اِشعیا 47 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

نابودی بابل

¹ ای باکره دختر بابل، آمده بر خاک بنشین و ‌ای دختر کَلدانیان، بر زمین بی‌تخت بنشین. زیرا تو را دیگر نازنین و لذیذ نخواهند خواند.

² آسیاب را گرفته، آرد را خُرد کن. نقاب را برداشته، دامنت را بر کش و ساقها را برهنه کرده، از رودها عبور کن.

³ برهنگی تو آشکار خواهد شد، رسوایی تو ظاهر خواهد شد. من انتقام خواهم کشید، و بر هیچ کس شفقت نخواهم نمود.

⁴ و اما نجات‌دهنده ما، اسم او یهوه صِبایوت و قدوس اسرائیل می‌باشد.

⁵ ‌ای دختر کَلدانیان، خاموش بنشین و به ظلمت داخل شو، زیرا که دیگر تو را ملکه ممالک نخواهند خواند.

⁶ بر قوم خود خشم نموده و میراث خویش را بی‌حرمت کرده، ایشان را به ‌دست تو تسلیم نمودم. بر ایشان رحمت نکرده، یوغ خود را بر پیران بسیار سنگین ساختی.

⁷ و گفتی: ”تا به ابد ملکه خواهم بود.“ و این چیزها را در دل خود جا ندادی و به عاقبت آنها فکر نکردی.

⁸ پس الان ‌ای که در عشرت به سر می‌بری، و در اطمینان ساکن هستی، این را بشنو. ای که در دل خود می‌گویی: ”من هستم و غیر از من دیگری نیست؛ بیوه نخواهم شد و بی‌اولادی را نخواهم دانست.“

⁹ پس این دو چیز یعنی بی‌اولادی و بیوه​گی در یک آن و در یکروز بر تو خواهد آمد و با وجود زیادی سحر تو و افراط افسونگری زیاد تو، آنها به شدت بر تو استیلا خواهد یافت.

¹⁰ زیرا که بر شرارت خود اعتماد نموده، گفتی: ”کسی نیست که مرا بیند.“ و حکمت و علم تو، تو را گمراه ساخت و در دل خود گفتی: ”من هستم و غیر از من دیگری نیست.“

¹¹ پس بلایی که افسون آن را نخواهی دانست، بر تو خواهد آمد و مصیبتی که به دفع آن قادر نخواهی شد، تو را فرو خواهد گرفت و هلاکتی که ندانسته‌ای، ناگهان بر تو استیلا خواهد یافت.

¹² پس در افسونگری خود و زیادی سحر خویش که در آنها از کودکی مشقت کشیده‌ای، استوار بایست، شاید که منفعت توانی برد و شاید که غالب توانی شد.

¹³ از فراوانی مشورتهایت خسته شده‌ای، پس تقسیم کنندگان آسمانها و نظاره‌گران ستارگان و آنانی که در ابتدای هر ماه وقایع را خبر می‌دهند، بایستند و تو را از آنچه بر تو واقع شدنی است، نجات دهند.

¹⁴ اینک مثل کاه شده، آتش ایشان را خواهد سوزانید که خود را از شعله‌های زبانه آن نخواهند رهانید و آن اخگری که خود را نزد آن گرم سازند و آتشی که در برابرش بنشینند، نخواهد بود.

¹⁵ آنانی که از ایشان مشقت کشیدی، برای تو چنین خواهند شد و آنانی که از کودکی با تو تجارت می‌کردند، هر کس به جای خود آواره خواهد گردید و کسی ‌که تو را رهایی دهد، نخواهد بود.