پیدایش 24 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

ازدواج اسحاق و رفقه

¹ و ابراهیم پیر و سالخورده شد و خداوند، ابراهیم را در هر چیز برکت داد.

² و ابراهیم به خادم خود، که بزرگ خانه وی و بر تمام مایملک او مختار بود، گفت: «اکنون دست خود را زیر ران من بگذار.

³ و به یهوه، خدای آسمان و خدای زمین، تو را قسم می‌دهم، که زنی برای پسرم از دختر کنعانیان، که در میان ایشان ساکنم، نگیری،

⁴ بلکه به ولایت من و به زادگاهم بروی و از آنجا زنی برای پسرم اسحاق بگیری.»

⁵ خادم به او گفت: «شاید آن زن راضی نباشد که با من به این سرزمین بیاید؟ آیا پسرت را به آن سرزمینی که از آن بیرون آمدی، باز برم؟»

⁶ ابراهیم او را گفت: «مبادا پسر مرا به آنجا باز بری.

⁷ یهوه، خدای آسمان، که مرا از خانه پدرم و از سرزمین زادگاه من بیرون آورد، با من صحبت کرد و قسم خورده، گفت: "که این سرزمین را به نسل تو خواهم داد." او فرشته خود را پیش روی تو خواهد فرستاد تا زنی برای پسرم از آنجا بگیری.

⁸ اما اگر آن زن از آمدن با تو راضی نباشد، از این قَسَم من آزاد خواهی بود. لیکن به هیچ وجه پسر مرا به آنجا باز نبری.»

⁹ پس خادم دست خود را زیر ران آقای خود ابراهیم نهاد و در این امر برای او قسم خورد.

¹⁰ و خادم ده شتر از شتران آقای خود گرفته، برفت. و همه اموال آقایش به ‌دست او بود. پس روانه شده، به شهر ناحور در اَرام نهرین آمد.

¹¹ و به وقت عصر، هنگامی که زنان برای کشیدن آب بیرون می‌آمدند، شتران خود را در خارج شهر، بر لب چاه آب خوابانید.

¹² و گفت: «ای یهوه، خدای آقایم ابراهیم، امروز مرا کامیاب بفرما و با آقایم ابراهیم نیکویی بنما.

¹³ اینک من بر این چشمه آب ایستاده‌ام و دختران اهل این شهر به جهت کشیدن آب بیرون می‌آیند.

¹⁴ پس چنین بشود که آن دختری که به او گویم: "کوزه خود را فرود آر تا بنوشم "، و او گوید: "بنوش و شترانت را نیز سیراب کنم "، همان باشد که نصیب بنده خود اسحاق کرده باشی، تا به این بدانم که با آقایم نیکویی فرموده‌ای.»

¹⁵ و او هنوز از سخن ‌گفتن فارغ نشده بود که ناگاه، رفقه، دختر بتوئیل، پسر مِلکه، زن ناحور، برادر ابراهیم، بیرون آمد و کوزه‌ای بر دوش داشت.

¹⁶ و آن دختر بسیار زیباروی و باکره بود، و مردی او را نشناخته بود. پس به چشمه پایین رفت و کوزه خود را پر کرده، بالا آمد.

¹⁷ آنگاه خادم به استقبال او بشتافت و گفت: «جرعه‌ای آب از کوزه خود به من بنوشان.»

¹⁸ گفت: «ای آقای من، بنوش.» و کوزه خود را بی‌درنگ بر دست خود فرود آورده، او را نوشانید.

¹⁹ و چون از آب دادن به او فارغ شد، گفت: «برای شترانت نیز بکشم تا از نوشیدن باز ایستند.»

²⁰ پس کوزه خود را بی​درنگ در آبخور خالی کرد و باز به سوی چاه، برای کشیدن بدوید و برای همه شترانش کشید.

²¹ و آن مرد بر وی چشم دوخته بود و سکوت داشت تا بداند که خداوند، سفر او را کامیاب نموده است یا نه.

²² و واقع شد، چون شتران از نوشیدن باز ایستادند، که آن مرد حلقه طلای نیم مثقال وزن و دو دستبند برای دستهایش که ده مثقال طلا وزن آنها بود، بیرون آورد.

²³ و گفت: «به من بگو که دختر کیستی؟ آیا در خانه پدرت جایی برای ما باشد تا شب را به سر بریم؟»

²⁴ او را گفت: «من دختر بتوئیل، پسر مِلکه که او را از ناحور زایید، می‌باشم.»

²⁵ و به او گفت: «نزد ما کاه و علف فراوان است، و جای نیز برای منزل.»

²⁶ آنگاه آن مرد خم شد و خداوند را پرستش نمود

²⁷ و گفت: «متبارک باد یهوه، خدای آقایم ابراهیم، که لطف و وفای خود را از آقایم دریغ نداشت و چون من در راه بودم، خداوند مرا به خانه برادران آقایم راهنمایی فرمود.»

²⁸ پس آن دختر پیش رفته، اهل خانه مادر خویش را از این وقایع خبر داد.

²⁹ و رفقه را برادری لابان نام بود. پس لابان به نزد آن مرد به‌ سر چشمه بیرون آمد.

³⁰ و واقع شد که چون آن حلقه و دستبندها را بر دستهای خواهر خود دید و سخنهای خواهر خود رفقه را شنید که می‌گفت آن مرد چنین به من گفته است، به نزد وی آمد. و اینک نزد شتران به‌ سر چشمه ایستاده بود.

³¹ و گفت: «ای مبارک خداوند، بیا، چرا بیرون ایستاده‌ای؟ من خانه را و جایی برای شتران مهیا ساخته‌ام.»

³² پس آن مرد به خانه درآمد. و لابان شتران را باز کرد و کاه و علف به شتران داد و آب به جهت شستن پایهایش و پایهای رفقایش آورد.

³³ و غذا پیش او نهادند. او گفت: «تا مقصود خود را بازگو نکنم، چیزی نخورم.» گفت: «بگو.»

³⁴ گفت: «من خادم ابراهیم هستم.

³⁵ و خداوند، آقای مرا بسیار برکت داده و او بزرگ شده است، و گله‌ها و رمه‌ها و نقره و طلا و غلامان و کنیزان و شتران و الاغان به او داده است.

³⁶ و همسر آقایم سارا، بعد از پیر شدن، پسری برای آقایم زایید، و آنچه دارد، به او داده است.

³⁷ و آقایم مرا قسم داد و گفت که "زنی برای پسرم از دختران کنعانیان که در سرزمین ایشان ساکنم، نگیری.

³⁸ بلکه به خانه پدرم و به قبیله من بروی و زنی برای پسرم بگیری."

³⁹ و به آقای خود گفتم: "شاید آن زن همراه من نیاید؟"

⁴⁰ او به من گفت: "یهوه که به حضور او سالک بوده‌ام، فرشته خود را با تو خواهد فرستاد و سفر تو را کامیاب خواهد گردانید، تا زنی برای پسرم از قبیله‌ام و از خانه پدرم بگیری.

⁴¹ آنگاه از قسم من آزاد خواهی گشت چون به نزد قبیله‌ام رفتی. هرگاه زنی به تو ندادند، از سوگند من آزاد خواهی بود."

⁴² پس امروز به‌ سر چشمه رسیدم و گفتم: "ای یهوه، خدای آقایم ابراهیم، اگر حال، سفر مرا که به آن آمده‌ام، کامیاب خواهی کرد.

⁴³ اینک من به‌ سر این چشمه آب ایستاده‌ام. پس چنین بشود که آن دختری که برای کشیدن آب بیرون آید و به او گویم: "مرا از کوزه خود جرعه‌ای آب بنوشان "،

⁴⁴ و به من گوید: "بیاشام و برای شترانت نیز آب می‌کشم "، او همان زن باشد که خداوند، نصیب آقازاده من کرده است.

⁴⁵ و من هنوز از گفتن این در دل خود فارغ نشده بودم که ناگاه رفقه، با کوزه‌ای بر دوش خود بیرون آمد و به چشمه پایین رفت تا آب کشد. به او گفتم: "جرعه‌ای آب به من بنوشان."

⁴⁶ پس کوزه خود را بی​درنگ از دوش خود فرو آورده، گفت: "بیاشام و شترانت را نیز آب می‌دهم." پس نوشیدم و شتران را نیز آب داد.

⁴⁷ و از او پرسیده، گفتم: "تو دختر کیستی؟" گفت: "دختر بتوئیل، پسر ناحور که مِلکه، او را برای وی زایید." پس حلقه را در بینی او و دستبندها را بر دستهایش گذاشتم.

⁴⁸ آنگاه سجده کرده، خداوند را پرستش نمودم. و یهوه، خدای آقای خود ابراهیم را متبارک خواندم که مرا به راه راست هدایت فرمود، تا دختر برادر آقای خود را برای پسرش بگیرم.

⁴⁹ اکنون اگر بخواهید با آقایم محبت و وفاداری کنید، پس مرا آگاه سازید. و اگر نه مرا بگویید تا به طرف راست یا چپ راهی شوم.»

⁵⁰ لابان و بتوئیل در جواب گفتند: «این امر از خداوند صادر شده است. با تو نیک یا بد نمی‌توانیم گفت.

⁵¹ اینک رفقه حاضر است! او را برداشته، روانه شو تا زن پسر آقایت باشد، چنانکه خداوند گفته است.»

⁵² و واقع شد که چون خادم ابراهیم سخن ایشان را شنید، خداوند را به زمین سجده کرد.

⁵³ و خادم، لوازم نقره و لوازم طلا و رختها را بیرون آورده، پیشکش رفقه کرد، و برادر و مادر او را چیزهای نفیسه داد.

⁵⁴ و او و رفقایش خوردند و آشامیدند و شب را به سر بردند. و بامدادان برخاسته، گفت: «مرا به سوی آقایم روانه نمایید.»

⁵⁵ برادر و مادر او گفتند: «دختر با ما ده روزی بماند و بعد از آن روانه شود.»

⁵⁶ به ایشان گفت: «مرا معطل مسازید. خداوند سفر مرا کامیاب گردانیده است. پس مرا روانه نمایید تا به نزد آقای خود بروم.»

⁵⁷ گفتند: «دختر را بخوانیم و از زبانش بپرسیم.»

⁵⁸ پس رفقه را خواندند و به او گفتند: «با این مرد خواهی رفت؟» گفت: «می‌روم.»

⁵⁹ آنگاه خواهر خود رفقه، و دایه‌اش را، با خادم ابراهیم و رفقایش روانه کردند.

⁶⁰ و رفقه را برکت داده به او گفتند: «تو خواهر ما هستی، مادر هزاران هزار باش و نسل تو، دروازه دشمنان خود را متصرف شوند.»

⁶¹ پس رفقه با کنیزانش برخاسته، بر شتران سوار شدند و از عقب آن مرد روانه گردیدند. و خادم، رفقه را برداشته، برفت.

⁶² و اسحاق از راه بئرلَحی‌رُئی می‌آمد، زیرا که او در سرزمین نِگِب ساکن بود.

⁶³ و هنگام شام، اسحاق برای تفکر به صحرا بیرون رفت و چون نظر بالا کرد، دید که شتران می‌آیند.

⁶⁴ و رفقه چشمان خود را افراشته اسحاق را دید، و از شتر خود فرود آمد،

⁶⁵ زیرا که از خادم پرسید: «این مرد کیست که در صحرا به استقبال ما می‌آید؟» و خادم گفت: «آقای من است.» پس روبند خود را گرفته، خود را پوشانید.

⁶⁶ و خادم، همه کارهایی را که کرده بود، به اسحاق باز ‌گفت.

⁶⁷ و اسحاق، رفقه را به خیمه مادر خود سارا، آورد و او را به زنی خود گرفته، دل در او بست. و اسحاق بعد از وفات مادر خود تسلی پذیرفت.