پیدایش 41 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

تعبیر خواب فرعون

¹ و واقع شد، چون دو سال سپری شد، که فرعون خوابی دید که اینک بر کنار رود نیل ایستاده است.

² که ناگاه از رود، هفت گاو خوب صورت و چاق‌گوشت برآمده، در نیزار می‌چریدند.

³ و اینک هفت گاو دیگر، بد صورت و لاغر‌گوشت، در عقب آنها از رود برآمده، به پهلوی آن گاوان اول به کنار رود ایستادند.

⁴ و این گاوان زشت صورت و لاغر‌گوشت، آن هفت گاو خوب صورت و چاق را خوردند. و فرعون بیدار شد.

⁵ و باز خوابید و دیگر بار خوابی دید، که اینک هفت خوشه گندم پر و نیکو بر یک ساقه برمی​آید.

⁶ و اینک هفت خوشه گندم لاغر، از باد شرقی پژمرده، بعد از آنها می‌روید.

⁷ و خوشه​های لاغر، آن هفت خوشه گندم چاق و پُر را بلعیدند. فرعون بیدار شده، دید که اینک خوابی است.

⁸ صبحگاهان دلش مضطرب شده، فرستاد و همه جادوگران و تمامی حکیمان مصر را خواند و فرعون خوابهای خود را به ایشان باز ‌گفت. اما کسی نبود که آنها را برای فرعون تعبیر کند.

⁹ آنگاه رئیس ساقیان به فرعون عرض کرده، گفت: «امروز خطایای من به خاطرم آمد.

¹⁰ فرعون بر غلامان خود خشم نموده، مرا با رئیس نانوایان در زندان سردار نگهبانان دربار حبس فرمود.

¹¹ و من و او در یک شب، خوابی دیدیم، هر یک موافق تعبیر خواب خود، خواب دیدیم.

¹² و جوانی عبرانی در آنجا با ما بود، غلام سردار نگهبانان دربار. و خوابهای خود را نزد او بیان کردیم و او خوابهای ما را برای ما تعبیر کرد، هر یک را موافق خوابش تعبیر کرد.

¹³ و به همانگونه موافق تعبیری که برای ما کرد، واقع شد. مرا به مقامم باز آوردند و او را به دار کشیدند.»

¹⁴ آنگاه فرعون فرستاده، یوسف را خواند و او را به زودی از زندان بیرون آوردند. یوسف صورت خود را تراشیده، لباس خود را عوض کرد و به حضور فرعون آمد.

¹⁵ فرعون به یوسف گفت: «خوابی دیده‌ام و کسی نیست که آن را تعبیر کند و درباره تو شنیدم که چون خوابی بشنوی، می‌توانی تعبیرش کنی.»

¹⁶ یوسف فرعون را به پاسخ گفت: «از من نیست، خدا فرعون را به سلامتی جواب خواهد داد.»

¹⁷ و فرعون به یوسف گفت: «در خواب خود دیدم که اینک به کنار رود نیل ایستاده‌ام.

¹⁸ و ناگاه هفت گاو چاق‌گوشت و خوب صورت از رود برآمده، در نیزار می‌چرند.

¹⁹ و اینک هفت گاو دیگر زبون و بسیار زشت صورت و لاغر‌گوشت، که در تمامی زمین مصر به آن زشتی ندیده بودم، در عقب آنها برمی‌آیند.

²⁰ و گاوان لاغر زشت، هفت گاو چاق اول را می‌خورند.

²¹ و چون به شکم آنها فرو رفتند، معلوم نشد که به درون آنها شدند، زیرا که صورت آنها مثل اول زشت ماند. پس بیدار شدم.

²² و باز خوابی دیدم که اینک هفت خوشه گندم پُر و نیکو بر یک ساقه برمی​آید.

²³ و اینک هفت خوشه گندم خشک باریک و از باد شرقی پژمرده، بعد از آنها می‌روید.

²⁴ و خوشه​های لاغر، آن هفت خوشه گندم نیکو را می‌بلعد. جادوگران را گفتم، لیکن کسی نیست که برای من توضیح دهد.»

²⁵ یوسف به فرعون گفت: «خواب فرعون یکی است. خدا از آنچه خواهد کرد، فرعون را خبر داده است.

²⁶ هفت گاو نیکو هفت سال باشد و هفت خوشه گندم نیکو هفت سال. به یقین خواب یکی است.

²⁷ و هفت گاو لاغر زشت، که در عقب آنها برآمدند، هفت سال باشد. و هفت خوشه گندم خالی از باد شرقی پژمرده، هفت سال قحط می‌باشد.

²⁸ سخنی که به فرعون گفتم، این است: آنچه خدا می کند به فرعون آشکار ساخته است.

²⁹ به یقین هفت سال فراوانی بسیار، در تمامی زمین مصر می‌آید.

³⁰ و بعد از آن، هفت سال قحطی پدید آید و تمامی فراوانی در زمین مصر فراموش شود. و قحطی سرزمین را تباه خواهد ساخت.

³¹ و فراوانی در زمین معلوم نشود به سبب قحطی که بعد از آن آید، زیرا که بسیار سخت خواهد بود.

³² و چون خواب به فرعون دو مرتبه تکرار شد، این است که این حادثه از جانب خدا تعیین شده، و خدا آن را به زودی پدید خواهد آورد.

³³ پس اکنون فرعون می‌باید مردی بصیر و حکیم را پیدا نموده، او را بر زمین مصر بگمارد.

³⁴ فرعون چنین بکند و ناظران بر زمین برگمارد و در هفت سال فراوانی، یک پنجم از زمین مصر بگیرد.

³⁵ و همه آذوقه این سالهای نیکو را که می‌آید، جمع کنند و غله را زیر دست فرعون ذخیره نمایند و خوراک در شهرها نگاه دارند.

³⁶ تا خوراک برای زمین، به جهت هفت سال قحطی که در زمین مصر خواهد بود، ذخیره شود، مبادا زمین از قحطی تباه گردد.»

³⁷ پس این سخن به نظر فرعون و به نظر همه بندگانش پسند آمد.

³⁸ و فرعون به بندگان خود گفت: «آیا کسی را مثل این توانیم یافت، مردی که روح خدا در او است؟»

³⁹ و فرعون به یوسف گفت: «چونکه خدا تمامی این امور را بر تو آشکار کرده است، کسی مانند تو بصیر و حکیم نیست.

⁴⁰ تو بر خانه من باش و به فرمان تو، تمام قوم من گوش به فرمان شوند، جز اینکه بر تخت از تو بزرگتر باشم.»

⁴¹ و فرعون به یوسف گفت: «بدان که تو را بر تمامی زمین مصر گماشتم.»

⁴² و فرعون انگشتر خود را از دست خویش بیرون کرده، آن را بر دست یوسف گذاشت، و او را به کتان نازک آراسته کرد و طوقی زرین بر گردنش انداخت.

⁴³ و او را بر ارابه دومین خود سوار کرد و پیش رویش اعلام می‌کردند که «زانو زنید!» پس او را بر تمامی زمین مصر برگماشت.

⁴⁴ و فرعون به یوسف گفت: «من فرعون هستم، و بدون رضایت تو هیچکس دست یا پای خود را در تمامی سرزمین مصر بلند نکند.»

⁴⁵ و فرعون یوسف را صَفِنات پَنه‌آ نامید و اسنات، دختر فوطی‌فارَع، کاهن اون را به او به زنی داد. و یوسف بر سرزمین مصر با اقتدار بیرون رفت.

⁴⁶ یوسف سی ساله بود وقتی که به حضور فرعون، پادشاه مصر بایستاد. و یوسف از حضور فرعون بیرون شده، در تمامی سرزمین مصر گشت.

⁴⁷ و در هفت سال فراوانی، زمین محصول خود را به زیادی آورد.

⁴⁸ پس تمامی آذوقه آن هفت سال را که در زمین مصر بود، جمع کرد و خوراک را در شهرها ذخیره نمود و خوراک مزارع حوالی هر شهر را در همان شهر گذاشت.

⁴⁹ و یوسف غله بیکران بسیار، مثل ریگ دریا ذخیره کرد، تا آنکه از حساب باز ماند، زیرا که از حساب زیاده بود.

⁵⁰ و قبل از وقوع سالهای قحطی، دو پسر برای یوسف زاییده شد، که اسنات، دختر فوطی‌فارَع، کاهن اون برایش زایید.

⁵¹ یوسف نخست زاده خود را مَنّسی نام نهاد، زیرا گفت: «خدا مرا از تمامی مشقتم و تمامی خانه پدرم فراموشی داد.»

⁵² و دومین را اِفرایم نامید، زیرا گفت: «خدا مرا در زمین مذلّتم بارآور گردانید.»

⁵³ و هفت سال فراوانی که در زمین مصر بود، سپری شد.

⁵⁴ و هفت سال قحطی آمدن گرفت، چنانکه یوسف گفته بود. و قحطی در همه سرزمینها پدید شد، لیکن در تمامی زمین مصر نان بود.

⁵⁵ و چون تمامی زمین مصر مبتلای قحطی شد، قوم برای نان نزد فرعون فریاد برآوردند. و فرعون به همه مصریان گفت: «نزد یوسف بروید و آنچه او به شما گوید، بکنید.»

⁵⁶ پس قحطی تمامی مملکت را فرو گرفت و یوسف همه انبارها را باز کرده، به مصریان می‌فروخت. و قحطی در زمین مصر سخت شد.

⁵⁷ و مردم از همه جا به جهت خرید غله نزد یوسف به مصر آمدند، زیرا قحطی بر تمامی سرزمین سخت شد.