تثنیه 18 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

هدايا برای کاهنان و لاويان

¹ لاويان کاهن و تمامی قبیله لاوی را سهم و نصيبی با اسرائيل نباشد.

² پس ايشان در ميان برادران خود نصيب نخواهند داشت. خداوند نصيب ايشان است، چنانکه به ايشان گفته است.

³ و حق کاهنان از قوم، يعنی از آنانی که قربانی، خواه از گاو و خواه از گوسفند تقدیم می‌کنند، اين است که دوش و دو بنا گوش و شکمبه را به کاهن بدهند.

⁴ و نوبر غله و شيره و روغن خود و اول چين پشم گوسفند خود را به او بده،

⁵ زيرا که يهوه، خدايت، او را از همه قبیله​ها برگزيده است، تا او و پسرانش هميشه بايستند و به نام خداوند خدمت نمايند.

⁶ هرگاه یکی از لاویان، از یکی از شهرهای شما، از هر جایی در اسرائیل که محل سکونت اوست، آمده، به تمامی آرزوی دل خود به مکانی که خداوند برگزيند، برسد،

⁷ پس به نام يهوه خدای خود، مثل ساير برادرانش از لاويانی که در آنجا به حضور خداوند می‌ايستند، خدمت نمايد.

⁸ او نیز می‌تواند از سهم برابر خوراک برخوردار شود، سوای آنچه از اموال خانوادگی خود بفروشد.

اعمال کراهت‌بار

⁹ چون به سرزمينی که يهوه، خدايت، به تو می‌دهد داخل شوی، ياد مگير که موافق آداب و رسوم کراهت‌بار آن قومها عمل نمايی.

¹⁰ و در ميان تو کسی يافت نشود که پسر يا دختر خود را بر آتش قربانی کند، و نه فالگير و نه غيبگو و نه افسونگر و نه جادوگر،

¹¹ و نه ساحر و نه درخواست کننده از جنها و نه رمال و نه کسی ‌که با مردگان مشورت می‌کند.

¹² زيرا هر که اين کارها را کند، خداوند از او کراهت دارد و به ‌سبب اين اعمال زشت، يهوه خدايت آنها را از حضور تو بیرون می‌کند.

¹³ نزد يهوه خدايت بی‌عیب باش.

¹⁴ زيرا اين قومهایی که تو آنها را بيرون می‌کنی، به غيبگويان و فالگيران گوش می‌گيرند. اما يهوه خدايت تو را نمی گذارد که چنين بکني.

یک نبی دیگر چون موسی

¹⁵ يهوه، خدايت، از میان تو، یک نبی چون من برای تو برخواهد انگیخت! به اوست که باید گوش فرا دهید.

¹⁶ موافق هر ‌آنچه در حوريب در روز گردهم‌آیی از يهوه خدای خود درخواست نموده، گفتي: ”صدای يهوه خدای خود را ديگر نشنوم، و اين آتش عظيم را ديگر نبينم، مبادا بميرم.“

¹⁷ و خداوند به من گفت: ”آنچه گفتند، نيکو گفتند.

¹⁸ یک نبی مثل تو از میان برادرانشان برايشان برخواهم انگیخت و کلام خود را به دهانش خواهم گذاشت و هر ‌آنچه به او امر فرمايم، به ايشان خواهد گفت.

¹⁹ و هر کس که سخنان مرا که او به اسم من گويد، نشنود، من از او بازخواست خواهم کرد.

²⁰ و اما نبی‌ای که جسارت نموده، به اسم من سخن گويد که به گفتنش امر نفرمودم، يا به اسم خدايان غير سخن گويد، آن نبی باید کشته شود.“

²¹ و اگر در دل خود گويي: ”سخنی را که خداوند نگفته است، چگونه تشخيص دهیم.“

²² هنگامی که نبی به اسم خداوند سخن گويد، اگر آن چيز واقع نشود و به انجام نرسد، اين امری است که خداوند نگفته است، بلکه آن نبی آن را از روی تکبّر گفته است. پس از او نترس.