تثنیه 23 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

ممنوعیت از حضور در جماعت خداوند

¹ شخصی که کوبيده بيضه و آلت بريده باشد، داخل جماعت خداوند نشود.

² حرام زاده‌ای داخل جماعت خداوند نشود، حتی تا پشت دهم، هیچکس از او داخل جماعت خداوند نشود.

³ عَمّونی و موآبی داخل جماعت خداوند نشوند. حتی تا پشت دهم، هیچکس از ايشان هرگز داخل جماعت خداوند نشود.

⁴ زيرا وقتی که شما از مصر بيرون آمديد، شما را در راه به نان و آب استقبال نکردند، و از اين جهت که بَلَعام پسر بِعور را از فِتور ارام نهرين اجير کردند تا تو را لعنت کند.

⁵ ليکن يهوه خدايت نخواست بَلَعام را بشنود، پس يهوه خدايت لعنت را به جهت تو، به برکت تبديل نمود، چونکه يهوه خدايت تو را دوست می‌داشت.

⁶ پس در تمامی عمرت جويای خيريت و سعادت ايشان مباش.

⁷ اِدومی را دشمن مدار چونکه برادر توست، و مصری را دشمن مدار چونکه در سرزمين او غريب بودي.

⁸ اولادی که از ايشان زاده شوند، در پشت سوم داخل جماعت خداوند گردند.

پاکی اردوگاه

⁹ چون در اردو به مقابله دشمنانت بيرون روی خويشتن را از هر چيز بد نگاه دار.

¹⁰ اگر در ميان شما کسی باشد که از انزال شبانه نجس شود، از اردو بيرون رود و داخل اردو نشود.

¹¹ چون شب نزديک شود با آب غسل کند، و چون آفتاب غروب کند، داخل اردوگاه شود.

¹² و تو را مکانی بيرون از اردوگاه باشد تا به آنجا برای رفع حاجت روي.

¹³ در ميان اسباب تو بیلچه باشد، و چون بيرون می‌نشينی، با آن زمین را بکن و برگشته، مدفوع خود را بپوشان.

¹⁴ زيرا که يهوه خدايت در ميان اردوی تو راه می‌رود تا تو را رهايی داده، دشمنانت را به تو تسليم نمايد. پس اردوی تو مقدس باشد، مبادا چيز پليد را در ميان تو ديده، از تو رو گرداند.

احکام مختلف

¹⁵ غلامی را که از آقای خود نزد تو بگريزد، به آقايش مسپار.

¹⁶ با تو در ميان تو در مکانی که برگزيند در يکی از شهرهای تو که به نظرش پسند آيد، ساکن شود. و به او آزار مرسان.

¹⁷ از دختران اسرائيل فاحشه‌ای نباشد و از پسران اسرائيل لواطی نباشد.

¹⁸ مزد فاحشه و قيمت سگ را برای هيچ نذری به خانه يهوه خدايت مياور، زيرا که اين هر دو نزد يهوه خدايت کراهت‌بار است.

¹⁹ برادر خود را به سود قرض مده نه به سود نقره و نه به سود آذوقه و نه به سود هر چيزی که به سود داده می‌شود.

²⁰ غريب را می‌توانی به سود قرض بدهی، اما برادر خود را به سود قرض مده تا يهوه خدايت در سرزمينی که برای تصرفش داخل آن می‌شوی، تو را به هر‌ چه دستت را بر آن دراز می کنی، برکت دهد.

²¹ چون نذری برای يهوه خدايت می‌کنی در وفای آن تأخیر منما، زيرا که يهوه خدايت البته آن را از تو مطالبه خواهد نمود، و برای تو گناه خواهد بود.

²² اما اگر از نذر کردن خودداری نمايی، تو را گناه نخواهد بود.

²³ آنچه را که از دهانت بيرون آيد، هوشيار باش که به جا آوری، موافق آنچه برای يهوه خدايت از اراده خود نذر کرده‌ای و به زبان خود گفته‌اي.

²⁴ چون به تاکستان همسايه خود درآيی، از انگور، هر‌ چه می‌خواهی به سيری بخور، اما در ظرف خود هيچ مگذار.

²⁵ چون به کشتزار همسايه خود داخل شوی، خوشه‌ها را به ‌دست خود بچين، اما داس بر کشت همسايه خود مگذار.