حزقیال 4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

تصویری از محاصره اسرائیل

¹ «و تو نیز‌، ای پسر انسان، آجری بگیر و آن را پیش روی خود بگذار و شهر اورشلیم را بر آن حَک کن.

² و آن را محاصره کن و در برابرش برجها ساخته، سنگری در مقابلش برپا نما و به اطرافش اردو زده، منجنیقها به هر سوی آن برپا کن.

³ و تابه آهنین برای خود گرفته، آن را در میان خود و شهر چون دیواری آهنین بگذار و روی خود را بر آن بدار. شهر به این گونه محاصره خواهد شد و تو آن را محاصره خواهی کرد تا نشانه‌ای به جهت خاندان اسرائیل باشد.

⁴ پس تو بر پهلوی چپ خود بخواب و گناه خاندان اسرائیل را بر آن بگذار. مطابق شماره روزهایی که بر آن بخوابی، گناه ایشان را متحمل خواهی شد.

⁵ و من سالهای گناه ایشان را مطابق شماره روزها یعنی سیصد و نود روز بر تو نهاده‌ام. پس متحمل گناه خاندان اسرائیل خواهی شد.

⁶ و چون اینها را به انجام رسانیده باشی، باز به پهلوی راست خود بخواب و چهل روز متحمل گناه خاندان یهودا خواهی شد. هر روز را به جهت یکسال برای تو قرار داده‌ام.

⁷ و بازوی خود را برهنه کرده، روی به اورشلیم محاصره‌شده بدار و به ضد آن نبوت کن.

⁸ و اینک بندها بر تو می‌نهم و تا روزهای محاصره ات را به اتمام نرسانیده باشی، از پهلو به پهلوی دیگرت نخواهی غلطید.

⁹ پس گندم و جو و باقلا و عدس و ارزن و گندم سیاه برای خود گرفته، آنها را در یک ظرف بریز و خوراکی از آنها برای خود بپز و تمامی روزهایی که به پهلوی خود می‌خوابی، یعنی سیصد و نود روز آن را خواهی خورد.

¹⁰ و غذایی که می‌خوری، به وزن خواهد بود، یعنی بیست مثقال برای هر روز. آن را در اوقات معین خواهی خورد.

¹¹ و آب را به پیمایش یعنی یک ششم هین خواهی نوشید. آن را در اوقات معین خواهی نوشید.

¹² و قرصهای نان جو که می‌خوری، آنها را بر سرگین انسان در نظر ایشان خواهی پخت.»

¹³ و خداوند فرمود به همین منوال قوم اسرائیل نان نجس در میان قومهایی که من ایشان را به میان آنها پراکنده می‌سازم، خواهند خورد.»

¹⁴ پس گفتم: «آه، ‌ای خداوند یهوه، اینک جان من هرگز نجس نشده و از جوانی خود تا به حال جسد مُرده و یا دریده شده را نخورده‌ام و گوشت نجس به دهانم نرفته است.»

¹⁵ آنگاه به من گفت: «بدان که سرگین گاو را به عوض سرگین انسان به تو دادم، پس نان خود را بر آن خواهی پخت.»

¹⁶ و مرا گفت: «ای پسر انسان، اینک من عرضه نان را در اورشلیم قطع خواهم کرد و نان را به وزن و با دلهره خواهند خورد و آب را به پیمایش و هراس خواهند نوشید.

¹⁷ زیرا که محتاج نان و آب خواهند شد و به هراس بر یکدیگر نظر خواهند انداخت و به خاطر گناهان خود خواهند پوسید.