اِشعیا 40 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

تسلی برای قوم خدا

¹ تسلی دهید! قوم مرا تسلی دهید! خدای شما می‌گوید.

² سخنان دلاویز به اورشلیم گویید و او را ندا کنید که دوران سختی‌اش تمام شده و گناه او بخشیده گردیده، و از دست خداوند برای تمامی گناهانش دو چندان یافته است.

³ صدای ندا کننده‌ای در بیابان، «راه خداوند را مهیا سازید و طریقی برای خدای ما در صحرا هموار کنید.

⁴ هر دره‌ای برافراشته و هر کوه و تپه​ای پست خواهد شد. و کجی‌ها راست و ناهمواریها هموار خواهد گردید.

⁵ و جلال خداوند آشکار گشته، تمامی بشر آن را با هم خواهند دید، زیرا که دهان خداوند این را گفته است.»

⁶ صدایی می‌گوید: «ندا کن!» گفتم: «چه چیز را ندا کنم؟» تمامی بشر گیاه است و همگی زیبایی‌اش مثل گل صحرا.

⁷ گیاه خشک و گلش پژمرده می‌شود، زیرا نفس خداوند بر آن دمیده می‌شود. به یقین مردمان گیاه هستند.

⁸ گیاه خشک شد و گل پژمرده گردید، لیکن کلام خدای ما تا به ابد استوار خواهد ماند.»

⁹ ‌ای صَهیون که مژده می‌دهی، به کوه بلند برآی! و ‌ای اورشلیم که مژده می‌دهی، آوازت را با قوت بلند کن! آن را بلند کن و مترس و به شهرهای یهودا بگو که «اینک، خدای شما است!»

¹⁰ اینک خداوند یهوه با قوت می‌آید و بازوی او برایش حکمرانی می‌نماید. اینک مزد او با وی است و مکافات او پیش روی او می‌آید.

¹¹ او مثل شبان گله خود را خواهد چرانید و به بازوی خود بره‌ها را جمع کرده، به آغوش خویش خواهد گرفت و شیر دهندگان را به ملایمت رهبری خواهد کرد.

¹² کیست که آبها را به کف دست خود سنجیده و افلاک را با وجب اندازه کرده و غبار زمین را در پیمانه گنجانیده و کوه‌ها را به قپان و تپه‌ها را به ترازو وزن نموده است؟

¹³ کیست که روح خداوند را قانون داده یا مشیر او بوده، او را تعلیم داده باشد؟

¹⁴ او از که مشورت خواست تا به او فهم بخشد و طریق راستی را به او بیاموزد؟ و کیست که او را معرفت آموخت و راه فهم را به او تعلیم داد؟

¹⁵ اینک قومها مثل قطره سطل و مانند غبار میزان شمرده می‌شوند. اینک سواحل دوردست را مثل گرد برمی‌دارد.

¹⁶ و لبنان به جهت هیزم کافی نیست و حیواناتش برای قربانی سوختنی کفایت نمی‌کند.

¹⁷ تمامی قومها به نظر او هیچند و از هیچ و بطالت نزد او کمتر می‌نمایند.

¹⁸ پس خدا را به که تشبیه می‌کنید و کدام شباهت را با او برابر می‌توانید کرد؟

¹⁹ صنعتگر بت را می‌ریزد و زرگر آن را به طلا می‌پوشاند، و زنجیرهای نقره برایش می‌ریزد.

²⁰ کسی ‌که توان چنین هدایا نداشته باشد، درختی را که نمی پوسد، اختیار می‌کند و صنعتگر ماهری را می طلبد تا بتی را که واژگون نشود، برای او بسازد.

²¹ آیا ندانسته و نشنیده‌اید و از ابتدا به شما خبر داده نشده است و از بنیاد زمین نفهمیده‌اید؟

²² او است که بر کره زمین نشسته است و ساکنانش مثل ملخ می‌باشند. اوست که آسمانها را مثل پرده می‌گستراند و آنها را مثل خیمه به جهت سکونت پهن می‌کند.

²³ که امیران را لاشی می‌گرداند و داوران جهان را مانند بطالت می‌سازد.

²⁴ هنوز غرس نشده و کاشته نگردیده‌اند و تنه آنها هنوز در زمین ریشه نزده است، که فقط بر آنها می‌دمد و پژمرده می‌شوند و گرد باد آنها را مثل کاه می‌رباید.

²⁵ پس مرا به که تشبیه می‌کنید تا با او مساوی باشم؟ قدوس می‌گوید:

²⁶ چشمان خود را به آسمانها برافراشته ببینید. کیست که اینها را آفرید و کیست که لشکر اینها را به شماره بیرون آورده، تمامی آنها را به نام می‌خواند؟ از زیادی قوت و از عظمت توانایی او یکی از آنها گم نخواهد شد.

²⁷ ‌ای یعقوب, چرا فکر می‌کنی و ‌ای اسرائیل چرا می‌گویی: «راه من از خداوند مخفی است و خدای من انصاف مرا به فراموشی سپرده است.»

²⁸ آیا ندانسته و نشنیده‌ای که خدای سرمدی یهوه آفریننده کرانهای زمین درمانده و خسته نمی‌شود و فهم او را تفتیش نتوان کرد؟

²⁹ ضعیفان را قوت می‌بخشد و ناتوانان را قدرت زیاده عطا می‌نماید.

³⁰ حتی جوانان هم درمانده و خسته می‌گردند و شجاعان به کلی می‌افتند.

³¹ اما آنانی که منتظر خداوند می‌باشند قوت تازه خواهند یافت و مثل عقاب پرواز خواهند کرد. خواهند دوید و خسته نخواهند شد. خواهند رفت و درمانده نخواهند گردید.