اِستر 9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

استیلای یهودیان بر دشمنان

¹ و در روز سیزدهم ماه دوازدهم که ماه آذار باشد، هنگامی که نزدیک شد که حکم و فرمان پادشاه را جاری سازند و دشمنان یهود منتظر می‌بودند که بر ایشان استیلا یابند، این همه برعکس شد که یهودیان بر دشمنان خویش استیلا یافتند.

² و یهودیان در شهرهای خود در همه ولایتهای اَخَشورُش پادشاه جمع شدند تا بر آنانی که قصد اذیت ایشان داشتند، دست بیندازند و کسی با ایشان مقاومت ننمود، زیرا که ترس ایشان بر همه قومها چیره شده بود.

³ و تمامی سران ولایتها و امیران و والیان و عاملان پادشاه، یهودیان را یاری کردند، زیرا که ترس مُردِخای بر ایشان چیره شده بود،

⁴ چونکه مُردِخای در خانه پادشاه مقامی والا پیدا کرده بود و آوازه او در تمامی ولایتها شایع گردیده و این مُردِخای روز به روز بزرگتر می‌شد.

⁵ پس یهودیان تمامی دشمنان خود را به دم شمشیر کشتند و هلاک کردند و با ایشان هر چه خواستند، به عمل آوردند.

⁶ و یهودیان در شاه​نشین شوش پانصد نفر را به قتل رسانیده، هلاک کردند.

⁷ و پَرشَنداتا، دلفون، اسفاتا،

⁸ فوراتا، اَدَلیا، اَریداتا،

⁹ فَرمَشتا، اریسای، اَریدای، و وَیزاتا،

¹⁰ یعنی ده پسر هامان پسر هَمِداتا، دشمن یهود را کشتند، لیکن دست خود را به تاراج نگشادند.

¹¹ در آن روز، شماره آنانی را که در شاه​نشین شوش کشته شدند، به حضور پادشاه عرضه داشتند.

¹² پادشاه به اِستر ملکه گفت: «یهودیان در شاه​نشین شوش پانصد نفر و ده پسر هامان را کشته و هلاک کرده‌اند. پس ببین در سایر ولایتهای پادشاه چه کرده‌اند! حال خواهش تو چیست که به تو داده خواهد شد و دیگر‌ چه درخواست داری که برآورده خواهد گردید؟»

¹³ اِستر گفت: «اگر پادشاه را پسند آید به یهودیانی که در شوش می‌باشند، اجازه داده شود که فردا نیز مثل فرمان امروز عمل نمایند و ده پسر هامان را بر چوبه دار بیاویزند.»

¹⁴ پادشاه فرمود که چنین بشود و حکم در شوش صادر گردید و ده پسر هامان را به چوبه دار آویختند.

¹⁵ یهودیانی که در شوش بودند، در روز چهاردهم ماه آذار نیز جمع شده، سیصد نفر را در شوش کشتند، لیکن دست خود را به تاراج نگشادند.

¹⁶ و سایر یهودیانی که در ولایتهای پادشاه بودند جمع شده، از جانهای خود دفاع نمودند و چون هفتاد و هفت هزار نفر از بدخواهان خویش را کشته بودند، از دشمنان خود آرامی یافتند. اما دست خود را به تاراج نگشادند.

¹⁷ این، در روز سیزدهم ماه آذار واقع شد و در روز چهاردهم ماه، آرامی یافتند و آن روز را به بزم و شادمانی اختصاص دادند.

¹⁸ و یهودیانی که در شوش بودند، در سیزدهم و چهاردهم آن ماه جمع شدند و در روز پانزدهم ماه آرامی یافتند و آن روز را به جشن و شادمانی اختصاص دادند.

¹⁹ بنابراین، یهودیان دهاتی که در دهات بی‌حصار ساکنند، روز چهاردهم ماه آذار را عید نگاه می‌دارند و به جشن و سرور می‌پردازند و هدایا برای یکدیگر می‌فرستند.

²⁰ مُردِخای این مطالب را نوشته، نامه​ها را نزد تمامی یهودیانی که در همه ولایتهای اَخَشورُش پادشاه بودند، از نزدیک و دور فرستاد،

²¹ تا بر ایشان قانونی بگذارد که روز چهاردهم و روز پانزدهم ماه آذار را سال به سال عید نگاه دارند.

²² چونکه در آن روزها، یهودیان از دشمنان خود آرامی یافتند و در آن ماه، غم ایشان به شادی و ماتم ایشان به روز خوش تبدیل گردید. بنابراین آنها را روزهای جشن و شادی نگاه بدارند و هدایا برای یکدیگر و بخششها برای فقیران بفرستند.

²³ پس یهودیان آنچه را که خود به عمل نمودن آن شروع کرده بودند و آنچه را که مُردِخای به ایشان نوشته بود، بر خود قانون ساختند.

²⁴ زیرا که هامان پسر هَمِداتای اَجاجی، دشمن تمامی یهود، قصد هلاک نمودن یهودیان کرده و پور یعنی قرعه برای هلاکت و تلف نمودن ایشان انداخته بود.

²⁵ اما چون این امر به گوش پادشاه رسید، حکمی کتبی داد که قصد بدی که برای یهود اندیشیده بود، بر سر خودش برگردانیده شود و او را با پسرانش به دار کشیدند.

²⁶ از این جهت آن روزها را از کلمه پور، پوریم نامیدند، و موافق هر آنچه در این نامه نوشته شد و آنچه خود ایشان در این امر دیده بودند و آنچه بر ایشان گذشته بود،

²⁷ یهودیان عهد کردند که ایشان و نسلهای پس از ایشان، و نیز تمام کسانی که بدیشان بپیوندند، این دو روز را هر ساله بی هیچ کم و کاست در وقت مقرر، همان‌گونه که نوشته شده بود، نگاه بدارند.

²⁸ و آن روزها را در همه نسلها و قبایل و ولایتها و شهرها به یاد آورند و نگاه دارند و این ‌روزهای پوریم، از میان یهود منسوخ نشود و یادگاری آنها از نسل ایشان نابود نگردد.

²⁹ و اِستر ملکه، دختر اَبیحایِل و مُردِخای یهودی، به اقتدار تمام نوشتند تا این نامه دوم را درباره پوریم تصدیق نمایند.

³⁰ و نامه‌ها، مشتمل بر سخنان سلامتی و امنیت نزد تمامی یهودیانی که در صد و بیست و هفت ولایت مملکت اَخَشورُش بودند، فرستاد،

³¹ تا این دو روز پوریم را در زمان معین آنها قانون قرار دهند، چنانکه مُردِخای یهودی و اِستر ملکه بر ایشان قانون قرار دادند و ایشان آن را بر عهده خود و نسل خویش گرفتند، به یادگاری دوران روزه و التماس ایشان.

³² پس رسم این پوریم، به فرمان اِستر قانون شد و در کتاب ثبت گردید.