اِشعیا 46 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

خدایان بابل و خدای واحد حقیقی

¹ ”بِل“ به زانو درآمده و ”نبو“ خم گردیده؛ بتهای آنها بر حیوانات و چارپایان نهاده شد. آنهایی که شما برمی‌داشتید، حمل گشته، و بار حیوانات ضعیف شده است.

² آنها به تمامی خم و خم شده، آن بار را نمی‌توانند رهانید، بلکه خود آنها به اسیری می‌روند.

³ ‌ای خاندان یعقوب، و تمامی بقیه خاندان اسرائیل که از بطن بر من حمل شده و از رَحِم برداشته من بوده‌اید!

⁴ و تا به پیری شما، من همان هستم و تا به سپیدمویی، من شما را خواهم برداشت. من آفریدم و من برخواهم داشت و من حمل کرده، خواهم رهانید.

⁵ مرا به که شبیه و مساوی می‌سازید؟ مرا با که مقابل می‌نمایید تا همانند شویم؟

⁶ آنانی که طلا را از کیسه می‌ریزند و نقره را به میزان می‌سنجند، زرگری را اجیر می‌کنند تا خدایی از آن بسازد، پس سجده کرده، عبادت نیز می‌نمایند.

⁷ آن را بر دوش برداشته، می‌برند و به ‌جایش می‌گذارند و او می ایستد و از جای خود حرکت نمی‌تواند کرد. نزد او التماس هم می‌نمایند، اما جواب نمی‌دهد و ایشان را از تنگی ایشان نتواند رهانید.

⁸ این را به یاد آورید و مردانه بکوشید. و ‌ای عاصیان، آن را در دل خود تفکر نمایید!

⁹ چیزهای اول را از زمان قدیم به یاد آورید. زیرا من قادر مطلق هستم و دیگری نیست. خدا هستم و نظیر من نیست.

¹⁰ آخر را از ابتدا و آنچه را که واقع نشده از قدیم بیان می‌کنم، و می‌گویم که اراده من برقرار خواهد ماند و تمامی مسرت خویش را به جا خواهم آورد.

¹¹ مرغ شکاری را از مشرق و مردی را که مشورت مرا انجام دهد، از جای دور می‌خوانم. من گفتم و به یقین به جا خواهم آورد و تقدیر نمودم و به یقین به وقوع خواهم رسانید.

¹² ‌ای سختدلان که از عدالت دور هستید، مرا بشنوید.

¹³ عدالت خود را نزدیک آوردم و دور نمی‌باشد و نجات من تأخیر نخواهد نمود و نجات را به جهت اسرائیل که جلال من است، در صَهیون خواهم گذاشت.