تثنیه 17 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ گاو يا گوسفندی که در آن هرگونه عيب يا چيزی بد باشد، برای يهوه خدای خود قربانی منما، چونکه آن، نزد يهوه خدايت کراهت‌آور است.

² اگر در ميان تو، در يکی از دروازه‌هايت که يهوه خدايت به تو می‌دهد، مرد يا زنی پيدا شود که در نظر يهوه خدايت، کار ناشايسته نموده، از عهد او تجاوز کند

³ و رفته خدايان غير را عبادت کرده، آنها را سجده نمايد، خواه آفتاب يا ماه يا هر يک از لشکریان آسمان که من امر نفرموده‌ام،

⁴ و تو از آن اطلاع يافته، بشنوی، پس نيکو تفتیش کن. و اگر راست و يقين باشد که اين عمل زشت در اسرائيل واقع شده است،

⁵ آنگاه آن مرد يا زن را که اين کار بد را در دروازه‌هايت کرده است، بيرون آور. و آن مرد يا زن را با سنگها سنگسار کن تا بميرند.

⁶ از گواهی دو يا سه شاهد، آن شخصی که در خور مرگ است، کشته شود؛ از گواهی يک نفر کشته نشود.

⁷ ابتدا دست شاهدان به جهت کشتنش بر او بلند گردد، و بعد از آن، دست تمامی قوم. بدین گونه بدی را از ميان خود دور کرده‌اي.

داوری اختلافات

⁸ اگر در ميان تو امری که حکم بر آن مشکل باشد، به ظهور آيد، خواه قتل باشد، خواه دعوا، خواه ضرب از مرافعه‌هايی که در دروازه‌هايت واقع شود، آنگاه برخاسته، به مکانی که يهوه خدايت برگزيند، برو.

⁹ و نزد لاويان کاهن و نزد قاضی وقت رفته، درخواست نما و ايشان تو را از فتوا آگاه خواهند ساخت.

¹⁰ و مطابق فتوايی که ايشان از مکانی که خداوند برگزيند، برای تو بيان می‌کنند، عمل نما. و هوشيار باش تا موافق هر ‌آنچه به تو تعليم دهند، عمل نمايي.

¹¹ مطابق مفاد شريعتی که به تو تعليم دهند، و موافق حکمی که به تو گويند، عمل نما، و از فتوايی که برای تو بيان می‌کنند، به طرف راست يا چپ تجاوز مکن.

¹² آن شخصی که از روی تکبّر رفتار نمايد و کاهنی را که به حضور يهوه خدايت، به جهت خدمت در آنجا می‌ايستد و يا آن داور را گوش نگيرد، آن شخص کشته شود. بدین گونه بدی را از ميان اسرائيل دور کرده‌اي.

¹³ و تمامی قوم چون اين را بشنوند، خواهند ترسيد و بار ديگر از روی تکبّر رفتار نخواهند نمود.

قوانین در مورد پادشاهان اسرائيل

¹⁴ چون به سرزمينی که يهوه خدايت، به تو می‌دهد، داخل شوی و در آن تصرف نموده، ساکن شوی و بگويي: ”مثل تمامی قومهایی که به اطراف منند، پادشاهی بر خود برپا نمايم.“

¹⁵ البته پادشاهی را که يهوه خدايت برگزيند، بر خود برپا نما. يکی از برادرانت را بر خود پادشاه بساز؛ مرد بيگانه‌ای را که از برادرانت نباشد، نمی‌توانی بر خود مسلط نمايي.

¹⁶ لیکن او برای خود اسبهای بسيار نگيرد، و قوم را به مصر پس نفرستد تا اسبهای بسيار برای خود بگيرد، چونکه خداوند به شما گفته است که ”ديگر هرگز به آن راه برنگرديد.“

¹⁷ پادشاه برای خود زنان بسيار نگيرد، مبادا دلش منحرف شود. نقره و طلا نیز برای خود بسيار زياده نيندوزد.

¹⁸ و چون بر تخت مملکت خود بنشيند، رونوشتی از اين شريعت را از چنانکه نزد لاويان کاهن است، برای خود در طوماری بنويسد.

¹⁹ و آن نزد او باشد و همه روزهای عمرش آن را بخواند، تا بياموزد که از يهوه خدای خود بترسد و همه کلمات اين شريعت و اين قوانین را نگاه داشته، به عمل آورد.

²⁰ مبادا دل او بر برادرانش بلند شود، و از اين اوامر به طرف چپ يا راست منحرف گردد، تا دراز مدت در اسرائیل پادشاهی کند، هم او و هم پسرانش.