اِشعیا 53 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ کیست که پیام ما را باور کرده و کیست که بازوی خداوند بر او آشکار شده باشد؟

² زیرا به حضور او مثل نهال و مانند ریشه در زمین خشک خواهد رویید. او را نه ظاهری و نه جمالی می‌باشد. و چون او را می نگریم، منظری ندارد که مشتاق او باشیم.

³ خوار و نزد مردمان مردود و صاحب غمها و رنج دیده و مثل کسی ‌که رویها را از او بپوشانند و خوار شده که او را به حساب نیاوردیم.

⁴ لیکن او غم های ما را بر خود گرفت و دردهای ما را بر خویش حمل نمود. و ما او را از جانب خدا زحمت کشیده و مضروب و مبتلا گمان بردیم.

⁵ و حال آنکه به خاطر تقصیرهای ما مجروح و به خاطر گناهان ما لِه گردید. و تنبیه سلامتی ما بر او آمد و به زخمهای او ما شفا یافتیم.

⁶ تمامی ما مثل گوسفندان گمراه شده بودیم و هر یکی از ما به راه خود برگشته بود، و خداوند گناه تمامی ما را بر او نهاد.

⁷ بر او ستم شد، اما تواضع نموده، دهان خود را نگشود. مثل بره‌ای که برای قربانی می‌برند و مانند گوسفندی که نزد پشم برنده‌اش بی‌زبان است، همچنان دهان خود را نگشود.

⁸ از ظلم و از داوری گرفته شد. و از نسل او چه کسی تفکر نمود که او از زمین زندگان دریغ شد و به جهت تقصیر قوم من مضروب گردید؟

⁹ قبر او را با شریران تعیین نمودند و بعد از مردنش، با دولتمندان. هرچند هیچ ظلم نکرد و در دهان او حیله‌ای نبود.

¹⁰ اما خداوند را پسند آمد که او را مضروب نموده، به دردها مبتلا سازد. چون جان او را قربانی گناه ساخت. آنگاه نسل خود را خواهد دید و عمر او دراز خواهد شد و اراده خداوند به دست او به انجام خواهد رسید.

¹¹ ثمره مشقت جان خویش را خواهد دید و سیر خواهد شد. و خادم صالح من به معرفت خود بسیاری را صالح خواهد گردانید، زیرا که او گناهان ایشان را بر خویشتن حمل خواهد نمود.

¹² بنابراین او را در میان بزرگان نصیب خواهم داد و غنیمت را با زورآوران تقسیم خواهد نمود، به جهت اینکه جان خود را به کام مرگ ریخت و از خطاکاران شمرده شد و گناهان بسیاری را بر دوش خود گرفت و برای خطاکاران شفاعت نمود.