جامعه 7 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

حکمت در مقابل حماقت

¹ نیک نامی از روغن معطر بهتر است، و روز مرگ از روز به دنیا آمدن.

² رفتن به خانه ماتم از رفتن به خانه مهمانی بهتر است، زیرا که این آخرت همه مردمان است، و زندگان این را در دل خود می‌نهند.

³ غصه از خنده بهتر است، زیرا که از غمگینی صورت، دل اصلاح می‌شود.

⁴ دل حکیمان در خانه ماتم است، و دل احمقان در خانه شادمانی.

⁵ شنیدن توبیخ حکیمان بهتر است، از شنیدن سرود احمقان،

⁶ زیرا خنده احمقان مثل صدای خارها در زیر دیگ است. و این نیز پوچ است.

⁷ به درستی که ظلم، مرد حکیم را جاهل می‌گرداند، و رشوه، دل را فاسد می‌سازد.

⁸ انتهای امر از ابتدایش بهتر است، و دل حلیم از دل مغرور نیکوتر.

⁹ در دل خود به زودی خشمناک مشو، زیرا خشم در سینه احمقان منزل می‌کند.

¹⁰ مگو: «چرا روزهای قدیم از این زمان بهتر بود“» زیرا که در این خصوص از روی حکمت سؤال نمی‌کنی.

¹¹ حکمت مثل میراث نیکو است، امتیازی به جهت بینندگان آفتاب.

¹² زیرا که حکمت سرپناهی است و نقره پناهگاهی؛ اما ارزش برتر شناخت این است که حکمت صاحبانش را زندگی می‌بخشد.

¹³ اعمال خدا را ملاحظه نما، زیرا کیست که بتواند آنچه را که او کج ساخته است، راست نماید؟

¹⁴ در روز سعادتمندی شادمان باش ، و در روز مصیبت دقت کن. زیرا خدا این را همچون آن قرار داد که انسان هیچ‌ چیز را که بعد از او خواهد شد، درنیابد.

¹⁵ این همه را در روزهای پوچ خود دیدم. مرد صالح هست که در درستی‌اش هلاک می‌شود و مرد شریر هست که در شرارتش عمر دراز دارد.

¹⁶ پس گفتم به افراط صالح مباش و خود را زیاده حکیم مپندار، مبادا خویشتن را هلاک کنی.

¹⁷ و به افراط شریر مباش و احمق مشو، مبادا پیش از اینکه اجلت آید، بمیری.

¹⁸ نیکو است که به این بچسبی و از آن نیز دست خود را برنداری. زیرا هر که از خدا بترسد، از این هر دو بیرون خواهد آمد.

¹⁹ حکمت مرد حکیم را توانایی می‌بخشد، بیشتر از ده حاکم که در یک شهر باشند.

²⁰ زیرا مرد صالحی در دنیا نیست که نیکویی ورزد و هیچ خطا ننماید.

²¹ و نیز به همه سخنانی که گفته شود، دل مسپار، مبادا بشنوی که بنده‌ات تو را لعنت می‌کند.

²² زیرا دلت می‌داند که تو نیز بسیار بارها دیگران را لعنت نموده‌ای.

²³ این همه را با حکمت آزمودم و گفتم: «به حکمت خواهم پرداخت.» اما از من دور بود.

²⁴ آنچه هست دور و بسیار عمیق است. پس کیست که آن را دریابد؟

²⁵ پس برگشته دل خود را بر معرفت و کاوش و طلب حکمت و عقل مشغول ساختم و دانستم که شرارت، حماقت است و حماقت، دیوانگی.

²⁶ و دریافتم که زنی که دلش دامها و تله‌ها است و دستهایش کمندها می‌باشد، چیزی تلختر از مرگ است. هر ‌که مقبول خدا است، از وی خواهد گریخت، اما گناهکار گرفتار وی خواهد گردید.

²⁷ ”معلم“ می‌گوید که اینک چون این را با آن مقابله کردم تا نتیجه را دریابم، این را دریافتم

²⁸ که جان من تا به حال آن را جستجو می‌کند و نمی‌یابد؛ از میان هزار مرد یک مرد یافتم، اما از میان این همه زنی را نیافتم.

²⁹ همانا این را فقط دریافتم که خدا آدمی را راست آفرید، اما ایشان به دنبال نقشه‌های بسیار رفتند.