اِشعیا 13 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

داوری بر بابل

¹ وحی درباره بابل که اِشعیا پسر آموص آن را دید:

² بیرقی بر کوه خشک برپا کنید و صدا به جانب ایشان بلند نمایید، با دست اشاره کنید تا به دروازه‌های شریفان داخل شوند.

³ من مقدسان خود را فرمان دادم و شجاعان خویش یعنی آنانی را که در کبریای من شادی می‌نمایند، به جهت غضبم فرا خواندم.

⁴ صدای گروهی در کوه‌ها مثل صدای خلق زیاد. صدای غوغای ممالک قومها که جمع شده باشند. یهوه صِبایوت لشکر را برای جنگ سان می‌بیند.

⁵ ایشان از زمین دوردست و از فراسوی آسمانها می‌آیند؛ یعنی خداوند با اسلحه غضب خود، تا تمامی جهان را ویران کند.

⁶ شیون کنید، زیرا که روز خداوند نزدیک است، مثل هلاکتی از جانب قادر مطلق می‌آید.

⁷ از این جهت همه دستها سست می‌شود و دلهای همه مردم گداخته می‌گردد.

⁸ ایشان به وحشت افتاده، عذابها و دردهای زایمان ایشان را می‌گیرد، مثل زنی که می‌زاید، درد می‌کشند. بر یکدیگر به حیرت می‌‌نگرند و رویهایشان رویهایی برافروخته است.

⁹ اینک روز خداوند با بیرحمی و غضب و خشم آتشین می‌آید، تا جهان را ویران سازد و گناهکاران را از میانش هلاک نماید.

¹⁰ زیرا که ستارگان آسمان و بُرجهایش روشنایی خود را نخواهند داد. و آفتاب در وقت طلوع خود تاریک خواهد شد و ماه روشنایی خود را نخواهد تابانید.

¹¹ و من جهان را به خاطر گناه و شریران را به سبب عصیان ایشان سزا خواهم داد، و غرور متکبران را تباه خواهم ساخت و تکبّر ستمگران را به زیر خواهم ‌انداخت.

¹² مردم را از زر خالص، و انسانها را از طلای اوفیر کمیابتر خواهم ساخت.

¹³ بنابراین آسمان را به لرزه خواهم انداخت و زمین از جای خود خواهد جنبید. در حین غضب یهوه صِبایوت و در روز شدت خشم او.

¹⁴ هر کس همچون آهوی رانده شده و مانند گله‌ای که کسی آن را جمع نکند، خواهند بود. و هر کس به سوی قوم خود توجه خواهد نمود و هر شخص به زمین خویش فرار خواهد کرد.

¹⁵ و هر که یافت شود، با نیزه کشته خواهد شد و هر که گرفته شود، به شمشیر خواهد افتاد.

¹⁶ کودکان ایشان نیز در نظر ایشان به زمین انداخته شوند و خانه‌های ایشان غارت شود و زنان ایشان بی‌عصمت گردند.

¹⁷ اینک من مادها را بر ایشان خواهم برانگیخت که نقره را به چیزی نمی‌شمارند و طلا را دوست نمی‌دارند.

¹⁸ و کمانهای ایشان، جوانان را خرد خواهد کرد. و بر ثمره رَحِم ترحم نخواهند نمود و چشمان ایشان بر کودکان شفقت نخواهد داشت.

¹⁹ و بابل که جلال ممالک و مایه فخر کَلدانیان است، همچون سُدوم و عَموره به دست خدا واژگون خواهد شد.

²⁰ و تا به ابد آباد نخواهد شد و نسل اندر نسل مسکون نخواهد گردید. اعراب در آنجا خیمه نخواهند زد و شبانان گله‌ها را در آنجا نخواهند خوابانید.

²¹ بلکه حیوانات وحشی صحرا در آنجا خواهند خوابید و خانه‌های ایشان از جغدها پر خواهد شد. شترمرغ در آنجا ساکن خواهد شد و غولان در آنجا رقص خواهند کرد.

²² شغالها در قلعه‌های ایشان و گرگها در قصرهای خوش‌نمایش زوزه خواهند کشید. و زمانش نزدیک است که برسد و روزهایش بیش از این طول نخواهد کشید.