عِزرا 3 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

بازسازی قربانگاه

¹ و چون ماه هفتم رسید، قوم اسرائیل در شهرهای خود ساکن بودند و تمامی قوم همانند یک مرد در اورشلیم جمع شدند.

² و یِشوعَ پسر یوصاداق و برادرانش که کاهنان بودند و ِزِروبّابل پسر شِئَلتیئیل با برادران خود برخاستند و قربانگاه خدای اسرائیل را برپا کردند تا قربانی‌های سوختنی مطابق آنچه در تورات موسی، مرد خدا نوشته شده است، بر آن تقدیم کنند.

³ پس قربانگاه را بر جایش برپا کردند زیرا که به خاطر مردمان آن سرزمین، ترس بر ایشان چیره می‌بود و قربانی‌های سوختنی برای خداوند، یعنی قربانی‌های سوختنی صبح و شام را بر آن تقدیم کردند.

⁴ و عید خیمه‌ها را به نحوی که نوشته شده است، نگاه داشتند و قربانی‌های سوختنی روز به روز، تعداد هر روز را در روزش، مطابق رسم و قانون تقدیم کردند.

⁵ و بعد از آن، قربانی‌های سوختنی دائمی را در ماه نو و در همه موسمهای مقدس خداوند و برای هر کس که هدایای اختیاری به جهت خداوند می‌آورد، تقدیم می‌کردند.

⁶ از روز اول ماه هفتم، حینی که بنیاد معبد خداوند هنوز نهاده نشده بود، به تقدیم قربانی‌های سوختنی برای خداوند شروع کردند.

⁷ و به سنگتراشان و نجاران نقره دادند و به اهل صیدون و صور خوراکی و نوشیدنی و روغن دادند تا چوب سرو آزاد از لبنان را از راه دریا به یافا، مطابق امری که کوروش، پادشاه فارس، به ایشان داده بود، بیاورند.

⁸ و در ماه دوم از سال دوم، بعد از رسیدن ایشان به خانه خدا در اورشلیم، ِزِروبّابل پسر شِئَلتیئیل و یِشوعَ پسر یوصاداق و سایر برادران ایشان از کاهنان و لاویان و همه کسانی که از اسیری به اورشلیم برگشته بودند، آغاز به کار کردند. آنها لاویان از بیست ساله و بالاتر را بر نظارت عمل خانه خداوند برگماشتند.

⁹ و یِشوعَ با پسران و برادران خود و قَدمیئیل با پسرانش از پسران یهودا با هم ایستادند تا بر پسران حیناداد و پسران و برادران ایشان که از لاویان در کار خانه خدا مشغول می‌بودند، نظارت نمایند.

¹⁰ و چون بنایان بنیاد معبد خداوند را نهادند، کاهنان را با لباس خودشان با شیپورها و لاویان، از پسران آساف را با سنجها قرار دادند تا خداوند را مطابق رسم داوود، پادشاه اسرائیل، ستایش کنند.

¹¹ آنان با یکدیگر می‌سراییدند و خداوند را ستوده و حمد می‌گفتند، که «او نیکوست زیرا که رحمت او بر اسرائیل جاودانه است» و تمامی قوم به صدای بلند فریاد زده، خداوند را به خاطر بنیاد نهادن خانه خداوند، ستایش می‌کردند.

¹² و بسیاری از کاهنان و لاویان و سران خاندانها که پیر بودند و خانه نخستین را دیده بودند، حینی که بنیاد این خانه در نظر ایشان نهاده شد، به صدای بلند گریستند و بسیاری با صدای شادمانی صداهای خود را بلند کردند.

¹³ چنانکه مردم نتوانستند فریاد شادی را از صدای گریستن قوم تشخیص دهند، زیرا که قوم به صدای بلند چنان فریاد می‌کردند که صدای ایشان از دور شنیده می‌شد.