جامعه 3 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

برای هر چیز زمانی است

¹ برای هر چیز زمانی است و هر مطلبی را زیر آسمان وقتی:

² وقتی برای زاده شدن، و وقتی برای مرگ. وقتی برای کاشتن و وقتی برای کندنِ آنچه که کاشته شده.

³ وقتی برای کشتن و وقتی برای شفا دادن. وقتی برای ویران کردن و وقتی برای بنا نمودن.

⁴ وقتی برای گریه و وقتی برای خنده. وقتی برای ماتم و وقتی برای رقص.

⁵ وقتی برای دور افکندن سنگها و وقتی برای گرد آوردن سنگها. وقتی برای در آغوش کشیدن و وقتی برای پرهیز از آن.

⁶ وقتی برای جُستن و وقتی برای از دست دادن. وقتی برای نگاه داشتن و وقتی برای دور انداختن.

⁷ وقتی برای دریدن و وقتی برای دوختن. وقتی برای سکوت و وقتی برای سخن گفتن.

⁸ وقتی برای محبت و وقتی برای نفرت. وقتی برای جنگ و وقتی برای صلح.

وظیفه خداداده

⁹ پس کارگر را از زحمتی که می‌کشد، چه منفعت است؟

¹⁰ مشقتی را که خدا به آدمیان داده است تا در آن زحمت کشند، ملاحظه کردم.

¹¹ او هر چیز را در وقتش نیکو ساخته است و نیز ابدیت را در دلهای ایشان نهاده، بی‌آنکه بتواند کاری را که خدا کرده است، از ابتدا تا انتها دریابد.

¹² پس فهمیدم که برای ایشان چیزی بهتر از این نیست که شادی کنند و در حیات خود به نیکویی مشغول باشند.

¹³ و نیز بخشش خدا است که هر آدمی بخورد و بنوشد و از تمامی زحمت خود نیکویی بیند.

¹⁴ و دریافتم که هر آنچه خدا می‌کند، تا به ابد خواهد ماند و بر آن چیزی نتوان افزود و از آن چیزی نتوان کاست. خدا آن را به عمل می‌آورد تا آدمیان از او بترسند.

¹⁵ آنچه هست، از قدیم بوده است و آنچه خواهد شد، از پیش بوده است. و خدا آنچه را که گذشته است باز می‌طلبد.

¹⁶ و نیز زیر آفتاب دیدم که در جایگاه عدالت، ظلم است و در مکان انصاف، شرارت.

¹⁷ در دل خود گفتم که خدا صالح و شریر را داوری خواهد نمود، زیرا که برای هر امر زمانی است و برای هر کار، وقتی.

¹⁸ و درباره کارهای آدمیان در دل خود گفتم: این واقع می‌شود تا خدا ایشان را بیازماید و تا خود ایشان بفهمند که وحوشی بیش نیستند.

¹⁹ زیرا که سرنوشت آدمیان همان است که سرنوشت وحوش؛ چنانکه این می‌میرد، به همانطور آن نیز می‌میرد. همه را یک نفس است و آدمی را بر وحوش برتری نیست، چونکه همه چیز پوچ است.

²⁰ همه به یکجا می‌روند و همه از خاک هستند و همه به خاک بازگشت می‌نمایند.

²¹ کیست که بداند روح انسان به بالا می‌رود، یا روح حیوان به قعر زمین؟

²² پس دیدم که برای آدمی چیزی بهتر از این نیست که از کارهای خود شادمان باشد، چونکه نصیبش همین است. و کیست که او را باز آورد تا آنچه را که بعد از او واقع خواهد شد، مشاهده نماید؟