حزقیال 22 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شدهخونریزی اسرائیل 1 و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 2 «ای پسر انسان، آیا داوری خواهی نمود؟ آیا بر شهر خونریز داوری خواهی نمود؟ پس آن را از همه کارهای شرمآورش آگاه ساز. 3 و بگو خداوند یهوه چنین میفرماید: ای شهری که در میان خود خون میریزی تا اجل تو برسد! ای که بتها برای خود ساخته، خویشتن را نجس نمودهای! 4 به خاطر خونهایی که ریختهای، مقصر شدهای و به خاطر بتهایی که ساختهای، نجس گردیدهای. بنابراین اجل خویش را نزدیک آورده، به انتهای سالهای خود رسیدهای. بنابراین تو را نزد قومها عار و نزد تمامی مملکتها مسخره گردانیدهام. 5 ای پلید نام! و ای پر از فتنه! آنانی که به تو نزدیکند و آنانی که از تو دورند، تو را مسخره خواهند نمود. 6 اینک سروران اسرائیل، هر کس به قدر قوت خویش، در میان تو خون ریختهاند. 7 پدر و مادر را در میان تو اهانت نمودند. و غریبان را در میان تو ظلم کردند و بر یتیمان و بیوهزنان در میان تو ستم نمودند. 8 و تو چیزهای مقدس مرا خوار شمرده، سبّتهای مرا بیحرمت نمودی. 9 و بعضی در میان تو به جهت ریختن خون، غیبت مینمودند. در میان تو بر کوهها غذا میخوردند. و در میان تو مرتکب هر بیعفتی میشدند. 10 و عریانی پدران را در میان تو آشکار میساختند. و زنان را در دوره قاعدهگیشان در میان تو بیعصمت مینمودند. 11 یکی در میان تو با زن همسایه خود عمل شرمآور نمود. و دیگری عروس خویش را به زور بیعصمت کرد. و دیگری خواهرش، یعنی دختر پدر خود را ذلیل ساخت. 12 و در میان تو به جهت ریختن خون رشوه خوردند و سود و ربا گرفتند. و تو مال همسایه خود را به زور غصب کردی و مرا فراموش نمودی. سخن خداوند یهوه این است. 13 بنابراین اینک، من به خاطر سود ناحق تو که به چنگ آوردهای و به خاطر خونهایی که در میانت ریختهای، دستهای خود را به هم میکوبم. 14 پس در روزهایی که من به تو مکافات رسانم، آیا دلت قوی و دستهایت محکم خواهد بود؟ من که یهوه هستم سخن گفتم و آن را به جا خواهم آورد. 15 و تو را در میان قومها پراکنده و در میان مملکتها پخش خواهم کرد و ناپاکیهای تو را از میانت نابود خواهم ساخت. 16 و در نظر قومها بیعصمت خواهی شد و خواهی دانست که من یهوه هستم.» 17 و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 18 «ای پسر انسان، خاندان اسرائیل نزد من دُرد شدهاند و تمامی ایشان مس و روی و آهن و سرب در میان کوره، و دُرد نقره شدهاند. 19 بنابراین خداوند یهوه چنین میگوید: چونکه همگی شما دُرد شدهاید، بنابراین من شما را در میان اورشلیم جمع خواهم نمود. 20 چنانکه نقره و مس و آهن و سرب و روی را در میان کوره جمع کرده، آتش بر آنها میدمند تا گداخته شود، همچنان من شما را در غضب و شدت خشم خویش جمع کرده، در آن خواهم نهاد و شما را خواهم گداخت. 21 و شما را جمع کرده، آتش غضب خود را بر شما خواهم دمید که در میانش گداخته شوید. 22 چنانکه نقره در میان کوره گداخته میشود، همچنان شما در میانش گداخته خواهید شد و خواهید دانست که من یهوه شدت خشم خویش را بر شما ریختهام.» 23 و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 24 «ای پسر انسان، او را بگو: تو زمینی هستی که پاک نخواهی شد. و باران در روز غضب بر تو نخواهد بارید. 25 فتنه انبیای آن در میانش میباشد. ایشان مثل شیر غران که شکار را میدرد، جانها را میخورند. و گنجینهها و چیزهای با ارزش را به یغما میبرند. و بیوهزنان را در میانش زیاد میسازند. 26 کاهنانش شریعت مرا زیر پا گذاشته، چیزهای مقدس مرا بیحرمت میسازند. و در میان مقدس و غیر مقدس تشخیص نمیدهند و در میان نجس و پاک فرق نمیگذارند. و چشمان خود را از سبّتهای من میپوشانند و من در میان ایشان بیحرمت گردیدهام. 27 سرورانش مانند گرگان درنده خون میریزند و جانها را هلاک مینمایند تا سود ناحق ببرند. 28 و انبیایش ایشان را به گِل مَلاط زدهاند، رویاهای پوچ میبینند و برای ایشان فالگیری دروغ کرده، میگویند که ”خداوند یهوه چنین گفته است،“ با آنکه یهوه سخن نگفته. 29 و قوم سرزمین به شدت ظلم نموده و مال یکدیگر را غصب کردهاند. و بر فقیران و مسکینان جفا نموده، غریبان را به بیانصافی مظلوم ساختهاند. 30 و من در میان ایشان کسی را جُستم که دیوار را بنا نماید و برای این سرزمین به حضور من در شکاف بایستد تا آن را ویران نسازم، اما کسی را نیافتم! 31 پس خداوند یهوه میگوید: خشم خود را بر ایشان ریختهام و ایشان را به آتش غضب خویش هلاک ساخته، راه ایشان را بر سر خودشان وارد آوردهام.» |
@ 2024 Korpu Company