عبرانیان 11 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

به ایمان

¹ پس ایمان، اعتماد بر چیزهای امید داشته شده است و دلیل چیزهای نادیده.

² زیرا که به این، برای قدیمیان شهادت داده شد.

³ به ایمان فهمیده‌ایم که کائنات به کلمهٔ خدا مرتب گردید، حتّی آنکه چیزهای دیدنی از چیزهای نادیدنی سرشته شد.

⁴ به ایمان هابیل قربانی نیکوتر از قائن را به خدا گذرانید و به ‌سبب آن شهادت داده شد که عادل است، به آنکه خدا به هدایای او شهادت می‌دهد؛ و به خاطر همان بعد از مُردن هنوز سخن می‌گوید.

⁵ به ایمان خَنوخ منتقل گشت تا مرگ را نبیند و یافت نشد، چرا‌ که خدا او را منتقل ساخت. زیرا قبل از انتقال وی شهادت داده شد که خشنودی خدا را حاصل کرد.

⁶ لیکن بدون ایمان کسب خشنودی او محال است، زیرا هر ‌که جویای نزدیکی به خدا باشد، لازم است که ایمان آوَرَد بر اینکه او هست و جویندگان خود را جزا می‌دهد.

⁷ به ایمان نوح چون درباره اموری که تا آن وقت دیده نشده، از جانب خدا هشدار یافت، خداترس شده، کشتی‌ای به جهت اهل خانه خود بساخت و به آن، دنیا را محکوم ساخته، وارث آن عدالتی که از ایمان است، گردید.

⁸ به ایمان ابراهیم چون خوانده شد، اطاعت نمود و بیرون رفت به سمت آن مکانی که می‌بایست به میراث یابد. پس بیرون آمد و نمی‌دانست به کجا می‌رود.

⁹ و به ایمان در زمین وعده مثل زمین بیگانه غربت پذیرفت و در خیمه‌ها با اسحاق و یعقوب که در میراث همین وعده شریک بودند، مسکن نمود.

¹⁰ از آن رو که منتظر شهری بابنیاد بود که معمار و سازنده آن خداست.

¹¹ به ایمان خود سارا نیز قوّت قبول نسل یافت و بعد از اتمام وقت زایید، چونکه وعده‌دهنده را امین دانست.

¹² و از این سبب، از یک نفر و آن هم مرده، مثل ستارگان آسمان، زیاد و مانند ریگهای کنار دریا، بی‌شمار زاییده شدند.

¹³ در ایمان همهٔ ایشان فوت شدند، در حالی‌که وعده‌ها را نیافته بودند، بلکه آنها را از دور دیده، سلام گفتند و اقرار کردند که بر روی زمین، بیگانه و غریب بودند.

¹⁴ زیرا کسانی که همچنین می‌گویند، آشکار می‌سازند که در جستجوی وطنی هستند.

¹⁵ و اگر جایی را که از آن بیرون آمدند، به خاطر می‌آوردند، بدون شک فرصت می‌داشتند که به آنجا برگردند.

¹⁶ لیکن اکنون مشتاق وطنی نیکوتر یعنی وطن آسمانی هستند و از این رو خدا از ایشان عار ندارد که خدای ایشان خوانده شود، چونکه برای ایشان شهری آماده کرده است.

¹⁷ به ایمان ابراهیم چون امتحان شد، اسحاق را گذرانید و آنکه وعده‌ها را پذیرفته بود، پسر یگانه خود را قربانی می‌کرد؛

¹⁸ که به او گفته شده بود که «نسل تو به اسحاق خوانده خواهد شد.»

¹⁹ چونکه یقین دانست که خدا قادر بر زنده کردن از مردگان است و همچنین او را می‌توان گفت که از مردگان نیز باز‌یافت.

²⁰ به ایمان اسحاق نیز یعقوب و عیسو را در امور آینده برکت داد.

²¹ به ایمان یعقوب در زمان مُردن خود، هر یکی از پسران یوسف را برکت داد و بر سر عصای خود سجده کرد.

²² به ایمان یوسف در حین وفات خود، از خروج بنی‌اسرائیل خبر داد و دربارهٔ استخوانهای خود وصیت کرد.

²³ به ایمان موسی چون متولّد شد، والدینش او را طفلی زیبا یافته، سه ماه پنهان کردند و از فرمان پادشاه ترس نداشتند.

²⁴ به ایمان چون موسی بزرگ شد، اِبا نمود از اینکه پسر دختر فرعون خوانده شود،

²⁵ و ذلیل بودن با قوم خدا را پسندیده‌تر داشت از آنکه لذّت اندک زمانی گناه را ببرد؛

²⁶ و عار مسیح را دولتی بزرگتر از گنجهای مصر پنداشت، زیرا که به سوی پاداش نظر می‌داشت.

²⁷ به ایمان، مصر را ترک کرد و از خشم پادشاه نترسید زیرا که چون آن نادیده را بدید، استوار ماند.

²⁸ به ایمان، عید پِسَخ و پاشیدن خون را به عمل آورد تا هلاک کننده نخست‌زادگان، بر ایشان دست نگذارد.

²⁹ به ایمان، از دریای سرخ به خشکی عبور نمودند و اهل مصر قصد آن کرده، غرق شدند.

³⁰ به ایمان حصار اَریحا چون هفت روز آن را دور زده بودند، به زیر افتاد.

³¹ به ایمان، راحاب فاحشه با عاصیان هلاک نشد زیرا که جاسوسان را به سلامتی پذیرفته بود.

³² و دیگر‌ چه گویم؟ زیرا که وقت مرا کفاف نمی‌دهد که از جِدعون و باراق و شَمشون و یِفتاح و داوود و سَموئیل و انبیا خبر دهم

³³ که از ایمان، تسخیر ممالک کردند و به کارهای نیک پرداختند و وعده‌ها را پذیرفتند و دهان شیران را بستند،

³⁴ شعله‌های آتش را خاموش کردند و از دم شمشیرها جان به در بردند و از ضعف، توانایی یافتند و در جنگ شجاع شدند و لشکرهای بیگانگان را تار و مار کردند.

³⁵ زنان، مردگان خود را به قیامتی باز‌ یافتند، لیکن دیگران شکنجه شدند و رهایی را قبول نکردند تا به قیامت نیکوتر برسند.

³⁶ و دیگران از استهزاها و تازیانه‌ها بلکه از بندها و زندان آزموده شدند.

³⁷ سنگسار گردیدند و با ارّه دو پاره گشتند. سختیها بر سرشان ریخت و به شمشیر مقتول گشتند. در پوستهای گوسفندان و بزها محتاج و مظلوم و ذلیل و آواره شدند.

³⁸ آنانی که جهان لایق ایشان نبود، در صحراها و کوه‌ها و غارها و شکافهای زمین پراکنده گشتند.

³⁹ پس همهٔ ایشان با اینکه از ایمان شهادت داده شدند، وعده را نیافتند.

⁴⁰ زیرا خدا برای ما چیزی نیکوتر حاضر کرده است تا آنکه بدون ما کامل نشوند.