گام برمی‌دارند، به سلامتی داخل شده، بر بسترهای خویش آرامی خواهند یافت. 3 و اما شما، ای پسران ساحره، و فرزندان فاسق و زناکار، به اینجا نزدیک آیید! 4 بر که تمسخر می‌کنید؟ و بر که دهان خود را باز می‌کنید و زبان را دراز می نمایید؟ آیا شما فرزندان عصیان و نسل دروغ نیستید؟ 5 که در میان بلوطها و زیر هر درخت سبز در آتش شهوت به هیجان می‌آیید و کودکان را در درّه‌ها، زیر شکاف صخره‌ها قربانی می‌نمایید؟ 6 نصیب تو در میان صخره‌های صافاست. همینها قسمت تو می‌باشد. برای آنها نیز هدیه ریختنی ریختی و هدیه آردی گذرانیدی. آیا من به خاطر اینها گذشت خواهم کرد؟ 7 بر کوه بلند و رفیع بستر خود را گستردی و به آنجا نیز برآمده، قربانی گذرانیدی. 8 و پشت درها و آستانهها یادگار خود را واگذاشتی، زیرا که خود را به کسی دیگر غیر از من آشکار ساختی و برآمده، بستر خود را پهن کردی و در میان خود و ایشان عهد بسته، بستر ایشان را دوست داشتی بر عریانی‌شان نگریستی. 9 و با روغن در حضور پادشاه رفته، عطریات خود را افزودی و قاصدان خود را به جای دور فرستاده، خویشتن را تا به عالم مردگان پست گردانیدی. 10 از طولانی بودن راه درمانده شدی، اما نگفتی که «امید نیست.» تازگی قوت خود را یافتی، و از این جهت ضعف به هم نرسانیدی. 11 از که ترسان و هراسان شدی که خیانت ورزیدی و مرا به یاد نیاورده، این را در دل خود جا ندادی؟ آیا نه به خاطر اینکه من دیرزمانی است که ساکت مانده‌ام، پس حال دیگر ترس مرا به دل نداری؟ 12 من عدالت و اعمال تو را بیان خواهم نمود که تو را سودی از آن نخواهد بود. 13 چون فریاد برمی آوری، اندوخته‌های خودت تو را خلاصی بدهد، ولی باد تمامی آنها را خواهد برداشت و نفس آنها را خواهد برد. اما هر که بر من توکل دارد، مالک زمین خواهد بود و وارث کوه مقدس من خواهد گردید. 14 و گفته خواهد شد: «بسازید! بسازید! راه را آماده کنید! موانع را از راه قوم من بردارید!» 15 زیرا او که متعال و بلندمرتبه است و ساکن در ابدیت می‌باشد و اسم او قدوس است، چنین می‌گوید: «من در مکان والا و مقدس ساکنم و نیز با کسی که روح افسرده و متواضع دارد. تا روح متواضعان را احیا نمایم و دل افسردگان را زنده سازم. 16 زیرا که تا به ابد دشمنی نخواهم نمود و همیشه خشم نخواهم کرد، مبادا روحها و جانهایی که من آفریدم، به حضور من ضعف به هم رسانند. 17 به خاطر گناه طمع وی غضبناک شده، او را زدم، روی خود را مخفی ساخته، خشم نمودم و او به راه دل خود رو گردانیده، برفت. 18 طریقهای او را دیدم، اما شفایشان خواهم داد و او را هدایت نموده، به او و به آنانی که با وی ماتم گیرند، تسلی بسیار خواهم داد.» 19 خداوند که آفریننده ثمره لبها است، می‌گوید: «بر آنانی که دورند، سلامتی باد! و بر آنانی که نزدیکند، سلامتی باد! و من ایشان را شفا خواهم بخشید.» 20 اما شریران مثل دریای متلاطم که نمی‌تواند آرام گیرد و آبهایش گل و لجن برمی اندازد، می‌باشند. 21 خدای من می‌گوید: «شریران را سلامتی نیست.» |
@ 2024 Korpu Company