خروج 4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

به موسی نشانه‌های قدرتمند عطا می‌شود

¹ موسی در جواب گفت: «همانا مرا تصديق نخواهند کرد و سخن مرا نخواهند شنيد. بلکه خواهند گفت: ”يهوه بر تو ظاهر نشده است.“»

² پس خداوند به او گفت: «آن چيست در دست تو؟» موسی گفت: «عصا.»

³ گفت: «آن را بر زمين بينداز.» و چون آن را به زمين انداخت، ماری گرديد و موسی از نزدش گريخت.

⁴ پس خداوند به موسی گفت: «دست خود را دراز کن و دمش را بگير.» پس دست خود را دراز کرده، آن را بگرفت، که در دستش عصا شد.

⁵ «تا آنکه باور کنند که يهوه خدای پدران ايشان، خدای ابراهيم، خدای اسحاق، و خدای يعقوب، به تو ظاهر شد.»

⁶ و خداوند بار دیگر او را گفت: «دست خود را در گريبان خود بگذار.» چون دست به گريبان خود برد و آن را بيرون آورد، اينک دست او مثل برف به جذام دچار شد.

⁷ پس گفت: «دست خود را باز به گريبان خود بگذار.» چون دست به گريبان خود باز برد و آن را بيرون آورد، اينک مثل ساير بدنش سالم شده بود.

⁸ «و واقع خواهد شد که اگر تو را تصديق نکنند و صدای نشانه نخستين را نشنوند، به یقین صدای نشانه دوم را باور خواهند کرد.

⁹ و هر گاه اين دو نشانه را باور نکردند و سخن تو را نشنيدند، آنگاه از آب رود نیل گرفته، به خشکی بريز. و آبی که از رود گرفتی، بر روی خشکی به خون تبدیل خواهد شد.»

¹⁰ پس موسی به خداوند گفت: «ای خداوند، من مردی فصيح نيستم، نه در سابق و نه از وقتی که به بنده خود سخن گفتی، بلکه گنگ و کندزبان.»

¹¹ خداوند گفت: «کيست که زبان به انسان داد، و لال و کر و بينا و نابينا را که آفريد؟ آيا نه من که يهوه هستم؟

¹² پس الان برو و من با زبانت خواهم بود، و هر‌ چه بايد بگويی، تو را خواهم آموخت.»

¹³ اما موسی گفت: «خواهش دارم‌ ای خداوند که دیگری را برای این کار بفرستي.»

¹⁴ آنگاه خشم خداوند بر موسی مشتعل شد و گفت: «آيا برادرت هارون لاوی را نمی‌دانم که او در سخن گفتن فصیح است؟ و اينک او نيز به استقبال تو بيرون می‌آيد و چون تو را ببيند، در دل خود شاد خواهد گرديد.

¹⁵ و به او سخن خواهی گفت و کلام را در دهان او خواهی گذاشت، و من با زبان تو و با زبان او خواهم بود و آنچه بايد بکنيد، شما را خواهم آموخت.

¹⁶ و او برای تو به قوم سخن خواهد گفت و او تو را به ‌جای زبان خواهد بود و تو او را به ‌جای خدا خواهی بود.

¹⁷ اين عصا را به ‌دست خود بگير که به آن نشانه​ها را آشکار سازي.»

بازگشت موسی به مصر

¹⁸ پس موسی روانه شده، نزد پدر زن خود يِترون برگشت و به او گفت: «بگذار به نزد برادران خود در مصر برگردم و ببينم هنوز زنده‌اند.» یِترون به موسی گفت: «به سلامتی برو.»

¹⁹ و خداوند در مِديان به موسی گفت: «روانه شده به مصر برگرد، زيرا آنانی که در قصد جان تو بودند، مرده‌اند.»

²⁰ پس موسی زن خويش و پسران خود را برداشته، ايشان را بر الاغ سوار کرده، به سرزمين مصر مراجعت نمود. و موسی عصای خدا را به ‌دست خود گرفت.

²¹ و خداوند به موسی گفت: «چون روانه شده، به مصر مراجعت کردی، آگاه باش که همه علاماتی را که به ‌دستت سپرده‌ام، به حضور فرعون آشکار سازی. و من دل او را سخت خواهم ساخت، تا قوم را رها نکند.

²² و به فرعون بگو: ”خداوند چنين می‌گويد: اسرائيل پسر من و نخست‌زاده من است.

²³ و به تو می‌گويم: پسرم را رها کن تا مرا عبادت نمايد. اگر از رها کردنش خودداری نمايی، به یقین پسر تو، يعنی نخست‌زاده تو را می‌کشم.“»

²⁴ و واقع شد در بين راه که خداوند در محل اُتراق به او برخورده، قصد قتل وی نمود.

²⁵ آنگاه صفوره سنگی تيز گرفته، پوست ختنه‌گاه پسر خود را بریده، نزد پای موسی انداخت و گفت: «تو مرا شوهر خون هستي.»

²⁶ پس او وی را رها کرد. آن موقع بود که صفوره گفت: «شوهر خون هستي» به سبب ختنه.

²⁷ و خداوند به هارون گفت: «به سوی صحرا به استقبال موسی برو.» پس روانه شد و موسی را در کوه خدا ملاقات کرده، او را بوسيد.

²⁸ و موسی از تمامی کلمات خداوند که او را فرستاده بود، و از همه نشانه​هایی که به او امر فرموده بود، هارون را خبر داد.

²⁹ پس موسی و هارون رفته، تمامی مشايخ قوم اسرائیل را جمع کردند.

³⁰ و هارون همه سخنانی را که خداوند به موسی فرموده بود، باز‌گفت و نشانه​ها را به نظر قوم ظاهر ساخت.

³¹ و قوم ايمان آوردند. و چون شنيدند که خداوند از قوم اسرائیل دیدار نموده و به مصيبت ايشان نظر انداخته است، به روی در افتاده، سجده کردند.