تثنیه 28 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

برکات اطاعت

¹ و اگر صدای يهوه خدای خود را به دقت بشنوی تا هوشيار شده، تمامی اوامر او را که من امروز به تو امر می‌فرمايم به جا آوری، آنگاه يهوه خدايت تو را بر تمامی قومهای جهان بلند خواهد گردانيد.

² و تمامی اين برکتها به تو خواهد رسيد و تو را خواهد دريافت، اگر صدای یهوه خدای خود را بشنوي.

³ در شهر، مبارک و در صحرا، مبارک خواهی بود.

⁴ ثمره رَحِم تو و ميوه زمين تو و ميوه چارپایت و بچه‌های گاو و بره‌های گله تو مبارک خواهند بود.

⁵ سبد و ظرف خمير تو مبارک خواهد بود.

⁶ وقت ورودت مبارک، و وقت بيرون رفتنت مبارک خواهی بود.

⁷ و خداوند دشمنانت را که به ضد تو برخیزند، از حضور تو پراکنده خواهد ساخت؛ از يک راه بر تو خواهند آمد، و از هفت راه پيش تو خواهند گريخت.

⁸ خداوند در انبارهای تو و به هر‌ چه دست خود را به آن دراز می‌کنی، بر تو برکت خواهد فرمود و تو را در سرزمينی که يهوه خدايت به تو می‌دهد، مبارک خواهد ساخت.

⁹ و اگر اوامر يهوه خدای خود را نگاهداری، و در طريقهای او رفتار نمايی، خداوند تو را برای خود قوم مقدس خواهد گردانيد، چنانکه برای تو قسم خورده است.

¹⁰ و تمامی قومهای زمين خواهند ديد که نام خداوند بر تو خوانده شده است. و از تو خواهند ترسيد.

¹¹ و خداوند تو را در ثمره رَحِمت و ثمره چارپایت و محصول زمينت، در سرزمينی که خداوند برای پدرانت قسم خورد که به تو بدهد، به نيکويی خواهد افزود.

¹² و خداوند خزينه نيکوی خود، يعنی آسمان را برای تو خواهد گشود، تا باران زمين تو را در موسمش بباراند، و تو را در تمامی اعمال دستت مبارک سازد. به قومهای بسيار قرض خواهی داد، و تو قرض نخواهی گرفت.

¹³ خداوند تو را سر خواهد ساخت نه دُم، و همواره بالا خواهی رفت، نه پایین، اگر اوامر يهوه خدای خود را که من امروز به تو امرمی فرمايم، بشنوی و آنها را نگاه داشته، به جا آوری.

¹⁴ و از همه سخنانی که من امروز به تو امر می‌کنم، به طرف راست يا چپ ميل نکنی، تا خدايان غير را پيروی نموده، آنها را عبادت کني.

لعنتهای نااطاعتی

¹⁵ و اما اگر صدای يهوه خدای خود را نشنوی تا هوشيار شده، همه اوامر و قوانین او را که من امروز به تو امر می‌فرمايم به جا آوری، آنگاه تمامی اين لعنتها به تو خواهد رسيد، و تو را خواهد دريافت.

¹⁶ در شهر ملعون، و در صحرا ملعون خواهی بود.

¹⁷ سبد و ظرف خمير تو ملعون خواهد بود.

¹⁸ ثمره رَحِم تو و ميوه زمين تو و بچه‌های گاو و بره‌های گله تو ملعون خواهد بود.

¹⁹ وقت ورودت ملعون، و وقت بيرون رفتنت ملعون خواهی بود.

²⁰ و به هر‌ چه دست خود را برای عمل نمودن دراز می‌کنی، خداوند بر تو لعنت و اضطراب و سرزنش خواهد فرستاد تا به زودی هلاک و نابود شوی، به خاطر بدی کارهايت که به آنها مرا ترک کرده‌اي.

²¹ خداوند وبا را بر تو خواهد فرستاد، تا تو را از سرزمينی که برای تصرفش به آن داخل می‌شوی، هلاک سازد.

²² خداوند تو را با سل و تب و التهاب و باد سوزان و شمشير و آفت و خوره خواهد زد، و تو را تعقیب خواهند نمود تا هلاک شوي.

²³ و فلک تو که بالای سر تو است، به برنج مبدل خواهد شد، و زمينی که زير تو است، به آهن.

²⁴ و خداوند باران زمينت را گرد و غبار خواهد ساخت، که از آسمان بر تو نازل شود تا هلاک گردی.

²⁵ خداوند تو را پيش روی دشمنانت پراکنده خواهد ساخت. از يک راه بر ايشان بيرون خواهی رفت، و از هفت راه از حضور ايشان خواهی گريخت، و در تمامی ممالک جهان مایه بُهت و وحشت خواهی بود.

²⁶ و بدن شما برای همه پرندگان هوا و چارپایان زمين خوراک خواهد بود، و هيچ‌کس آنها را دور نخواهد کرد.

²⁷ خداوند تو را به دُمَل مصر و خراج و زخمهای چرکین و خارشی که تو از آن شفا نتوانی يافت، مبتلا خواهد ساخت.

²⁸ خداوند تو را به ديوانگی و نابينايی و پريشانی دل مبتلا خواهد ساخت.

²⁹ و در وقت ظهر مثل کوری که در تاريکی لمس نمايد، کورکورانه راه خواهی رفت، و در راههای خود کامياب نخواهی شد، بلکه در تمامی روزهايت تحت ظلم و غارت خواهی بود، و نجات‌دهنده‌ای نخواهد بود.

³⁰ زنی را نامزد خواهی کرد و ديگری با او خواهد خوابيد. خانه‌ای بنا خواهی کرد و در آن ساکن نخواهی شد. تاکستانی غرس خواهی نمود و ميوه‌اش را نخواهی خورد.

³¹ گاوت در برابر دیدگانت کشته شود و از آن نخواهی خورد. الاغت پيش روی تو به غارت برده شود و باز به ‌دست تو نخواهد آمد. گوسفند تو به دشمنت داده می‌شود و برای تو رها کننده‌ای نخواهد بود.

³² پسران و دخترانت به قومی ديگر داده می‌شوند، و چشمانت نگريسته از آرزوی ايشان تمامی روز کاهيده خواهد شد و از دست تو هیچ کاری برنخواهد آمد.

³³ ميوه زمينت و مشقت تو را قومی که نشناخته‌ای، خواهند خورد، و هميشه فقط تحت ظلم و ستم خواهی بود.

³⁴ به حدی که از چيزهايی که چشمت می‌بيند، ديوانه خواهی شد.

³⁵ خداوند زانوها و ساقها و از کف پا تا فرق سر تو را به دُمَل بد که از آن شفا نتوانی يافت، مبتلا خواهد ساخت.

³⁶ خداوند تو را و پادشاهی را که بر خود برپا می‌نمايی، به سوی قومی که تو و پدرانت نشناخته‌ايد، خواهد برد و در آنجا خدايان غير را از چوب و سنگ عبادت خواهی کرد.

³⁷ و در ميان تمامی قومهایی که خداوند شما را به آنجا خواهد برد، مایه وحشت و درس عبرت و اسباب تمسخر خواهی شد.

³⁸ تخم بسيار به مزرعه خواهی برد، ولی اندکی جمع خواهی کرد، چونکه ملخ آن را خواهد خورد.

³⁹ تاکستانها غرس نموده، خدمت آنها را خواهی کرد، اما شراب را نخواهی نوشيد و انگور را نخواهی چيد، زيرا کرم آن را خواهد خورد.

⁴⁰ تو را در تمامی حدودت درختان زيتون خواهد بود، لیکن خويشتن را به زیتون تدهين نخواهی کرد، زيرا زيتون تو نارس ريخته خواهد شد.

⁴¹ پسران و دختران خواهی آورد، ليکن از آنِ تو نخواهند بود، چونکه به اسيری خواهند رفت.

⁴² تمامی درختانت و محصول زمينت را ملخ به تصرف خواهد آورد.

⁴³ غريبی که در ميان تو است، بر تو به نهايت رفيع و برافراشته خواهد شد و تو به نهايت پست و متنزّل خواهی گرديد.

⁴⁴ او به تو قرض خواهد داد و تو به او قرض نخواهی داد، او سر خواهد بود و تو دُم خواهی بود.

⁴⁵ و تمامی اين لعنتها به تو خواهد رسيد و تو را دنبال کرده، از تو پیشی خواهد گرفت تا هلاک شوی، از اين جهت که سخن يهوه خدايت را گوش ندادی تا اوامر و فرايضی را که به تو امر فرموده بود، نگاه داري.

⁴⁶ و تو را و نسل تو را تا به ابد نشانه و شگفت خواهد بود.

⁴⁷ «از اين جهت که يهوه خدای خود را به شادمانی و خوشی دل برای فراوانی همه ‌چيز عبادت ننمودي.

⁴⁸ پس دشمنانت را که خداوند بر تو خواهد فرستاد، در گرسنگی و تشنگی و برهنگی و احتياج همه‌ چيز خدمت خواهی نمود، و يوغ آهنين بر گردنت خواهد گذاشت تا تو را هلاک سازد.

⁴⁹ و خداوند از دور، يعنی از کرانهای زمين، قومی را که مثل عقاب می‌پرد، بر تو خواهد آورد، قومی که زبانش را نخواهی فهميد؛

⁵⁰ قومی مهيب صورت که طرف پيران را نگاه ندارد و بر جوانان ترحم ننمايد.

⁵¹ و نتايج چارپایان و محصول زمينت را بخورد، تا هلاک شوی. و برای تو نيز غله و شيره و روغن و بچه‌های گاو و بره‌های گوسفند را باقی نگذارد تا تو را هلاک سازد.

⁵² و تو را در تمامی دروازه‌هايت محاصره کند تا ديواره‌های بلند و مستحکم که بر آنها توکل داری، در تمامی زمينت فرو ریزد. و تو را در تمامی دروازه‌هايت، در تمامی سرزمينی که يهوه خدايت به تو می‌دهد، محاصره خواهد نمود.

⁵³ و ثمره رَحِم خود، يعنی گوشت پسران و دخترانت را که يهوه خدايت به تو می‌دهد، در محاصره و تنگی که دشمنانت تو را به آن زبون خواهند ساخت، خواهی خورد.

⁵⁴ مردی که در بیشترین ناز و نعمت در میان شما زیسته است، از برادر خود و از زن هم‌آغوش خویش و بچه‌هایش که هنوز زنده‌اند، خوراک را مضایقه خواهد کرد،

⁵⁵ به حدی که به هیچکس از ايشان از گوشت پسران خود که می‌خورد، نخواهد داد، زيرا که در محاصره و تنگی که دشمنانت تو را در تمامی دروازه‌هايت به آن زبون سازند، چيزی برای او باقی نخواهد ماند.

⁵⁶ و زنی که در بیشترین ناز و نعمت در میان شما زیسته است، همان که از فرط ناز و نعمت حتی از نهادنِ کفِ پای خود بر زمین اِکراه داشت، از شوهر هم‌آغوش خود و پسر و دخترش مضایقه خواهد داشت،

⁵⁷ و جُفتِ نوزادی را که از شکمش بیرون آمده و نوزادی را که زاده است، از ایشان پنهان خواهد ساخت تا خود به تنهایی آنها را بخورد، چراکه در زمان محاصره و تنگی که دشمنان بدان عرصه را در شهرهایتان بر شما تنگ خواهند کرد، چیز دیگری نخواهد داشت.

⁵⁸ اگر به عمل نمودن تمامی کلمات اين شريعت که در اين کتاب نوشته شده است، هوشيار نشوی و از اين نام مجيد و مهيب، يعنی يهوه خدايت، نترسی،

⁵⁹ آنگاه خداوند بلايای تو و بلايای فرزندان تو را عجيب خواهد ساخت، يعنی بلايای عظيم و طولانی و مرضهای سخت و مزمن.

⁶⁰ و تمامی بيماريهای مصر را که از آنها می ترسيدی بر تو باز خواهد آورد و به تو خواهند چسبيد.

⁶¹ و نيز همه مرضها و همه بلايايی که در طومار اين شريعت نوشته شده نيست، آنها را خداوند بر تو مستولی خواهد گردانيد تا هلاک شوي.

⁶² و گروه کم خواهيد ماند، برعکس آن که مثل ستارگان آسمان زیاد بوديد، زيرا که صدای يهوه خدای خود را نشنيديد.

⁶³ و واقع می‌شود چنانکه خداوند بر شما شادی نمود تا به شما احسان کرده، شما را بيفزايد، همچنين خداوند بر شما شادی خواهد نمود تا شما را هلاک و نابود گرداند. ريشه شما از سرزمينی که برای تصرفش در آن داخل می‌شويد، کنده خواهد شد.

⁶⁴ و خداوند تو را در ميان تمامی قومها از کران زمين تا کران ديگرش پراکنده سازد و در آنجا خدايان غير را از چوب و سنگ که تو و پدرانت نشناخته‌ايد، عبادت خواهی کرد.

⁶⁵ و در ميان اين قومها استراحت نخواهی يافت و برای کف پايت آرامی نخواهد بود، و در آنجا يهوه تو را دل لرزان و کاهيدگی چشم و پژمردگی جان خواهد داد.

⁶⁶ و جان تو پيش رويت معلق خواهد بود، و شب و روز ترسناک شده، به‌ جان خود اطمينان نخواهی داشت.

⁶⁷ بامدادان خواهی گفت: ”کاش که شام می‌بود،“ و شامگاهان خواهی گفت: ”کاش که صبح می‌بود،“ به خاطر ترس دلت که به آن خواهی ترسيد، و به خاطر چیزهایی که به چشم خواهی ديد.

⁶⁸ و خداوند تو را در کشتي​ها از راهی که به تو گفتم آن را ديگر نخواهی ديد، به مصر باز خواهد آورد. و خود را در آنجا به دشمنان خويش برای غلامی و کنيزی خواهيد فروخت و مشتری نخواهد بود.»