جامعه 10 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ مگسهای مرده روغن عطار را متعفن و فاسد می‌سازد، و اندک حماقتی از حکمت و عزت سنگینتر است.

² دل مرد حکیم به طرف راستش مایل است، و دل احمق به طرف چپش.

³ و نیز چون احمق به راه می‌رود، عقلش کمتر و کمتر می‌شود و به هر کس می‌گوید که «احمق هستم.»

⁴ اگر خشم پادشاه بر تو انگیخته شود، مکان خود را ترک منما، زیرا که تسلیم، خطایای بزرگ را می‌نشاند.

⁵ بدی‌ای هست که زیر آفتاب دیده‌ام، آن سهو که از جانب پادشاه سر زند.

⁶ جهالت بر مکانهای بلند برافراشته می‌شود، و دولتمندان در جایهای پستتر زمین می‌نشینند.

⁷ غلامان را بر اسبان دیدم، و امیران را مثل غلامان بر زمین روان.

⁸ آنکه چاه می‌کند، در آن می‌افتد، و آنکه دیوار را می‌شکافد، مار وی را می‌گزد.

⁹ آنکه سنگها را می کند، از آنها مجروح می‌شود، و آنکه درختان را می برد، از آنها در خطر می‌افتد.

¹⁰ اگر آهن کند باشد و دمش را تیز نکنند، باید قوت زیاده به کار آورد، اما حکمت به جهت کامیابی مفید است.

¹¹ اگر مار، پیش از آنکه افسونش کنند، بگزد، پس افسونگر‌ چه فایده دارد؟

¹² سخنان دهان حکیم فیض بخش است، اما لبهای احمق خودش را می‌بلعد.

¹³ ابتدای سخنان دهانش حماقت است، و انتهای گفتارش دیوانگی شرارتبار.

¹⁴ احمق سخنان بسیار می گوید، اما انسان آنچه را که واقع خواهد شد نمی‌داند، و کیست که او را از آنچه بعد از وی واقع خواهد شد، آگاه سازد؟

¹⁵ محنت احمقان ایشان را خسته می‌سازد، چونکه نمی‌دانند چگونه به شهر باید رفت.

¹⁶ وای بر تو، ‌ای زمین وقتی که پادشاه تو کودک است، و سرورانت صبحگاهان به ضیافت می‌نشینند.

¹⁷ خوشا به حال تو، ‌ای زمین هنگامی که پادشاه تو پسر شریفان است، و سرورانت در وقتش برای نیرو گرفتن می‌خورند و نه برای مستی.

¹⁸ از تنبلی سقف خراب می‌شود، و از سستی دستها، خانه آب پس می‌دهد.

¹⁹ جشن به جهت عیاشی می‌کنند، و شراب زندگانی را شادمان می‌سازد، اما نقره همه ‌چیز را مهیا می‌کند.

²⁰ پادشاه را در فکر خود نیز نفرین مکن، و دولتمند را در اتاق خوابگاه خویش لعنت منما، زیرا که مرغ هوا صدای تو را خواهد برد، و بالدار، امر را به هر جا خبر رساند.