اِشعیا 10 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ وای بر آنانی که احکام ناعادلانه را جاری می‌سازند و کاتبانی که ظلم را می‌نویسند،

² تا مسکینان را از حق خود محروم سازند و انصاف را از فقیران قوم من بربایند؛ تا آنکه بیوه‌زنان غارت ایشان شوند و یتیمان را تاراج نمایند.

³ پس در روز بازخواست، در حینی که خرابی از دور می‌آید، چه خواهید کرد؟ و به سوی که برای کمک خواهید گریخت؟ و دولت خود را کجا خواهید انداخت؟

⁴ غیر از آنکه چوم اسیران خم شوند و در میان کشتگان بیفتند. با این همه غضب او برگردانیده نشده و دست او هنوز دراز است.

داوری بر تکبّر آشور

⁵ وای بر آشور، که عصای خشم من است. و چوبی که در دست ایشان است، خشم من می‌باشد!

⁶ او را بر ملت خدانشناس می‌فرستم، و نزد قوم مغضوب خود مأمور می‌دارم؛ تا غنیمتی بربایند و غارتی ببرند و ایشان را مثل گِل کوچه‌ها پایمال سازند.

⁷ اما او چنین گمان نمی کند، و دلش چنین نمی‌اندیشد، بلکه مراد دلش این است که قومهای بسیار را هلاک و ریشه​کن سازد.

⁸ زیرا می‌گوید: «آیا سرداران من همه پادشاه نیستند؟

⁹ آیا کَلنو مثل کَرکِمیش نیست، و حَمات مثل اَرفاد نه؟ آیا سامره مانند دمشق نمی‌باشد؟

¹⁰ چنانکه دست من بر ممالک بتها استیلا یافت و بتهای تراشیده آنها از بتهای اورشلیم و سامره بزرگتر بودند.

¹¹ پس آیا به اینطور که به سامره و بتهایش عمل نمودم به اورشلیم و بتهایش چنین عمل نخواهم نمود؟»

¹² و واقع خواهد شد بعد از آنکه خداوند تمامی کار خود را با کوه صَهیون و اورشلیم به انجام رسانیده باشد که من از ثمره دل مغرور پادشاه آشور و از فخر چشمان متکبّر وی انتقام خواهم کشید.

¹³ زیرا می‌گوید: «به قوت دست خود و به حکمت خویش، چونکه فهیم هستم، این را کردم و حدود قومها را منتقل ساختم و گنجهای ایشان را غارت نمودم و مثل جبار سروران ایشان را به زیر انداختم.

¹⁴ و دست من دولت قوم‌ها را مثل آشیانه‌ای گرفته است. به آن گونه که تخمهای متروک را جمع کنند، من تمامی زمین را جمع کردم. و کسی نبود که بالی بجنباند یا دهان خود را بگشاید، و یا جیک‌جیک نماید.»

¹⁵ آیا تبر بر کسی ‌که آن را به کار می‌گیرد، فخر خواهد نمود؟ یا اره بر کسی ‌که آن را می‌کشد، افتخار خواهد کرد؟ که گویا عصا، بلند کننده خود را بلند کرده است، و یا چوب دستی، او را که چوب نیست؟

¹⁶ بنابراین خداوند، یهوه صِبایوت، بر فربهان او لاغری خواهد فرستاد، و زیر جلال او آتشی چون شعله فروزان افروخته خواهد شد.

¹⁷ و نور اسرائیل آتش و قدوس وی شعله خواهد شد، و در یکروز خار و خسش را سوزانیده، به کام در خواهد کشید.

¹⁸ و شوکت جنگل و بستان او هم روح و هم بدن را تباه خواهد ساخت همچون تحلیل رفتن شخص مریض!

¹⁹ و بقیه درختان و جنگلش انگشت شمار خواهد بود که طفلی آنها را ثبت تواند کرد.

بازگشت باقیماندگان اسرائیل

²⁰ و در آن روز واقع خواهد شد که بقیه اسرائیل و ناجیان خاندان یعقوب دیگر بر زننده خود اعتماد نخواهند نمود. بلکه بر خداوند که قدوس اسرائیل است، به صداقت اعتماد خواهند کرد.

²¹ و باقیماندگانی، یعنی باقیماندگان یعقوب، به سوی خدای قادر بازگشت خواهند کرد.

²² زیرا هرچند قوم تو اسرائیل، مثل ریگ دریا باشند، از ایشان فقط باقیماندگانی بازگشت خواهند نمود. هلاکتی که مقدر است، به عدالت جاری خواهد شد.

²³ زیرا خداوند، یهوه صِبایوت، به طور نهایی، آنطور که به آن فرمان داده است، در میان تمامی زمین عمل خواهد کرد.

²⁴ بنابراین خداوند، یهوه صِبایوت، چنین می‌گوید: «ای قوم من که در صَهیون ساکنید، از آشور مترسید، اگر‌چه شما را به چوب بزند و عصای خود را مثل مصریان بر شما بلند نماید.

²⁵ زیرا بعد از زمان بسیار کمی غضب تمام خواهد شد و خشم من برای هلاکت ایشان خواهد بود.»

²⁶ و یهوه صِبایوت شلاقی بر وی خواهد برانگیخت، چنانکه در کشتار مِدیان بر صخره عُرِب. و عصای او بر دریا خواهد بود. و آن را بلند خواهد کرد، به طوری که بر مصریان کرده بود.

²⁷ و در آن روز واقع خواهد شد که بار او از دوش تو و یوغ او از گردن تو برگرفته خواهد شد و یوغ از چاقی خواهد شکست.

²⁸ او به عَیات رسید و از مِغرون گذشت و در مِکماش اسباب خود را گذاشت.

²⁹ از گذرگاه عبور کردند و در جِبَع منزل گزیدند. اهل رامَه هراسان شدند و اهل جِبعه شائول فرار کردند.

³⁰ ‌ای دختر جَلّیم، به صدای خود فریاد برآور! ای لیشه، و ‌ای عناتوت فقیر، گوش ده!

³¹ مَدمِناه در حال فرار است، و ساکنان جِبیم گریختند.

³² همین امروز در نوب توقف می‌کند و دست خود را بر کوه دختر صَهیون و کوه اورشلیم دراز می‌سازد.

³³ اینک خداوند، یهوه صِبایوت، شاخه‌ها را با قدرتی ترسناک قطع خواهد نمود بلند‌قدان بریده خواهند شد و بلند‌مرتبگان پست خواهند گردید،

³⁴ بوته‌های جنگل به تبر بریده خواهد شد و لبنان به ‌دست ”آن پرشکوه“ خواهد افتاد.