اِشعیا 18 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

پیغام خدا علیه کوش

¹ وای بر زمینی که در آن صدای بالها است، که به آن طرف نهرهای کوش می‌باشد.

² و ایلچیان به دریا و در زورقهایی از نی، بر روی آبها می‌فرستد و می‌گوید: ای قاصدان تیزرو بروید نزد ملت بلند قد و براق، نزد قومی که از ابتدایش تا کنون مهیب بوده‌اند یعنی ملت زورآور و پایمال کننده که رودها زمین ایشان را تقسیم می‌کند.

³ ‌ای تمامی ساکنان دنیا و ساکنان جهان، چون بیرقی بر کوه‌ها بلند گردد، به آن نگاه کنید و چون شیپور نواخته شود، بشنوید.

⁴ زیرا خداوند به من چنین گفته است: «من خواهم آرامید و از مکان خود نظر خواهم نمود. مثل گرمای صاف بر نباتات و مثل ابر شبنم‌دار در حرارت محصول.

⁵ زیرا قبل از محصول وقتی که شکوفه به انجام رسد و گل به انگور رسیده، تبدیل گردد، او شاخه‌ها را با ارّه‌ها خواهد برید و نهالها را بریده دور خواهد افکند.

⁶ و همه برای پرندگان شکاری کوه‌ها و حیوانات وحشی زمین واگذاشته خواهد شد. و پرندگان شکاری تابستان را بر آنها به سر خواهند برد و تمامی حیوانات وحشی زمین زمستان را بر آنها خواهند گذرانید.

⁷ و در آن زمان هدیه‌ای برای یهوه صِبایوت از قوم بلند قد و براق و از قومی که از ابتدایش تا کنون مهیب است، و از قومی نیرومند و پایمال کننده که رودها زمین ایشان را تقسیم می‌کند، به مکان اسم یهوه صِبایوت، یعنی به کوه صَهیون آورده خواهد شد.