اِشعیا 16 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ بره‌ها را که خراج حاکم زمین است از سِلاع به سوی بیابان، به کوه دختر صَهیون بفرستید.

² و دختران موآب مثل پرندگان آواره و مانند آشیانه ترک شده نزد معبرهای اَرنون خواهند شد.

³ مشورت بدهید و انصاف را به جا آورید، و سایه خود را در وقت ظهر مثل شب بگردان. رانده شدگان را پنهان کن و فراریان را تسلیم منما.

⁴ ‌ای موآب، بگذار که رانده‌شدگان من نزد تو مسکن گزینند. و برای ایشان از چشمان تاراج کننده پناهگاه باش. زیرا ظالم نابود خواهد شد و تاراج کننده تمام خواهد گردید و ستمکار از زمین تلف خواهد شد.

⁵ و تخت به رحمت استوار خواهد گشت و کسی بر آن به راستی در خیمه داوود خواهد نشست که داوری کند و انصاف را خواستار باشد و به جهت عدالت بشتابد.

⁶ غرور موآب و بسیاری تکبّر و وقاحت و کبر و خشم او را شنیدیم و فخر او پوچ است.

⁷ به این سبب موآب برای موآب شیون می‌کند و تمامی ایشان شیون می‌نمایند. به جهت بنیادهای قیرحارِست ناله می‌کنید، زیرا که به تمامی مضروب می‌شود.

⁸ زیرا که مزرعه‌های حِشبون و موهای سِبمه پژمرده شد و سروران قومها تاکهایش را شکستند. آنها تا به یَعزیر رسیده بود و در بیابان پراکنده می‌شد و شاخه‌هایش پخش شده، از دریا می‌گذشت.

⁹ بنابراین برای مو سِبمه به گریه یَعزیر خواهم گریست. ای حِشبون و اِلعاله، شما را با اشکهای خود سیراب خواهم ساخت، زیرا که از میوه‌ها و انگورهایت گلبانگ افتاده است.

¹⁰ شادی و مایه لذت من از بستانها برداشته شد و در تاکستانها ترنم و صدای شادمانی نخواهد بود و کسی شراب را در حوضهای شراب پایمال نمی کند. صدای شادمانی را خاموش گردانیدم.

¹¹ از این رو درون من مثل بربط به جهت موآب می‌نالد و بطن من برای قیرحارِس.

¹² آنگاه که موآب در مکان بلند خود حاضر شده، خویشتن را خسته کند و به مکان مقدس خود برای دعا بیاید، کامیاب نخواهد شد.

¹³ این است کلامی که خداوند درباره موآب از زمان قدیم گفته است.

¹⁴ اما الان خداوند صحبت نموده، می‌گوید: «بعد از سه سال برحسب سالهای مزدور، جلال موآب با وجود جماعت زیاد او، محقر خواهد شد و باقیماندگانش بسیار اندک و بی‌قوت خواهند گردید.»