تثنیه 29 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

تجدید عهد در موآب

¹ اين است کلمات عهدی که خداوند در سرزمين موآب به موسی ‌امر فرمود که با قوم اسرائیل ببندد، سوای آن عهد که با ايشان در حوريب بسته بود.

² و موسی تمامی اسرائيل را خطاب کرده، به ايشان گفت: «هر ‌آنچه خداوند در سرزمين مصر با فرعون و تمامی بندگانش و تمامی زمينش عمل نمود، شما ديده‌ايد.

³ امتحان‌های عظيم که چشمان تو ديد و نشانه​ها و آن معجزات عظيم.

⁴ اما خداوند دلی را که بدانيد و چشمانی را که ببينيد و گوشهايی را که بشنويد، تا امروز به شما نداده است.

⁵ در مدت چهل سال که شما را در بيابان رهبری نمودم، لباس شما مندرس نگرديد، و کفشها در پای شما پاره نشد.

⁶ نان نخوردید و شراب و باده ننوشيدید، تا بدانيد که من يهوه خدای شما هستم.

⁷ و چون به اينجا رسيديد، سِيحون پادشاه حِشبون، و عوج پادشاه باشان، به مقابله شما برای جنگ بيرون آمدند و آنها را مغلوب ساختيم.

⁸ و سرزمين ايشان را گرفته، به رئوبينيان و جاديان و نصف قبیله مَنَسی به ملکيت داديم.

⁹ پس کلمات اين عهد را نگاه داشته، به جا آوريد تا در هر‌ چه کنيد، کامياب شويد.

¹⁰ امروز تمامی شما به حضور يهوه خدای خود حاضريد، يعنی رئیسان شما و قبایل شما و مشايخ شما و سروران شما و تمامی مردان اسرائيل.

¹¹ و کودکان و زنان شما و غريبی که در ميان اردوی شماست، از هيزم شکنان تا آب کشان شما.

¹² تا در عهد يهوه خدايت و سوگند او که يهوه خدايت امروز با تو استوار می‌سازد، داخل شوي.

¹³ تا تو را امروز برای خود قومی برقرار دارد، و او خدای تو باشد چنانکه به تو گفته است، و چنانکه برای پدرانت، ابراهيم و اسحاق و يعقوب، قسم خورده است.

¹⁴ و من اين عهد و اين قسم را با شما تنها نمی‌بندم،

¹⁵ بلکه با آنانی که امروز با ما به حضور يهوه خدای ما در اينجا حاضرند، و هم با آنانی که امروز با ما در اينجا حاضر نيستند.

¹⁶ زيرا شما می‌دانيد که چگونه در سرزمين مصر سکونت داشتيم، و چگونه از ميان قومهایی که عبور نموديد، گذشتيم.

¹⁷ و آداب و رسوم زشت و بتهای ايشان را از چوب و سنگ و نقره و طلا که در ميان ايشان بود، ديديد.

¹⁸ تا در ميان شما مرد يا زن يا طایفه يا قبیله​ای نباشد که دلش امروز از يهوه خدای ما منحرف گشته، برود و خدايان اين اقوام را عبادت نمايد، مبادا در ميان شما ريشه‌ای باشد که میوه تلخ و سمّی بار آورد.

¹⁹ و مبادا چون سخنان اين لعنت را بشنود، در دلش خويشتن را برکت داده، گويد: ”هر‌چند در سختی دل خود رفتار می‌نمايم، تا سيراب و تشنه را با هم هلاک سازم، مرا سلامتی خواهد بود.“

²⁰ خداوند او را نخواهد آمرزيد، بلکه در آن وقت خشم و غيرت خداوند بر آن شخص دودافشان خواهد شد، و تمامی لعنتی که در اين کتاب نوشته شده است، بر آن کس ریخته خواهد شد، و خداوند نام او را از زير آسمان محو خواهد ساخت.

²¹ و خداوند او را از تمامی قبایل اسرائیل برای بدی جدا خواهد ساخت، موافق تمامی لعنتهای عهدی که در اين طومار شريعت نوشته شده است.

²² و نسل آينده يعنی فرزندان شما که بعد از شما خواهند برخاست، و غريبانی که از سرزمين دور می‌آيند، خواهند گفت، هنگامی که بلايای اين سرزمين و بيماريهايی که خداوند به آن می‌رساند، ببينند.

²³ و تمامی زمين آن را که کبريت و شوره و آتش شده، نه کاشته می‌شود و نه حاصل می‌رويد و هيچ علف در آن رشد نمی کند و مثل ویرانی سُدوم و عَموره و اَدمه و صِبوئيم که خداوند در غضب و خشم خود آنها را واژگون ساخت، گشته است.

²⁴ پس تمامی قومها خواهند گفت: ”چرا خداوند با اين سرزمين چنين کرده است و شدت اين خشم عظيم از چه سبب است؟“

²⁵ آنگاه خواهند گفت: ”از اين جهت که عهد يهوه خدای پدران خود را که به وقت بيرون آوردن ايشان از سرزمين مصر با ايشان بسته بود، ترک کردند.

²⁶ و رفته، خدايان غير را عبادت نموده، به آنها سجده کردند، خدايانی را که نشناخته بودند و قسمت ايشان نساخته بود.

²⁷ پس خشم خداوند بر اين سرزمين افروخته شده، تمامی لعنت را که در اين کتاب نوشته شده است، بر آن آورد.

²⁸ و خداوند ريشه ايشان را به غضب و خشم و غيض عظيم، از زمين ايشان کند و به زمين ديگر انداخت، چنانکه امروز شده است.“

²⁹ چيزهای مخفی از آن يهوه خدای ماست و اما چيزهای آشکار تا به ابد از آن ما و فرزندان ما است، تا تمامی کلمات اين شريعت را به جای آوريم.