پیدایش 21 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

تولد اسحاق

¹ و خداوند مطابق وعده خود، از سارا دیدار نمود و خداوند آنچه به سارا گفته بود، به جا آورد.

² و سارا حامله شده، از ابراهیم در‌ پیری‌اش، پسری زایید، در وقتی که خدا به او گفته بود.

³ و ابراهیم پسر خود را که سارا برایش زاییده بود، اسحاق نام نهاد.

⁴ و ابراهیم پسر خود اسحاق را، چون هشت روزه بود، ختنه ساخت؛ چنانکه خدا او را امر فرموده بود.

⁵ و ابراهیم، در هنگام به دنیا آمدن پسرش اسحاق، صد ساله بود.

⁶ و سارا گفت: «خدا خنده برای من ساخت، و هر ‌که بشنود، با من خواهد خندید.»

⁷ و گفت: «که بود که به ابراهیم بگوید، سارا فرزندان را شیر خواهد داد؟ زیرا که پسری برای وی در ‌پیری‌اش زاییدم.»

⁸ و آن پسر رشد کرد تا او را از شیر باز گرفتند. و در روزی که اسحاق را از شیر باز داشتند، ابراهیم ضیافتی عظیم کرد.

حفاظت خدا از هاجر و اسماعیل

⁹ آنگاه سارا، پسر هاجر مصری را که از ابراهیم زاییده بود، دید که خنده می‌کند.

¹⁰ پس به ابراهیم گفت: «این کنیز را با پسرش بیرون کن، زیرا که پسر کنیز با پسر من اسحاق، وارث نخواهد بود.»

¹¹ اما این امر به نظر ابراهیم، درباره پسرش بسیار سخت آمد.

¹² خدا به ابراهیم گفت: «درباره پسر خود و کنیزت به نظرت سخت نیاید، بلکه هر ‌آنچه سارا به تو گفته است، سخن او را بشنو، زیرا که نسل تو از اسحاق خوانده خواهد شد.

¹³ و از پسر کنیز نیز ملتی به وجود آورم، زیرا که او نسل توست.»

¹⁴ بامدادان، ابراهیم برخاسته، نان و مَشکی از آب گرفته، به هاجر داد و آنها را بر دوش او نهاد و او را با پسر روانه کرد. پس هاجر رفت و در بیابان بئرشِبَع می‌گشت.

¹⁵ و چون آب مَشک تمام شد، پسر را زیر بوته‌ای گذاشت.

¹⁶ و به مسافت پرتاب تیری در مقابل او بنشست، زیرا گفت: «مرگ پسر را نبینم.» و در مقابل او نشسته صدای خود را بلند کرد و بگریست.

¹⁷ و خدا صدای پسر را بشنید و فرشته خدا از آسمان هاجر را ندا کرده، او را گفت: «ای هاجر، تو را چه شد؟ ترسان مباش! زیرا خدا صدای پسر را در آنجایی که اوست، شنیده است.

¹⁸ برخیز و پسر را برداشته، او را به ‌دست خود بگیر، زیرا که از او ملتی عظیم به وجود خواهم آورد.»

¹⁹ و خدا چشمان او را باز کرد تا چاه آبی دید. پس رفته، مَشک را از آب پر کرد و پسر را نوشانید.

²⁰ و خدا با آن پسر می‌بود. و او نمو کرده، ساکن صحرا شد و در تیراندازی ماهر گردید.

²¹ و در صحرای فاران، ساکن شد. و مادرش زنی از زمین مصر برایش گرفت.

عهد ابراهیم با اَبیمِلِک

²² و واقع شد، در آن زمانی که اَبیمِلِک و فیکول که فرمانده سپاه او بود، به ابراهیم گفتند که «خدا در آنچه می‌کنی، با توست.

²³ اکنون برای من، در اینجا به خدا سوگند بخور که به من و نسل من و نوادگانم خیانت نخواهی کرد، بلکه مطابق محبتی که با تو کرده‌ام، با من و با زمینی که در آن غربت پذیرفتی، عمل خواهی نمود.»

²⁴ ابراهیم گفت: «من سوگند می‌خورم.»

²⁵ و ابراهیم اَبیمِلِک را سرزنش کرد به سبب چاه آبی که خادمان اَبیمِلِک از او به زور گرفته بودند.

²⁶ اَبیمِلِک گفت: «نمی دانم کیست که این کار را کرده است و تو نیز مرا خبر ندادی و من هم تا امروز نشنیده بودم.»

²⁷ و ابراهیم، گوسفندان و گاوان گرفته، به اَبیمِلِک داد و با یکدیگر عهد بستند.

²⁸ و ابراهیم هفت بره از گله جدا ساخت.

²⁹ و اَبیمِلِک به ابراهیم گفت: «این هفت برۀ ماده که جدا کردی، چیست؟»

³⁰ اَبیمِلِک گفت: «این هفت بره ماده را از دست من قبول فرما، تا شهادت باشد که این چاه را من کنده ام.»

³¹ از این سبب، آن مکان را بئرشبع نامید، زیرا که در آنجا با یکدیگر قسم خوردند.

³² و چون آن عهد را در بئرشبع بسته بودند، اَبیمِلِک با فرمانده سپاه خود فیکول برخاسته، به زمین فلسطینیان برگشتند.

³³ و ابراهیم در بئرشبع یک درخت گز کاشت و در آنجا به نام یهوه، خدای سرمدی، دعا نمود.

³⁴ پس ابراهیم در زمین فلسطینیان، مدتی دراز به سر برد.