عِزرا 9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

دعای عزرا

¹ و بعد از تمام شدن این وقایع، سروران نزد من آمده، گفتند: «قوم اسرائیل و کاهنان و لاویان خویشتن را از اقوام بیگانه جدا نکرده‌اند، بلکه موافق اعمال زشت ایشان، یعنی کنعانیان و حیتّیان و فِرِزّیان و یِبوسیان و عَمّونیان و موآبیان و مصریان و اَموریان رفتار نموده‌اند.

² زیرا که از دختران ایشان برای خود و پسران خویش زنان گرفته و نسل مقدس را با اقوام بیگانه مخلوط کرده‌اند و سران و حاکمان در این خیانت پیشگام بوده‌اند.»

³ پس چون این سخن را شنیدم، جامه و ردای خود را چاک زدم و موی سر و ریش خود را کندم و متحیر نشستم.

⁴ آنگاه، همه آنانی که به خاطر این عصیان از تبعید برگشتگان، از کلام خدای اسرائیل می‌ترسیدند، نزد من جمع شدند و من تا وقت هدیه شام، متحیر نشستم.

⁵ و در وقت هدیه شام، از زار خود برخاستم و با لباس و ردای دریده، به زانو درآمدم و دست خود را به سوی یهوه خدای خویش برافراشتم.

⁶ و گفتم: «ای خدای من، خجالت دارم و از بلند کردن روی خود به سوی تو، ای خدایم، شرم دارم، زیرا گناهان ما از سرمان گذشته و تقصیرهای ما سر به فلک زده است.

⁷ ما از دوران پدران خود تا امروز مرتکب تقصیرهای عظیم شده‌ایم و ما و پادشاهان و کاهنان ما به خاطر گناهان خویش، به ‌دست پادشاهان بیگانه به شمشیر و اسیری و تاراج و رسوایی تسلیم گردیده‌ایم، چنانکه امروز شده است.

⁸ و حال اندک زمانی لطف از جانب یهوه خدای ما بر ما آشکار شده، راه گریزی برای ما واگذاشته است و ما را در مکان مقدس خود نصیبی عطا فرموده است و خدای ما چشمان ما را روشن ساخته، اندک حیات تازه‌ای در حین بندگی ما به ما بخشیده است.

⁹ زیرا که ما بندگانیم، لیکن خدای ما، ما را در حالت بندگی ترک نکرده است، بلکه ما را منظور نظر پادشاهان پارس قرار داده، حیات تازه به ما بخشیده است تا خانه خدای خود را بنا نماییم و خرابیهای آن را تعمیر کنیم و ما را در یهودا و اورشلیم حفاظی امن بخشیده است.

¹⁰ و حال ‌ای خدای ما، بعد از این چه گوییم، زیرا که اوامر تو را ترک نموده‌ایم.

¹¹ که آنها را به ‌دست بندگان خود انبیا امر فرموده و گفته‌ای که ”آن سرزمینی که شما برای تصرف آن می‌روید، سرزمینی است که از ناپاکیهای اقوامش نجس شده است و آن را به اعمال زشت و ناپاکیهای خویش، از سر تا سر پر ساخته‌اند.

¹² پس الان، دختران خود را به پسران ایشان مدهید و دختران ایشان را برای پسران خود مگیرید و سلامتی و سعادتمندی ایشان را تا به ابد مطلبید تا قوی شوید و نیکویی آن زمین را بخورید و آن را برای پسران خود به ارثیت ابدی واگذارید.“

¹³ و بعد از همه این بلایایی که به خاطر کارهای زشت و تقصیرهای عظیم ما بر ما وارد شده است، با آنکه تو، ‌ای خدای ما، ما را کمتر از گناهان ما مکافات رسانیده‌ای و چنین خلاصی‌ای به ما داده‌ای،

¹⁴ آیا می‌شود که ما بار دیگر اوامر تو را بشکنیم و با قومهایی که مرتکب این اعمال زشت شده‌اند، وصلت نماییم؟ و آیا تو بر ما غضب نخواهی نمود و ما را چنان هلاک نخواهی ساخت که نه باقیمانده‌ای بر جا بماند و نه کسی جان سالم به در برد؟

¹⁵ ‌ای یهوه خدای اسرائیل، تو عادل هستی چونکه باقیماندگانی برای ما واگذاشته‌ای، چنانکه امروز می‌بینیم. اینک ما به حضور تو در تقصیرهای خویش حاضریم؛ گرچه کسی نیست که به خاطر این کارها، در حضور تو تواند ایستاد.»