تثنیه 20 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

قوانین جنگ

¹ چون برای مقابله با دشمن خود بيرون روی، و اسبها و ارابه‌ها و قومی را زياده از خود بينی، از ايشان مترس، زيرا يهوه خدايت که تو را از سرزمين مصر بیرون آورده است، با توست.

² و چون به جنگ نزديک شويد، آنگاه کاهن پيش آمده، قوم را مخاطب سازد.

³ و ايشان را گويد: ”ای اسرائيل بشنويد! شما امروز برای مقابله با دشمنان خود پيش می‌رويد، دل شما ضعيف نشود، و از ايشان ترسان و لرزان و هراسان مباشيد.

⁴ زيرا يهوه خدای شما، با شما می‌رود، تا برای شما با دشمنان شما جنگ کرده شما را نجات دهد.“

⁵ و صاحب‌منصبان، قوم را خطاب کرده، گويند: ”کيست که خانه نو بنا کرده، هنوز آن را وقف نکرده است؛ او روانه شده، به خانه خود برگردد، مبادا در جنگ بميرد و ديگری آن را وقف نمايد.

⁶ و کيست که تاکستانی غرس نموده، هنوز از میوه آن نخورده است؛ او روانه شده، به خانه خود برگردد، مبادا در جنگ بميرد، و ديگری از میوه آن بهره‌مند گردد.

⁷ و کيست که دختری نامزد کرده، هنوز او را به زنی نگرفته است، او روانه شده، به خانه خود برگردد، مبادا در جنگ بميرد و ديگری او را به زنی گیرد.“

⁸ و صاحب‌منصبان نيز قوم را خطاب کرده، گويند: ”کيست که ترسان و ضعيف‌دل است؛ او روانه شده، به خانه‌اش برگردد، مبادا دل برادرانش مثل دل او گداخته شود.“

⁹ و چون صاحب‌منصبان از سخن گفتن به قوم فارغ شوند، بر سر قوم، سرداران لشکر تعیین نمایند.

¹⁰ چون به شهری نزديک آيی تا با آن جنگ نمايی، به آن پیشنهاد صلح بده.

¹¹ و اگر تو را جواب صلح بدهد، و دروازه‌ها را برای تو بگشايد، آنگاه تمامی قومی که در آن يافت شوند، به تو جزيه دهند و تو را خدمت نمايند.

¹² و اگر با تو صلح نکرده، جنگ نمايند، پس آن را محاصره کن.

¹³ و چون يهوه خدايت آن را به ‌دست تو بسپارد، تمامی افراد از جنس مرد را به دم شمشير بکش.

¹⁴ ليکن زنان و کودکان و چارپایان و هر آنچه در شهر باشد، يعنی تمامی غنيمتش را برای خود به تاراج ببر، و غنايم دشمنان خود را که يهوه خدايت به تو دهد، بخور.

¹⁵ به همه شهرهايی که از تو بسيار دورند که از شهرهای اين قومها نباشند، چنين رفتار نما.

¹⁶ اما از شهرهای اين قومهایی که يهوه خدايت، تو را به ملکيت می‌دهد، هيچ موجود زنده را زنده مگذار.

¹⁷ بلکه ايشان را، يعنی حیتّيان و اَموريان و کنعانيان و فِرِزّيان و حِويان و يِبوسيان را، چنانکه يهوه خدايت تو را امر فرموده است، به تمامی هلاک ساز.

¹⁸ تا شما را تعليم ندهند که موافق همه اعمال زشت که ايشان با خدايان خود عمل می‌نمودند، عمل نماييد. و به يهوه خدای خود، گناه کنيد.

¹⁹ چون برای گرفتن شهری با آن جنگ کنی، و آن را روزهای بسيار محاصره نمايی، تبر بر درختهايش مزن و آنها را تلف مساز. چونکه از آنها می‌خوری. پس آنها را قطع منما، زيرا آيا درخت صحرا انسان است تا آن را محاصره نمايي؟

²⁰ و اما درختی که مي​دانی درختی نيست که از آن خورده شود، آن را تلف ساخته، قطع نما و سنگری بر شهری که با تو جنگ می‌کند، بنا کن تا منهدم شود.