اِشعیا 2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهکوه خداوند 1 کلامی که اِشعیا پسر آموص درباره یهودا و اورشلیم دید: 2 و در دوران آخر واقع خواهد شد که کوه خانه خداوند بر قله کوه‌ها استوار خواهد شد و فوق تپهها برافراشته خواهد گردید و تمامی قومها به سوی آن روان خواهند شد. 3 و قوم های بسیار عزیمت کرده، خواهند گفت: «بیایید تا به کوه خداوند و به خانه خدای یعقوب برآییم تا طریق‌های خویش را به ما تعلیم دهد و در راههای وی گام برداریم.» زیرا که شریعت از صَهیون، و کلام خداوند از اورشلیم صادر خواهد شد. 4 و او ملتها را داوری خواهد نمود و به اختلافات بسیاری از قومها پایان خواهد داد. و ایشان شمشیرهای خود را برای گاو‌آهن و نیزه‌های خویش را برای اره‌ها خواهند شکست و قومی بر قومی شمشیر نخواهد کشید و بار دیگر جنگ را نخواهند آموخت. 5 ای خاندان یعقوب بیایید تا در نور خداوند گام برداریم. روز خداوند 6 زیرا قوم خود، یعنی خاندان یعقوب را ترک کرده‌ای، چونکه از رسوم مشرق‌زمین آکنده‌اند، و مانند فلسطینیان فالگیر شده‌اند و با پسران غریبان دست زده‌اند. 7 و زمین ایشان از نقره و طلا پر شده و خزاین ایشان را انتهایی نیست؛ زمین ایشان از اسبان پر است و ارابه‌های ایشان را پایانی نیست؛ 8 و زمین ایشان از بتها پر است؛ صنعت دستهای خویش را که به انگشتهای خود ساخته‌اند، سجده می‌نمایند. 9 و مردم خوار شده و مردان پست می‌شوند. بنابراین ایشان را نخواهی آمرزید. 10 از ترس خداوند و از کبریای جلال او به صخره داخل شده، خویشتن را در خاک پنهان کن. 11 چشمان بلند انسان پست و تکبّر آدمیان پست خواهد شد و در آن روز خداوند به تنهایی متعال خواهد بود. 12 زیرا که برای یهوه صِبایوت روزی است که به ضد هر چیز مغرور و متکبّر خواهد آمد، و به ضد هر چیز که برافراشته باشد؛ و آنها پست خواهند شد؛ 13 و به ضد همه سروهای آزاد بلند و رفیع لبنان و به ضد تمامی بلوطهای باشان؛ 14 و به همه کوه‌های سر به فلک کشیده، و به ضد تمامی تپههای بلند؛ 15 و به ضد هر برج سربلند، و به ضد هر حصار مستحکم؛ 16 و به ضد همه کشتیهای ترشیش و به ضد همه مصنوعات مرغوب. 17 تکبّر انسان پست شود و کبر و غرور آدمیان به زیر کشیده خواهد شد. و در آن روز خداوند به تنهایی متعال خواهد بود، 18 و بتها به تمامی تلف خواهند شد. 19 و ایشان به غارهای صخره‌ها و حفره‌های زمین داخل خواهند شد، به سبب ترس خداوند و کبریای جلال او هنگامی که او برخیزد تا زمین را پریشان سازد. 20 در آن روز مردمان، بتهای نقره و بتهای طلای خود را که برای عبادت خویش ساخته‌اند، نزد موش کوران و خفاشها خواهند انداخت، 21 تا به غارهای صخره‌ها و شکافهای سنگ خارا داخل شوند، به خاطر ترس خداوند و کبریای جلال او هنگامی که او برخیزد تا زمین را پریشان سازد. 22 شما از انسانی که نفس او در بینی‌اش می‌باشد، دست برکشید، زیرا او به چه چیز محسوب می‌شود؟ |
@ 2024 Korpu Company