حزقیال 12 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

تصویری از اسارت یهودا

¹ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

² «ای پسر انسان، تو در میان خاندان آشوبگر ساکن می‌باشی که ایشان را چشمها به جهت دیدن هست، اما نمی‌بینند و ایشان را گوشها به جهت شنیدن هست، اما نمی‌شنوند، چونکه خاندان آشوبگر می‌باشند.

³ اما تو، ‌ای پسر انسان، اسباب رفتن به تبعید را برای خود آماده ساز. و در مقابل چشمان ایشان در وقت روز کوچ کن و از مکان خود به مکان دیگر به حضور ایشان برو، شاید بفهمند. اگر چه خاندان عصیانگر می‌باشند.

⁴ و اسباب خود را مثل اسباب سفر به تبعید در وقت روز در مقابل چشمان ایشان بیرون آور. و شامگاهان مثل کسانی که برای سفر به تبعید بیرون می‌روند، بیرون شو.

⁵ و شکافی برای خود در دیوار به حضور ایشان کرده، از آن بیرون ببر.

⁶ و در حضور ایشان آن را بر دوش خود بگذار و در تاریکی بیرون ببر و روی خود را بپوشان تا زمین را نبینی. زیرا که تو را نشانه‌ای برای خاندان اسرائیل قرار داده‌ام.»

⁷ پس به اینطور که مأمور شدم، عمل نمودم و اسباب خود را مثل اسباب سفر به تبعید در وقت روز بیرون آوردم. و شبانگاه شکافی برای خود به ‌دست خویش در دیوار حفر کردم و آن را در تاریکی بیرون برده، به حضور ایشان بر دوش برداشتم.

⁸ و بامدادان کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

⁹ «ای پسر انسان، آیا خاندان اسرائیل، یعنی‌ این خاندان عصيانگر به تو نگفتند: ”این چه‌ کار است که می‌کنی؟“

¹⁰ پس به ایشان بگو، ”خداوند یهوه چنین می‌گوید: این وحی اشاره به رئیسی است که در اورشلیم می‌باشد و به تمامی خاندان اسرائیل که ایشان در میان آنها می‌باشند.“

¹¹ بگو: ”من نشانه برای شما هستم. به اینطور که من عمل نمودم، همچنان به ایشان کرده خواهد شد و به تبعید و اسارت خواهند رفت.“

¹² و رئیسی که در میان ایشان است، اسباب خود را در تاریکی بر دوش نهاده، بیرون خواهد رفت. شکافی در دیوار حفر خواهند کرد تا از آن بیرون ببرند. و او روی خود را خواهد پوشانید تا زمین را به چشمان خود نبیند.

¹³ من دام خود را بر او خواهم گسترانید و در کمند من گرفتار خواهد شد. و او را به بابل به سرزمین کَلدانیان خواهم برد و اگر چه در آنجا خواهد مرد، ولی آنجا را نخواهد دید.

¹⁴ و تمامی اطرافیان و یاوران و تمامی لشکر او را به سوی هر باد پراکنده ساخته، شمشیری برهنه از پی ایشان خواهم فرستاد.

¹⁵ و چون ایشان را در میان قومها پراکنده ساخته و ایشان را در میان مملکتها آواره کرده باشم، آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم.

¹⁶ لیکن شماره اندکی از میان ایشان از شمشیر و قحطی و طاعون باقی خواهم گذاشت تا همه کارهای شرم‌آور خود را در میان قومهایی که به آنها می‌روند، بیان نمایند. آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم.»

¹⁷ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

¹⁸ «ای پسر انسان! نان خود را لرزان بخور و آب خویش را با لرزه و اضطراب بنوش.

¹⁹ و به اهل سرزمین بگو ،خداوند یهوه درباره ساکنان اورشلیم و اهل سرزمین اسرائیل چنین می‌فرماید: که نان خود را با اضطراب خواهند خورد و آب خود را هراسان خواهند نوشید. زیرا که سرزمین آنها به خاطر ظلم تمامی ساکنانش، از هر‌ چه در آن است، تهی خواهد شد.

²⁰ و شهرهای مسکون ایشان خراب شده، سرزمین ویران خواهد شد. آنگاه خواهید دانست که من یهوه هستم.»

²¹ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

²² «ای پسر انسان، این مَثَل شما چیست که در زمین اسرائیل می‌زنید و می‌گویید: ”روزها طولانی می‌شوند و هر رویا پوچ می‌گردد“؟

²³ بنابراین به ایشان بگو، ”خداوند یهوه چنین می‌گوید: این مَثَل را محو خواهم ساخت و آن را بار دیگر در اسرائیل نخواهند‌ زد. بلکه به ایشان بگو: آن روزها نزدیکند و انجام هر رویا، نزدیک.

²⁴ زیرا که دیگر هیچ ‌رویای دروغین و یا غیبگویی تملق آمیز در میان خاندان اسرائیل نخواهد بود.

²⁵ زیرا من که یهوه هستم، سخن خواهم گفت و سخنی که من می‌گویم، واقع خواهد شد و بار دیگر تأخیر نخواهد افتاد. زیرا خداوند یهوه می‌گوید: ای خاندان عصیانگر، در روزهای شما سخن خواهم گفت و آن را به انجام خواهم رسانید.»

²⁶ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

²⁷ «ای پسر انسان، اینک خاندان اسرائیل می‌گویند: ”رویایی که او می‌بیند، به جهت روزهای طولانی است و او برای زمانهای دور نبوت می‌نماید.“

²⁸ بنابراین به ایشان بگو: خداوند یهوه چنین می‌فرماید که هیچ یک از سخنان من بعد از این به تأخیر نخواهد افتاد. و خداوند یهوه می‌فرماید: کلامی که من می‌گویم، واقع خواهد شد.»