جامعه 8 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ کیست که مثل مرد حکیم باشد و کیست که تفسیر امر را بفهمد؟ حکمت روی انسان را روشن می‌سازد و سختی چهره او تبدیل می‌شود.

فرمان پادشاه را نگاه دار

² من تو را می‌گویم: فرمان پادشاه را نگاه دار و این را به خاطر سوگند خدا.

³ شتاب مکن تا از حضور وی بروی، و در مقابل امر بد نایست، زیرا که او هر‌ چه می‌خواهد، به عمل می‌آورد.

⁴ جایی که سخن پادشاه است، قوت هست و کیست که به او بگوید چه می‌کنی؟

⁵ هر ‌که حکم را نگاه دارد، هیچ امر بد را نخواهد دید. و دل مرد حکیم، وقت و طریق را می‌داند.

⁶ زیرا که برای هر مطلب وقتی و طریقی است، چونکه شرارت انسان بر وی سنگین است.

⁷ زیرا آنچه را که واقع خواهد شد، او نمی‌داند؛ و کیست که او را خبر دهد که چه خواهد شد؟

⁸ کسی نیست که بر روح تسلط داشته باشد تا روح خود را نگاه دارد و کسی بر روز مرگ تسلط ندارد؛ و در وقت جنگ مرخصی نیست و شرارت صاحبش را نجات نمی‌دهد.

⁹ این همه را دیدم و دل خود را بر هر عملی که زیر آفتاب کرده شود، مشغول ساختم، و دیدم که انسان بر انسان به جهت ضررش حکمرانی می‌کند.

¹⁰ و همچنین دیدم که شریران دفن شدند، و آمدند و از مکان مقدس رفتند و در شهری که در آن چنین عمل نمودند، فراموش شدند. این نیز پوچ است.

¹¹ از آنجا که حکم مجازات بر عمل بد به سرعت اجرا نمی‌شود، دل آدمیان در درون ایشان برای بدکرداری مصمم می‌گردد.

¹² اگر‌چه گناهکار صد مرتبه شرارت ورزد و عمر دراز کند، اما می‌دانم برای آنانی که از خدا بترسند و به حضور وی ترسان باشند، سعادتمندی خواهد بود.

¹³ اما برای شریر سعادتمندی نخواهد بود و مثل سایه، عمر دراز نخواهد کرد، چونکه از خدا نمی‌ترسد.

¹⁴ پوچی دیگری هم هست که بر روی زمین کرده می‌شود: صالحانی هستند که با ایشان مثل شریران رفتار می‌شود و شریرانی که با ایشان مثل صالحان رفتار می‌شود. پس گفتم که این نیز پوچ است.

¹⁵ آنگاه لذت بردن از زندگی را ستودم، زیرا که برای انسان زیر آفتاب چیزی بهتر از این نیست که بخورد و بنوشد و خوش باشد و این در تمامی روزهای عمرش که خدا در زیر آفتاب به وی دهد، در محنتش با او باقی خواهد ماند.

¹⁶ چونکه دل خود را بر آن نهادم تا حکمت را بفهمم و تا مشغله‌ای را که بر روی زمین کرده شود، ببینم -اینکه چگونه شب و روز خواب به چشم انسان نمی‌آید -

¹⁷ آنگاه تمامی صنعت خدا را دیدم که انسان، کاری را که زیر آفتاب کرده می‌شود، نمی تواند درک نماید و هر‌چند انسان برای تفتیش آن زیاده‌تر جستجو نماید، آن را کمتر درک می‌نماید. و اگر‌چه مرد حکیم نیز گمان برد که آن را می‌داند، اما آن را درک نخواهد نمود.