پیدایش 32 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

تدارک ملاقات با عیسو

¹ و یعقوب راه خود را پیش گرفت و فرشتگان خدا به او برخوردند.

² و چون یعقوب ایشان را دید، گفت: «این لشکر خداست!» و آن مکان را «محنایم» نامید.

³ پس یعقوب، قاصدان پیش روی خود نزد برادر خویش عیسو به دیار سعیر به شهرهای ادوم فرستاد.

⁴ و ایشان را امر فرموده، گفت: «به آقایم عیسو چنین گویید که بنده تو یعقوب عرض می‌کند: "با لابان ساکن شده، تا کنون توقف نمودم،

⁵ و برای من گاوان و الاغان و گوسفندان و غلامان و کنیزان حاصل شده است. و فرستادم تا آقای خود را آگاهی دهم و در نظرت التفات یابم."»

⁶ پس قاصدان نزد یعقوب برگشته، گفتند: «نزد برادرت عیسو رسیدیم و اینک با چهارصد نفر به استقبال تو می‌آید.»

⁷ آنگاه یعقوب به نهایت ترسان و متحیر شده، کسانی را که با او بودند با گوسفندان و گاوان و شتران به دو دسته تقسیم نمود

⁸ و گفت: «هر گاه عیسو به ‌دسته اول برسد و آنها را بزند، به یقین دسته دیگر رهایی یابد.»

⁹ و یعقوب گفت: «ای خدای پدرم ابراهیم و خدای پدرم اسحاق، ای یهوه که به من گفتی به زمین و به زادگاه خویش برگرد و با تو نیکویی خواهم کرد.

¹⁰ کوچکتر هستم از تمامی لطفها و از همه وفایی که با بنده خود کرده‌ای، زیرا که با چوبدست خود از این اُردن عبور کردم و الان مالک دو گروه شده‌ام.

¹¹ اکنون مرا از دست برادرم، از دست عیسو رهایی ده، زیرا که من از او می ترسم مبادا بیاید و مرا بزند؛ یعنی مادر و فرزندان را.

¹² و تو گفتی به یقین با تو نیکویی کنم و نسل تو را مانند ریگ دریا سازم که از زیادی‌اش آن را نتوان شمرد.»

¹³ پس یعقوب آن شب را در آنجا به سر برد و از آنچه به دستش آمد، ارمغانی برای برادر خود عیسو گرفت:

¹⁴ دویست ماده بز با بیست بز نر و دویست میش با بیست قوچ،

¹⁵ و سی شتر شیرده با بچه‌های آنها و چهل ماده گاو با ده گاو نر و بیست ماده الاغ با ده کُرّه.

¹⁶ و آنها را دسته - دسته، جدا - جدا به نوکران خود سپرد و به بندگان خود گفت: «پیش روی من عبور کنید و در میان دسته‌ها فاصله بگذارید.»

¹⁷ و نخستین را امر فرموده، گفت که «چون برادرم عیسو به تو رسد و از تو پرسیده، بگوید: "از آنِ کیستی و کجا می‌روی و اینها که پیش توست، از آنِ کیست؟"

¹⁸ به او بگو: "این از آنِ بنده‌ات، یعقوب است و پیشکشی است که برای آقایم عیسو فرستاده شده است و اینک خودش نیز در عقب ماست."»

¹⁹ و همچنین دومین و سومین و همه کسانی را که از عقب آن دسته‌ها می‌رفتند، امر فرموده، گفت: «چون به عیسو برسید، به او چنین گویید

²⁰ و نیز گویید: "اینک بنده ات یعقوب درعقب ماست."» زیرا گفت: «خشم او را به این پیشکش که پیش من می‌رود، فرو خواهم نشانید، و بعد چون روی او را بینم، شاید مرا قبول فرماید.»

²¹ پس پیشکش جلوتر از او رفت و او آن شب را در خیمه‌گاه به سر برد.

²² و شبانگاه خودش برخاست و دو همسر و دو کنیز و یازده پسر خویش را برداشته، ایشان را از گذرگاه یبوق عبور داد.

²³ ایشان را برداشت و از بستر رود عبور داد و تمام دارایی خود را نیز عبور داد.

²⁴ و یعقوب تنها ماند و مردی با او تا سپیده صبح کشتی می‌گرفت.

²⁵ و چون او دید که بر او غلبه نمی‌یابد، کف ران یعقوب را لمس کرد و کف ران یعقوب در کشتی گرفتن با او از جای در رفت.

²⁶ پس گفت: «مرا رها کن، زیرا که سپیده می​دمد.» یعقوب گفت: «تا مرا برکت ندهی، تو را رها نکنم.»

²⁷ به او گفت: «نام تو چیست؟» گفت: «یعقوب.»

²⁸ گفت: «از این پس نام تو یعقوب خوانده نشود بلکه اسرائیل، زیرا که با خدا و با انسان مجاهده کردی و پیروزی یافتی.»

²⁹ و یعقوب از او درخواست کرده، گفت: «مرا از نام خود آگاه ساز.» گفت: «چرا اسم مرا می‌پرسی؟» و او را در آنجا برکت داد.

³⁰ و یعقوب آن مکان را «فنیئیل» نامیده، گفت: «زیرا خدا را روبرو دیدم و جانم رستگار شد.»

³¹ و چون از «فنوئیل» گذشت، آفتاب بر او طلوع کرد، و یعقوب بر ران خود می‌لنگید.

³² از این سبب قوم اسرائیل تا امروز زردپی را که در کف ران است، نمی خورند، زیرا که او کف ران یعقوب را در زردپی لمس کرد.