اِشعیا 28 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

وای بر اِفرایِم

¹ وای بر تاج تکبّر میگساران اِفرایم، و بر گل پژمرده زیبایی جلال وی، که بر سر وادی بارور مغلوبانِ شراب است.

² اینک خداوند کسی نیرومند و توانا دارد که مثل تگرگ شدید و طوفان مرگبار و مانند سیل آبهای قدرتمند سرشار، آن را به زور بر زمین خواهد انداخت.

³ و تاج تکبّر میگساران اِفرایِم زیر پایها پایمال خواهد شد.

⁴ و گل پژمرده زیبایی جلال وی که بر سر وادی بارور است، مثل نوبر انجیرها قبل از تابستان خواهد بود که چون بیننده آن را بیند، وقتی که هنوز در دستش باشد، آن را فرو می‌برد.

⁵ و در آن روز یهوه صِبایوت، به جهت بقیه قوم خویش تاج جلال و افسر جمال خواهد بود.

⁶ و روح انصاف برای آنانی که به داوری می‌نشینند و قوت برای آنانی که جنگ را به دروازه‌ها برمی‌گردانند.

⁷ و لکن اینان نیز از شراب گمراه شده‌اند و از باده سرگشته گردیده‌اند. هم کاهن و هم نبی از باده گمراه شده‌اند و از شراب بلعیده گردیده‌اند. از باده سرگشته شده‌اند و در رویا گمراه گردیده‌اند و در داوری مبهوت گشته‌اند.

⁸ زیرا که همه سفره‌ها از قی و نجاست پر گردیده و جایی نمانده است.

⁹ کدام را معرفت خواهد آموخت؟ و اخبار را به که خواهد فهمانید؟ آیا نه آنانی را که از شیر بازداشته و از پستانها گرفته شده‌اند؟

¹⁰ زیرا که حکم بر حکم و حکم بر حکم، قانون بر قانون و قانون بر قانون اینجا اندکی و آنجا اندکی خواهد بود.

¹¹ زیرا که با لبهایی الکن و زبانی غریب با این قوم سخن خواهد نمود.

¹² که به ایشان گفت: «راحت همین است. پس خسته‌شدگان را آسوده سازید و آرامی همین است.» اما نخواستند که بشنوند.

¹³ و کلام خداوند برای ایشان حکم بر حکم و حکم بر حکم، قانون بر قانون و قانون بر قانون اینجا اندکی و آنجا اندکی خواهد بود تا بروند و به پشت افتاده، مجروح گردند و به دام افتاده، گرفتار شوند.

¹⁴ بنابراین‌ ای مردان مسخره کننده، و ‌ای حاکمان این قوم که در اورشلیم‌اند، کلام خداوند را بشنوید.

¹⁵ از آنجا که گفته‌اید: «با مرگ عهد بسته‌ایم، و با عالم مردگان همداستان شده‌ایم، پس چون شلاق مرگبار بگذرد، به ما نخواهد رسید، زیرا که دروغها را پناهگاه خود نمودیم و خویشتن را زیر حیله پوشیده ساختیم.»

¹⁶ بنابراین خداوند یهوه چنین می‌گوید: «اینک در صَهیون سنگ بنیادی نهادم یعنی سنگ آزموده و سنگ زاویه‌ای گرانبها و بنیاد محکم، پس هر ‌که ایمان آورد، عجله نخواهد نمود.

¹⁷ و انصاف را ریسمان می‌گردانم و عدالت را ترازو، و تگرگ پناهگاه دروغ را خواهد رفت و آبها پوشش را خواهد برد.

¹⁸ و عهد شما با مرگ پوچ خواهد شد و پیمانتان با عالم مردگان ثابت نخواهد ماند و چون شلاق شدید بگذرد، شما از آن پایمال خواهید شد.

¹⁹ هر وقت که بگذرد، شما را گرفتار خواهد ساخت، زیرا که هر صبح، هم در روز و هم در شب خواهد گذشت و فهمیدن اخبار باعث هیبت محض خواهد شد.»

²⁰ زیرا که بستر کوتاهتر است از آنکه کسی بر آن دراز شود، و لحاف تنگتر است از آنکه کسی خویشتن را بپوشاند.

²¹ زیرا خداوند چنانکه در کوه فراصیم کرد، خواهد برخاست و چنانکه در وادی جِبعون نمود، خشمناک خواهد شد، تا کار خود یعنی کار عجیب خود را به جا آورد و عمل خویش یعنی عمل غریب خویش را به انجام رساند.

²² پس الان مسخره منمایید، مبادا بندهای شما محکم گردد، زیرا هلاکت و تقدیری را که از جانب خداوند یهوه صِبایوت، بر تمامی زمین می‌آید، شنیده‌ام.

²³ گوش گیرید و صدای مرا بشنوید و متوجه شده، کلام مرا گوش نمایید.

²⁴ آیا برزگر، همه روز به جهت تخم پاشیدن شیار می‌کند و آیا همه وقت زمین خود را می‌شکافد و هموار می‌نماید؟

²⁵ آیا بعد از آنکه رویش را هموار کرد، گشنیز را نمی‌پاشد و زیره را نمی افشاند و گندم را در شیارها و جو را در جای معین و ذرت را در حدودش نمی‌گذارد؟

²⁶ زیرا که خدایش او را به حقیقت می‌آموزد و او را تعلیم می‌دهد.

²⁷ چونکه گشنیز با گردون تیز کوبیده نمی‌شود و چرخ ارابه بر زیره گردانیده نمی‌گردد، بلکه گشنیز به عصا و زیره به چوب تکانیده می‌شود.

²⁸ گندم آرد می شود، زیرا که آن را همیشه خرمن‌کوبی نمی‌کند و هرچند چرخ ارابه و اسبان خود را بر آن بگرداند، آن را خرد نمی‌کند.

²⁹ این نیز از جانب یهوه صِبایوت که مشورتش عجیب و حکمتش عظیم است، صادر می‌گردد.