حزقیال 5 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

اورشلیم نابود خواهد شد

¹ «و تو، ‌ای پسر انسان، برای خود تیغی تیز بگیر و آن را مثل تیغ سرتراشان به جهت خود به کار برده، موی سر و ریش خود را بتراش. سپس ترازویی گرفته، مویها را تقسیم کن.

² و چون روزهای محاصره را به اتمام رسانیده باشی، یک سوم آن را در میان شهر به آتش بسوزان و یک سوم دیگر را گرفته، آنها را در تمامی اطراف شهر با شمشیر بزن، و یک سوم باقیمانده را به دست باد بسپار، و من از پی آنها شمشیری خواهم فرستاد.

³ و اندکی از آن مویها را گرفته، آنها را در دامن خود ببند.

⁴ و باز قدری از آنها را بگیر و آنها را در میان آتش انداخته، آنها را به آتش بسوزان و آتشی برای تمام خاندان اسرائیل از آن بیرون خواهد آمد.»

⁵ خداوند یهوه چنین می‌گوید: «من این اورشلیم را در میان قومها قرار دادم و مملکتها را به هر طرف آن.

⁶ و او از احکام من بدتر از قومها، و از قوانین من بدتر از مملکتهایی که گرداگرد او می باشند، سرپیچی کرده است، زیرا که ساکنانش احکام مرا ترک کرده، در قوانین من گام برنداشته‌اند.»

⁷ بنابراین خداوند یهوه چنین می‌گوید: «چونکه شما زیاده از قومهایی که گرداگرد شما می‌باشند، آشوب نمودید و در قوانین من گام برنداشته، احکام مرا به جا نیاوردید، بلکه حتی مطابق احکام قومهایی که گرداگرد شما می‌باشند، نیز عمل ننمودید،

⁸ بنابراین خداوند یهوه چنین می‌گوید: من اینک من به ضد تو هستم و در میان تو در برابر دیدگان قومها داوری‌ها خواهم نمود.

⁹ و با تو به خاطر تمامی کارهای زشتت کارها خواهم کرد که قبل از این نکرده باشم و مثل آنها هم دیگر نخواهم کرد.

¹⁰ بنابراین پدران در میان تو پسران را خواهند خورد و پسران پدران خود را خواهند خورد و بر تو داوری‌ها نموده، تمامی باقیماندگان تو را به سوی هر باد پراکنده خواهم ساخت.»

¹¹ بنابراین خداوند یهوه می‌گوید: «به حیات خودم قسم، چونکه تو قُدس مرا به تمامی چیزهای زشتت و تمامی اعمال شرم‌آورت نجس ساختی، من نیز به یقین تو را محو خواهم کرد و چشم من شفقت نخواهد نمود و من نیز رحم نخواهم نمود.

¹² یک سوم تو در میانت از طاعون خواهند مرد و از قحطی تلف خواهند شد. یک سوم دیگر در اطرافت به شمشیر خواهند افتاد، و یک سوم باقیمانده را به سوی هر باد پراکنده ساخته، شمشیر را از پی ایشان خواهم فرستاد.

¹³ پس چون غضب من به پایان رسیده باشد و شدت خشم خود را بر ایشان ریخته باشم، آنگاه خرسند خواهم شد. و چون شدت خشم خود را بر ایشان به پایان رسانده باشم، آنگاه خواهند دانست که من یهوه این را در غیرت خویش گفته‌ام.

¹⁴ و تو را در در نظر همه رهگذران در میان قومهایی که به اطراف تو می باشند، به ویرانی و رسوایی تسلیم خواهم نمود.

¹⁵ و چون بر تو به خشم و غضب و سرزنشهای سخت داوری کرده باشم، آنگاه تو در میان قومهایی که به اطراف تو می‌باشند، رسوا و بی‌ حرمت خواهی شد و مایه عبرت و دهشت! من که یهوه هستم این را گفتم.

¹⁶ و چون تیرهای مرگبار قحطی را که برای هلاکت می‌باشد و من آنها را به جهت هلاک کردنت می‌فرستم، در میان شما انداخته باشم، آنگاه قحطی را بر شما سختتر خواهم گردانید و عرضه نان شما را قطع خواهم کرد.

¹⁷ و قحطی و حیوانات درنده در میان تو خواهم فرستاد تا تو را بی‌فرزند گردانند و طاعون و خون از میان تو خواهد گذشت و شمشیر بر تو وارد خواهم آورد. من که یهوه هستم، این را گفتم.»