حزقیال 18 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

جانی که گناه کند، خواهد مرد

¹ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

² «شما چه‌ کار دارید که این مَثَل را درباره سرزمین اسرائیل می‌زنید و می‌گویید: ”پدران انگور ترش خوردند و دندانهای پسران کُند گردید.»

³ خداوند یهوه می‌گوید: «به حیات خودم قسم، که بعد از این این مَثَل را در اسرائیل نخواهید زد.

⁴ اینک همه جانها از آنِ منند، چنانکه جان پدر است، همچنین جان پسر نیز، هر دوی آنها از آنِ من می‌باشند. هر کسی ‌که گناه ورزد، او خواهد مرد.

⁵ و اگر کسی عادل باشد و انصاف و عدالت را به عمل آورد،

⁶ و بر روی کوه‌ها خوراک نخورد و چشمان خود را به سوی بتهای خاندان اسرائیل برنیفرازد و زن همسایه خود را بی‌عصمت نکند و با زنی در روزهای قاعده‌گیش همخواب نشود،

⁷ و بر کسی ظلم نکند و گرو کسی را که از او قرض گرفته، به او رد نماید و مال کسی را به غصب نبرد، بلکه نان خود را به گرسنگان بدهد و برهنگان را به ‌جامه بپوشاند،

⁸ و نقد را به سود ندهد و ربا نگیرد، بلکه دست خود را از ستم برداشته، انصاف حقیقی را در میان مردمان اجرا دارد،

⁹ و در قوانین من گام برداشته، احکام مرا نگاه دارد و به راستی عمل نماید. خداوند یهوه می‌فرماید که آن شخص عادل است و به یقین زنده خواهد ماند.

¹⁰ اما اگر او پسری ستم‌پیشه و خونریز را پدر گردد که یکی از این کارها را به عمل آورد،

¹¹ و هیچکدام از آن کارهای نیکو را به عمل نیاورد، بلکه بر کوه‌ها نیز بخورد و زن همسایه خود را بی‌عصمت سازد،

¹² و بر فقیران و مسکینان ظلم نموده، مال مردم را به غصب ببرد و گرو را پس ندهد، بلکه چشمان خود را به سوی بتها برافراشته، مرتکب کارهای زشت گردد،

¹³ و نقد را به سود داده، ربا گیرد، آیا او زنده خواهد ماند؟ به یقین او زنده نخواهد ماند و به خاطر همه کارهای زشتی که به جا آورده است، خواهد مرد و خونش بر سر خودش خواهد بود.

¹⁴ و اگر پسری را پدر شود که تمامی گناهان را که پدرش به جا می‌آورد دیده، بترسد و مثل آنها عمل ننماید،

¹⁵ و بر کوه‌ها نخورد و چشمان خود را به سوی بتهای خاندان اسرائیل برنیفرازد و زن همسایه خویش را بی‌عصمت نکند،

¹⁶ و برکسی ظلم ننماید و گرو نگیرد و مال هیچ کس را به غصب نبرد، بلکه نان خود را به گرسنگان بدهد و برهنگان را به ‌جامه بپوشاند،

¹⁷ و دست خود را از فقیران برداشته، سود و ربا نگیرد و احکام مرا به جا آورده، در قوانین من گام بردارد، او به خاطر گناه پدرش نخواهد مرد، بلکه به یقین زنده خواهد ماند.

¹⁸ و اما پدرش، از آنجا که با برادران خود به شدت ظلم نموده، مال ایشان را غصب نمود و اعمال زشت را در میان قوم خود به عمل آورد، او به یقین به خاطر گناهانش خواهد مرد.

¹⁹ لیکن شما می‌گویید: ”چرا چنین است؟ آیا پسر متحمل گناه پدرش نمی‌باشد؟“ اگر پسر انصاف و عدالت را به جا آورده، تمامی قوانین مرا نگاه دارد و به آنها عمل نماید، او به یقین زنده خواهد ماند.

²⁰ هر ‌که گناه کند او خواهد مرد. پسر متحمل گناه پدرش نخواهد بود و پدر متحمل گناه پسرش نخواهد بود. عدالت مرد عادل بر خودش خواهد بود و شرارت مرد شریر بر خودش خواهد بود.

²¹ و اگر مرد شریر از همه گناهانی که انجام داده باشد، بازگشت نماید و تمامی قوانین مرا نگاه داشته، انصاف و عدالت را به جا آورد، او به یقین زنده مانده، نخواهد مرد.

²² تمامی تقصیرهایی که کرده باشد، به ضد او به یاد آورده نخواهد شد، بلکه در عدالتی که کرده باشد، زنده خواهد ماند.

²³ خداوند یهوه می‌فرماید: «آیا من از مردن مرد شریر خشنود می‌باشم؟ نه، بلکه از اینکه از رفتار خود بازگشت نموده، زنده بماند.

²⁴ و اگر مرد عادل از عدالتش برگردد و ظلم نموده، مطابق همه کارهای زشتی که شریران می‌کنند، عمل نماید، آیا او زنده خواهد ماند؟ نه، بلکه هیچ‌یک از عدالت او که کرده است، به یاد آورده نخواهد شد و در خیانتی که نموده و در گناهی که انجام داده است، خواهد مرد.

²⁵ اما شما می‌گویید که ”راه خداوند منصفانه نیست!“ پس حال ‌ای خاندان اسرائیل، بشنوید: آیا راه من است که منصفانه نیست، یا راههای شما؟

²⁶ وقتی مرد عادل از عدالتش برگردد و ظلم کند، در آن خواهد مرد. او به خاطر ظلمی که کرده است، خواهد مرد.

²⁷ به همین گونه اگر مرد شریر از شرارتی که کرده است، بازگشت نماید و انصاف و عدالت را به جا آورد، جان خود را زنده نگاه خواهد داشت.

²⁸ از آنجا که متوجه شد و از تمامی تقصیرهایی که کرده بود، بازگشت نمود، به یقین زنده خواهد ماند و نخواهد مرد.

²⁹ لیکن شما‌ ای خاندان اسرائیل، می‌گویید که ”راه خداوند منصفانه نیست.“ ای خاندان اسرائیل، آیا راههای من است که منصفانه نیست، یا راههای شما؟

³⁰ بنابراین خداوند یهوه می‌گوید: ای خاندان اسرائیل، من بر هر یک از شما مطابق رفتارش داوری خواهم نمود. پس توبه کنید و از همه تقصیرهای خود بازگشت نمایید تا گناه موجب هلاکت شما نشود.

³¹ تمامی تقصیرهای خویش را که مرتکب آنها شده‌اید، از خود دور اندازید و دلی تازه و روحی تازه‌ برای خود فراهم کنید. زیرا که ‌ای خاندان اسرائیل، برای چه بمیرید؟

³² زیرا خداوند یهوه می‌گوید: من از مرگ آن کس که می‌میرد، خشنود نمی‌باشم. پس بازگشت نموده، زنده بمانید.»