اِشعیا 5 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

سرود تاکستان

¹ سرود محبوب خود را درباره تاکستانش برای محبوب خود بسرایم. محبوب من تاکستانی داشت در تپه‌ای بسیار بارور.

² او زمین آن را کنده، از سنگها پاک کرده، و مو بهترین در آن کاشت و برجی در میانش بنا کرد و حوضی برای شراب نیز در آن کند. آنگاه منتظر می‌بود تا انگور بیاورد، اما انگور بد آورد.

³ پس الان، ‌ای ساکنان اورشلیم، و مردان یهودا، در میان من و تاکستان من حکم کنید.

⁴ برای تاکستان من دیگر چه توان کرد که در آن نکردم؟ پس چون منتظر بودم که انگور بیاورد، چرا انگور بد آورد؟

⁵ از این رو، اکنون شما را اعلام می‌نمایم که من به تاکستان خود چه خواهم کرد: حصارش را برمی دارم و چراگاه خواهد شد؛ دیوارش را ویران می‌سازم و پایمال خواهد گردید.

⁶ آن را خراب می‌کنم که نه هَرَس خواهد شد و نه علفهای هرزش کنده خواهد گشت. خار و خس در آن خواهد رویید، و ابرها را فرمان می​‌دهم که بر آن باران نباراند.

⁷ زیرا که تاکستان یهوه صِبایوت خاندان اسرائیل است و مردان یهودا نهال شادمانی او می‌باشند. او برای انصاف انتظار کشید و اینک خونریزی! برای عدالت، و اینک ناله و فریاد!

داوری

⁸ وای بر آنانی که خانه را به خانه ملحق و مزرعه را به مزرعه می‌افزایند تا مکانی باقی نماند. و شما در میان زمین به تنهایی ساکن می‌شوید.

⁹ یهوه صِبایوت در گوش من گفت: «به راستی که خانه‌های بسیار خراب خواهد شد، و خانه‌های بزرگ و خوش‌نما متروک خواهد گردید.

¹⁰ زیرا که ده جفت گاو زمین یک ”بَت“ تقریباً معادل ۲۲ لیتر است. یک بَت خواهد آورد و یک حومر تخم، یک ایفه خواهد داد.»

¹¹ وای بر آنانی که صبح زود برمی‌خیزند تا در ‌پی باده بروند، و شب دیر می‌نشینند تا شراب، ایشان را گرم نماید.

¹² و در بزمهای ایشان عود و بربط و دف و نی و شراب می‌باشد. اما به عمل خداوند نگاه نمی‌کنند و به کار دستهای او نمی‌نگرند.

¹³ از این روست که قوم من به خاطر نبود معرفت اسیر می‌شوند و شریفان ایشان گرسنه و عوام ایشان از تشنگی بی‌تاب می‌گردند.

¹⁴ از این سبب عالم مردگان حرص خود را زیاد کرده و دهان خویش را بی‌حد باز نموده است و نجیبان و مردم ایشان، عربده‌کشان و شادی کنان، به آن فرو می‌رود.

¹⁵ و مردم خوار خواهند شد و آدمیان ذلیل خواهند گردید و چشمان متکبران پست خواهد شد.

¹⁶ یهوه صِبایوت به انصاف متعال خواهد بود و خدای قدوس به عدالت تقدیس کرده خواهد شد.

¹⁷ آنگاه بره‌ها در مرتعهای ایشان خواهند چرید و غریبان در میان ویرانه‌های دولتمندان خوراک خواهند خورد.

¹⁸ وای بر آنانی که عصیان را به ریسمانهای پوچی و گناه را گویی به طناب ارابه می‌کشند.

¹⁹ و می گویند: «باشد که او عجله نموده، کار خود را بشتاباند تا آن را ببینیم. و مقصود قدّوس اسرائیل نزدیک شده، بیاید تا آن را بدانیم!»

²⁰ وای بر آنانی که بدی را نیکویی و نیکویی را بدی می‌نامند، که ظلمت را به‌ جای نور و نور را به‌ جای ظلمت می‌گذارند، و تلخی را به‌ جای شیرینی و شیرینی را به‌ جای تلخی می‌نهند.

²¹ وای بر آنانی که در نظر خود حکیمند، و پیش روی خود فهیم می‌نمایند.

²² وای بر آنانی که برای نوشیدن شراب نیرومند هستند و به جهت آمیخته ساختن باده مردان قوی می‌باشند.

²³ که شریران را برای رشوه عادل می‌شمارند، و حق عادلان را از ایشان دریغ می‌کنند.

²⁴ بنابراین همانگونه که زبانه‌های آتش کاه را می‌خورد و علف خشک در شعله می‌افتد، همچنان ریشه ایشان خواهد گندید و شکوفه ایشان مثل غبار برافشانده خواهد گردید. چونکه شریعت یهوه صِبایوت را ترک کرده، کلام قدوس اسرائیل را خوار شمرده‌اند.

²⁵ بنابراین خشم خداوند بر قوم خود مشتعل شده و دست خود را بر ایشان دراز کرده، ایشان را مبتلا ساخته است. کوه‌ها بلرزیدند و لاشه​های ایشان در میان کوچه‌ها مثل فضولات گردیده‌اند. با این همه، غضب او فرو ننشست، و دست او تا کنون دراز است.

²⁶ بیرقی به جهت قومهای دوردست برپا خواهد کرد. و از کرانهای زمین برای ایشان سوت خواهد زد. و ایشان عجله نموده، به شتاب خواهند آمد،

²⁷ و در میان ایشان هیچ کس خسته و لغزش خورنده نخواهد بود و هیچ کس نه چرتی خواهد زد و نه خواهد خوابید. کمربند کمر هیچ کس از ایشان باز نشده، بند نعلین هیچ یک پاره نخواهد شد.

²⁸ که تیرهای ایشان، تیز و تمامی کمانهای ایشان، زده شده است. سُمهای اسبان ایشان مثل سنگ خارا و چرخهای ارابه‌هایشان مثل گردباد شمرده خواهند شد.

²⁹ غرش ایشان مثل شیر ماده خواهد بود و همانند شیران ژیان نعره خواهند کرد. ایشان نعره خواهند زد و صید را گرفته، به سلامتی خواهند برد و رهاننده‌ای نخواهد بود.

³⁰ و در آن روز بر ایشان مثل شورش دریا، شورش خواهند کرد. و اگر کسی به زمین بنگرد، اینک تاریکی و تنگی است و نور در آسمانهای آن به ظلمت تبدیل شده است.