اِشعیا 14 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ زیرا خداوند بر یعقوب ترحم فرموده، اسرائیل را بار دیگر خواهد برگزید و ایشان را در زمینشان آرامی خواهد داد. و غریبان به ایشان ملحق شده، خود را به خاندان یعقوب خواهند چسبانید.

² و قو‌مها ایشان را برداشته، به مکان خودشان خواهند ‌آورد. و خاندان اسرائیل آنها را در زمین خداوند برای بندگی و کنیزی، جزو اموال خود خواهند ساخت. و اسیر کنندگان خود را اسیر کرده، بر ستمکاران خویش حکمرانی خواهند نمود.

³ و در روزی که خداوند تو را از درد و اضطرابت و بندگی سخت که بر تو می‌نهادند، خلاصی بخشد، واقع خواهد شد،

⁴ که این طعنه را بر پادشاه بابل زده، خواهی گفت: «چگونه آن ظالم از میان رفت و آن ستمکار به آخر خود رسید!

⁵ خداوند عصای شریران و چوگان حاکمان را شکست.

⁶ آنکه قومها را به خشم بی‌وقفه می‌زد و بر ملتها به غضب با جفای بی​حد حکمرانی می‌نمود،

⁷ تمامی زمین آرام شده و ساکت گردیده‌اند و به صدای بلند ترنم می‌نمایند.

⁸ صنوبرها نیز و سروهای آزاد لبنان درباره تو شادمان شده، می‌گویند: «از زمانی که تو خوابیده‌ای قطع کننده‌ای بر ما برنیامده است.»

⁹ عالم مردگان از زیر برای تو متحرک است تا چون بیایی تو را استقبال نماید، و مردگان یعنی تمامی بزرگان زمین را برای تو بیدار می‌سازد. و تمامی پادشاهان قومها را از تختهای ایشان برمی دارد.

¹⁰ تمامی اینها تو را خطاب کرده، می‌گویند: ”آیا تو نیز مثل ما ناتوان شده‌ای و مانند ما گردیده‌ای.“

¹¹ جلال تو و صدای بربطهای تو به عالم مردگان فرود شده است. کرمها زیر تو گسترانیده شده و مورچه​ها تو را می‌پوشانند.

¹² ‌ای زهره دختر صبح، چگونه از آسمان افتاده‌ای؟ ای که قومها را ذلیل می‌ساختی، چگونه به زمین افکنده شده‌ای؟

¹³ و تو در دل خود می‌گفتی: ”به آسمان صعود نموده، تخت خود را بالای ستارگان خدا خواهم افراشت. و بر کوه اجتماع در اطراف شمال جلوس خواهم نمود.

¹⁴ بالای بلندی​های ابرها صعود کرده، مثل خدای متعال خواهم شد.“

¹⁵ لیکن به عالم مردگان به مکانهای پست حفره فرود خواهی شد.

¹⁶ آنانی که تو را بینند بر تو چشم دوخته و در تو تأمل نموده، خواهند گفت: ”آیا این آن مرد است که جهان را پریشان و ممالک را لرزان می‌ساخت؟

¹⁷ که جهان را ویران می‌نمود و شهرهایش را منهدم می‌ساخت و اسیران خود را به خانه های ایشان رها نمی‌کرد؟“

¹⁸ همه پادشاهان قومها همگی هر یک در خانه خود با جلال می‌خوابند.

¹⁹ اما تو از قبر خود بیرون افکنده می‌شوی و مثل شاخه منفور و مانند لباس کشتگانی که با شمشیر زده شده باشند، که به سنگهای حفره فرو می‌روند و مثل لاشه پایمال شده.

²⁰ با ایشان در دفن متحد نخواهی بود، چونکه زمین خود را ویران کرده، قوم خویش را کشته‌ای. نسل شریران تا به ابد در یادها ماندگار نخواهد شد.

²¹ برای پسرانش به خاطر گناه پدران ایشان, کشتارگاهی را مهیا سازید، تا ایشان برنخیزند و در زمین تصرف ننمایند و روی جهان را از شهرها پر نسازند.

²² و یهوه صِبایوت می‌گوید: «من به ضد ایشان خواهم برخاست.» و خداوند می‌گوید: «اسم و باقیماندگان را و نسل و نواده‌ها را از بابل ریشه​کن خواهم ساخت.

²³ و آن را نصیب خارپشتها و باتلاقهای آب خواهم گردانید و آن را با جاروب هلاکت خواهم رُفت.» یهوه صِبایوت می‌گوید.

وحی درباره آشور

²⁴ یهوه صِبایوت قسم خورده، می‌گوید: «یقین به طوری که قصد نموده‌ام، همچنان واقع خواهد شد. و به اینطور که تقدیر کرده‌ام، همچنان به جا آورده خواهد گشت.

²⁵ و آشور را در زمین خودم خواهم شکست و او را بر کوه‌های خویش پایمال خواهم کرد. و یوغ او از ایشان رفع شده، بار او از گردن ایشان برداشته خواهد شد.»

²⁶ تقدیری که بر تمامی زمین مقدر گشته، این است. و دستی که بر تمامی قومها دراز شده، همین است.

²⁷ زیرا که یهوه صِبایوت تقدیر نموده است، پس کیست که آن را پوچ گرداند؟ و دست اوست که دراز شده است، پس کیست که آن را برگرداند؟

²⁸ در سالی که آحاز پادشاه مُرد، این وحی نازل شد:

²⁹ ‌ای تمامی فلسطین، شادی مکن از اینکه عصایی که تو را می‌زد، شکسته شده است. زیرا که از ریشه مار، افعی بیرون می‌آید و نتیجه او مار آتشین جهنده خواهد بود.

³⁰ و نخست‌زادگان مسکینان خواهند چرید و فقیران در اطمینان خواهند خوابید. و ریشه تو را با قحطی خواهم کشت و باقیماندگان تو مقتول خواهند شد.

³¹ ‌ای دروازه، شیون نما! و ‌ای شهر، فریاد برآور! ای تمامی فلسطین، تو گداخته خواهی شد. زیرا که از طرف شمال دود می‌آید و از صفوف او کسی دور نخواهد افتاد.

³² پس به قاصدان قومها چه جواب داده شود؟ «خداوند صَهیون را بنیاد نهاده است و مسکینان قوم او در آن پناه خواهند برد.»