جامعه 11 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ نان خود را بر آبها بینداز، زیرا که بعد از روزهای بسیار آن را خواهی یافت.

² سهمی به هفت نفر، بلکه به هشت نفر ببخش زیرا که نمی‌دانی چه بلا بر زمین واقع خواهد شد.

³ اگر ابرها پر از باران شود، آن را بر زمین می‌باراند و اگر درخت به سوی جنوب یا به سوی شمال بیفتد، در همانجا که درخت افتاده است، خواهد ماند.

⁴ آنکه به باد نگاه می‌کند، نخواهد کاشت و آنکه به ابرها نظر نماید، نخواهد دروید.

⁵ چنانکه تو نمی‌دانی که راه باد چیست یا چگونه استخوانها در رحم زن حامله بسته می‌شود، همچنین عمل خدا را که سازنده کل است، نمی فهمی.

⁶ بامدادان تخم خود را به کار و شامگاهان دست خود را باز مدار زیرا تو نمی‌دانی کدام‌یک از آنها این یا آن کامیاب خواهد شد یا هر دو آنها مثل هم نیکو خواهد گشت.

⁷ به یقین روشنایی شیرین است و دیدن آفتاب برای چشمان نیکو است.

⁸ هر‌چند انسان سالهای بسیار زندگی نماید و در همه آنها شادمان باشد، لیکن باید روزهای تاریکی را به یاد آورد، چونکه بسیار خواهد بود. پس هر‌ چه واقع می‌شود، پوچ است.

به هنگام جوانی، خدا را به یاد آور

⁹ ‌ای جوان، در زمان جوانی خود شادمان باش و در روزهای جوانی‌ات دلت تو را خوش سازد و در راههای دلت و در پیروی از هر آنچه می‌بینی، گام بردار، لیکن بدان که به خاطر این همه خدا تو را به محاکمه خواهد آورد.

¹⁰ پس کدورت را از دل خود بیرون کن و درد را از بدن خویش دور نما، زیرا که جوانی و روزهای جوانی زودگذر است.