عبرانیان 10 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

قربانی مسیح یکبار برای همیشه

¹ زیرا که چون شریعت را سایهٔ نعمتهای آینده است، نه صورت واقعی آن چیزها، آن هرگز نمی‌تواند هر سال به همان قربانی‌هایی که پیوسته می‌گذرانند، آنانی را که نزدیک می‌آیند، کامل گرداند.

² و گرنه آیا گذرانیدن آنها متوقّف نمی‌شد چونکه عبادت کنندگان بعد از آنکه یک‌بار پاک شدند، دیگر حس گناهان را در وجدان نمی‌داشتند؟

³ بلکه در اینها هر سال یادگاری گناهان می‌شود.

⁴ زیرا محال است که خون گاوها و بزها رفع گناهان را بکند.

⁵ بنابراین هنگامی که داخل جهان می‌شود، می‌گوید: «قربانی و هدیه را نخواستی، لیکن بدنی برای من حاضر ساختی.

⁶ به قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های گناه رغبت نداشتی.

⁷ آنگاه گفتم: 'اینک می‌آیم تا ارادهٔ تو را‌ ای خدا، به جای آورم.؛ در طومار کتاب در حق من نوشته شده است.'»

⁸ چون پیش می‌گوید: «هدایا و قربانی‌ها و قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های گناه را نخواستی و به آنها رغبت نداشتی،» که آنها را مطابق شریعت می‌گذرانند.

⁹ بعد گفت که «اینک می‌آیم تا ارادهٔ تو را‌ به جای آورم.» پس اوّلی را برمی‌دارد، تا دوّمی را استوار سازد.

¹⁰ و به این ارادهٔ مقدس شده‌ایم، به قربانی بدن عیسی مسیح، یک مرتبه فقط.

¹¹ هر کاهن هر روزه به خدمت مشغول بوده، می‌ایستد و همان قربانی‌ها را به دفعات می‌گذراند که هرگز رفع گناهان را نمی‌تواند کرد.

¹² لیکن او چون یک قربانی برای گناهان گذرانید، به ‌دست راست خدا بنشست تا به ابد.

¹³ و بعد از آن منتظر است تا دشمنانش پای انداز او شوند.

¹⁴ از آن رو که به یک قربانی مقدّسان را کامل گردانیده است تا به ابد.

¹⁵ و روح‌القدس نیز برای ما شهادت می‌دهد، زیرا بعد از آنکه گفته بود:

¹⁶ «این است آن عهدی که بعد از آن دوران با ایشان خواهم بست. خداوند می‌گوید، فرامین خود را در دلهای ایشان خواهم نهاد و بر ذهن ایشان خواهم نوشت.»

¹⁷ باز می‌گوید: «و گناهان و خطایای ایشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.»

¹⁸ امّا جایی که بخشش اینها هست، دیگر قربانی گناهان نیست.

یقین کامل ایمان

¹⁹ پس‌ ای برادران، چونکه به خون عیسی دلیری داریم تا به مکان اَقدس داخل شویم

²⁰ از طریق تازه و زنده که آن را به خاطر ما از میان پرده یعنی بدن خود حاضر نموده است،

²¹ و کاهنی بزرگ را بر خانهٔ خدا داریم،

²² پس به دل راست، در یقین ایمان، دلهای خود را از وجدان بد زدوده و بدنهای خود را به آب پاک شسته شوی داده، نزدیک بیاییم؛

²³ و اعتراف امید را محکم نگاه داریم، زیرا که وعده‌دهنده امین است.

²⁴ و ملاحظه یکدیگر را بنماییم تا به محبّت و کارهای نیک تشویق نماییم.

²⁵ و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضی را عادت است، بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم و زیادتر به اندازه‌ای که می‌بینید که آن روز نزدیک می‌شود.

²⁶ زیرا که بعد از پذیرفتن معرفت حقیقت اگر عمداً گناهکار شویم، دیگر قربانی گناهان باقی نیست،

²⁷ بلکه انتظار هولناک عذاب و لهیب آتشی که مخالفان را فرو خواهد برد.

²⁸ هر ‌که شریعت موسی را خوار شمارد، بدون رحم به دو یا سه شاهد کشته می‌شود.

²⁹ پس به چه مقدار گمان می‌کنید که آن کس، سزاوار مکافات سخت‌تر شمرده خواهد شد که پسر خدا را پایمال کرد و خون عهدی را که به آن مقدّس گردانیده شد، ناپاک شمرد و روح نعمت را بی‌حرمت کرد؟

³⁰ زیرا می‌شناسیم او را که گفته است: «انتقام از آن من است. من مکافات خواهم داد.» و نیز: «خداوند قوم خود را داوری خواهد نمود.»

³¹ افتادن به‌ دستهای خدای زنده چیزی هولناک است.

³² لیکن روزهای گذشته را به یاد آورید که بعد از آنکه نورانی گردیدید، متحمّل رنج و زحمت عظیم از عذابها شدید؛

³³ چه از اینکه از دشنامها و زحمات تماشای مردم می‌شدید، و چه از آنکه شریک با کسانی می‌بودید که در چنین چیزها به سر می‌بردند.

³⁴ زیرا که با اسیران نیز همدرد می‌بودید و تاراج اموال خود را نیز به خوشی می‌پذیرفتید، چون دانستید که خود شما را در آسمان مال نیکوتر و باقی هست.

³⁵ پس ترک مکنید دلیری خود را که پاداشی عظیم در پی خواهد داشت.

³⁶ زیرا که شما را صبر لازم است تا ارادهٔ خدا را به جا آورده، وعده را بیابید.

³⁷ زیرا که بعد از اندک زمانی، «آن آینده خواهد آمد و تأخیر نخواهد نمود.

³⁸ لیکن عادل به ایمان زیست خواهد کرد و اگر منحرف شود، نفس من با وی خوش نخواهد شد.»

³⁹ لیکن ما از منحرفان نیستیم تا هلاک شویم، بلکه از ایمانداران تا جان خود را دریابیم.