اِستر 5 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

درخواست اِستر از پادشاه

¹ و در روز سوم، اِستر لباس شاهانه پوشیده، به صحن دروازه اندرونی پادشاه، در مقابل خانه پادشاه بایستاد و پادشاه، بر تخت پادشاهی خود در قصر سلطنت، روبروی دروازه خانه نشسته بود.

² و چون پادشاه، اِستر ملکه را دید که در صحن ایستاده است، او در نظر وی التفات یافت. و پادشاه چوگان طلا را که در دست داشت، به سوی اِستر دراز کرد و اِستر نزدیک آمده، نوک عصا را لمس کرد.

³ پادشاه او را گفت: «ای اِستر ملکه، تو را چه شده است و درخواست تو چیست؟ اگر‌چه نصف مملکت باشد، به تو داده خواهد شد.»

⁴ اِستر جواب داد: «اگر به نظر پادشاه پسند آید، پادشاه با هامان امروز به مهمانی که برای او مهیا کرده‌ام، بیاید.»

⁵ آنگاه پادشاه فرمود: «هامان را به زودی بیاورید تا مطابق کلام اِستر کرده شود.» پس پادشاه و هامان، به مهمانی که اِستر برپا نموده بود، آمدند.

⁶ و پادشاه در مجلس شراب به اِستر گفت: «خواهش تو چیست که به تو داده خواهد شد و درخواست تو کدام؟ اگر چه نصف مملکت باشد، برآورده خواهد شد.»

⁷ اِستر در جواب گفت: «خواهش و درخواست من این است،

⁸ که اگر در نظر پادشاه التفات یافتم و اگر پادشاه مصلحت داند که خواهشم را عطا فرماید و درخواست مرا به جا آورد، پادشاه و هامان به مهمانی که به جهت ایشان مهیا می‌کنم، بیایند و فردا امر پادشاه را به جا خواهم آورد.»

خشم هامان بر مُردِخای

⁹ پس در آن روز هامان شادمان و مسرور بیرون رفت. لیکن چون مُردِخای را نزد دروازه پادشاه دید که به حضور او بر نمی‌خیزد و حرکت نمی‌کند، بر مُردِخای به شدت غضبناک شد.

¹⁰ اما خودداری نموده، به خانه خود رفت و فرستاده، دوستان خویش و زن خود زِرِش را خواند.

¹¹ و هامان برای ایشان، فراوانی توانگری خود و زیادی پسران خویش را و تمامی عظمتی را که پادشاه به او داده و او را بر سایر سران و خادمان پادشاه برتری داده بود، بیان کرد.

¹² و گفت: «اِستر ملکه نیز کسی را غیر از من به مهمانی که برپا کرده بود، همراه پادشاه دعوت نفرمود و فردا نیز او مرا همراه پادشاه دعوت کرده است.

¹³ لیکن همه این چیزها نزد من هیچ است، مادامی که مُردِخای یهود را می‌بینم که در دروازه پادشاه نشسته است.»

¹⁴ آنگاه همسرش زِرِش و همه دوستانش او را گفتند: «چوبه‌ داری به بلندی پنجاه ذراع بسازند و بامدادان، به پادشاه عرض کن که مُردِخای را بر آن مصلوب سازند. پس با پادشاه با شادمانی به مهمانی برو.» و این سخن به نظر هامان پسند آمده، امر کرد تا چوبه‌ دار را حاضر کردند.