عبرانیان 1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

برتری پسر بر فرشتگان

¹ خدا که در زمان گذشته به اقسام گوناگون و راه‌های مختلف به واسطهٔ انبیا به پدران ما سخن گفت،

² در این روزهای آخر با ما به واسطهٔ پسر خود صحبت کرد که او را وارث تمامی موجودات قرار داد و به‌وسیلهٔ او جهان را آفرید؛

³ که فروغ جلالش و خاتم جوهرش بوده و به کلمهٔ قوت خود حامل همه موجودات بوده، چون پاکی گناهان را به اتمام رسانید، به ‌دست راست مقام عظمت در اوج آسمان بنشست،

⁴ و از فرشتگان برتر گردید، به اندازهٔ آنکه اسمی بزرگتر از ایشان به میراث یافته بود.

⁵ زیرا به کدام‌یک از فرشتگان هرگز گفت که «تو پسر من هستی. من امروز تو را مولود ساخته‌ام؟» و نیز «من او را پدر خواهم بود و او پسر من خواهد بود»؟

⁶ و هنگامی که نخست‌زاده را باز به جهان می‌آورَد، می‌گوید که: «همهٔ فرشتگان خدا او را پرستش کنند.

⁷ و در حق فرشتگان می‌گوید که: «فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را شعله آتش.»

⁸ امّا در حق پسر: «ای خدا، تخت تو تا به ابد است و عصای پادشاهی تو عصای عدالت است.

⁹ عدالت را دوست و شرارت را دشمن می‌داری. بنابراین خدا، خدای تو، تو را به روغن شادمانی بیشتر از رفقایت مسح کرده است.»

¹⁰ و نیز می‌گوید: «تو، ‌ای خداوند، در ابتدا زمین را بنا کردی و آسمانها ساخته شده به دستهای توست.

¹¹ آنها فانی، لیکن تو باقی هستی و تمامی آنها چون جامه، مندرس خواهد شد

¹² و مثل ردا آنها را خواهی پیچید و تغییر خواهند یافت. لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد شد.»

¹³ و به کدام‌یک از فرشتگان هرگز گفت: «بنشین به ‌دست راست من تا آن هنگام دشمنان تو را پای انداز تو سازم»؟

¹⁴ آیا همگی ایشان روحهای خدمتگذار نیستند که برای خدمت آنانی که وارث نجات خواهند شد، فرستاده می‌شوند؟