پیدایش 9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

عهد خدا

¹ و خدا، نوح و پسرانش را برکت داده، به ایشان گفت: «بارور و زیاد شوید و زمین را پر سازید.

² و ترس شما و هیبت شما بر همه وحوش زمین و بر همه پرندگان آسمان، و بر هر چه بر زمین می‌خزد، و بر همه ماهیان دریا خواهد بود. آنها به ‌دست شما تسلیم شده‌اند.

³ و هر جنبنده‌ای که زندگی دارد، برای شما خوراک باشد. همه را چون گیاه سبز به شما دادم،

⁴ مگر گوشت را با حیاتش که خون او باشد، مخورید.

⁵ به یقین انتقام خون شما را برای جان شما خواهم گرفت. از دست هر حیوان آن را خواهم گرفت. و از دست انسان، انتقام جان انسان را از دست برادرش خواهم گرفت.

⁶ هر ‌که خون انسان ریزد، خون او به ‌دست انسان ریخته شود. زیرا خدا انسان را به صورت خود ساخت.

⁷ و شما بارور و زیاد شوید، و در زمین پخش شده، در آن بیفزایید.»

⁸ و خدا نوح و پسرانش را با او خطاب کرده، گفت:

⁹ «اینک من عهد خود را با شما و بعد از شما، با نسل شما استوار سازم،

¹⁰ و با همه جانورانی که با شما باشند، از پرندگان و چارپایان و همه وحوش زمین با شما، با هر‌ چه از کشتی بیرون آمد، حتی تمامی وحوش زمین.

¹¹ عهد خود را با شما استوار می‌گردانم که بار دیگر هر جاندار از آب طوفان هلاک نشود، و طوفان بعد از این نباشد تا زمین را خراب کند.»

¹² و خدا گفت: «این است نشان عهدی که من می‌بندم، در میان خود و شما، و همه جانورانی که با شما باشند، پشت به پشت تا به ابد؛

¹³ رنگین کمان خود را در ابر می‌گذارم و همان نشان آن عهدی که در میان من و جهان است، خواهد بود.

¹⁴ و هنگامی که ابر را بالای زمین گسترانم و رنگین کمان در ابر نمایان شود،

¹⁵ آنگاه عهد خود را که در میان من و شما و همه جانوران جاندار می‌باشد، به یاد خواهم آورد. و آب طوفان دیگر نخواهد بود تا هر جانداری را هلاک کند.

¹⁶ و رنگین کمان در ابر خواهد بود و آن را خواهم نگریست، تا به یاد آورم آن عهد جاودانی را که در میان خدا و همه جانوران است، از هر جانداری که بر زمین است.»

¹⁷ و خدا به نوح گفت: «این است نشان عهدی که استوار ساختم در میان خود و هر جانداری که بر زمین است.»

پسران نوح

¹⁸ و پسران نوح که از کشتی بیرون آمدند، سام و حام و یافث بودند. و حام پدر کنعان است.

¹⁹ اینانند سه پسر نوح، و از ایشان مردم در تمامی پخش شدند.

²⁰ و نوح به کشت زمین شروع کرد و تاکستانی کاشت.

²¹ و شراب نوشیده، مست شد و در خیمه خود عریان گردید.

²² و حام، پدر کنعان، برهنگی پدر خود را دید و دو برادر خود را بیرون خبر داد.

²³ و سام و یافث، ردا را گرفته، بر کتف خود انداختند و پس پس رفته، برهنگی پدر خود را پوشانیدند. و روی ایشان به عقب بود که برهنگی پدر خود را ندیدند.

²⁴ و نوح از مستی خود به هوش آمده، دریافت که پسر کوچکترش با او چه کرده بود.

²⁵ پس گفت: «کنعان ملعون باد! برادران خود را بنده بندگان باشد.»

²⁶ و گفت: «متبارک باد یهوه خدای سام! و کنعان، بنده او باشد.

²⁷ خدا یافث را وسعت دهد، و در خیمه های سام ساکن شود، و کنعان بنده او باشد.»

²⁸ و نوح بعد از طوفان، سیصد و پنجاه سال زندگانی کرد.

²⁹ پس همه عمر نوح نهصد و پنجاه سال بود که مرد.