تثنیه 15 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

سال بازخرید

¹ در آخر هر هفت سال، باید از بدهی‌ها رهایی دهی.

² و قانون رهایی از بدهی اين باشد: هر طلبکاری قرضی را که به همسايه خود داده باشد، ببخشد و از همسايه و برادر خود مطالبه نکند، چونکه خداوند رهایی از بدهی را اعلان کرده است.

³ از غريب مطالبه توانی کرد، اما هر آنچه از مال تو نزد برادرت باشد، دست تو آن را ببخشد.

⁴ تا نزد تو هيچ فقير نباشد، زيرا که خداوند تو را در سرزمينی که يهوه، خدايت، برای نصيب و ملک به تو می‌دهد، البته برکت خواهد داد،

⁵ اگر سخن يهوه خدايت را به دقت بشنوی تا متوجه شده، تمامی اين اوامر را که من امروز به تو امر می‌فرمايم، به جا آوري.

⁶ زيرا که يهوه خدايت تو را چنانکه گفته است، برکت خواهد داد و به قومهای بسيار قرض خواهی داد، ليکن تو مديون نخواهی شد و بر قومهای بسيار تسلط خواهی نمود و ايشان بر تو مسلط نخواهند شد.

⁷ اگر نزد تو در يکی از دروازه‌هايت، در سرزمينی که يهوه خدايت به تو می‌بخشد، يکی از برادرانت فقير باشد، دل خود را سخت مساز و دستت را بر برادر فقير خود مبند.

⁸ بلکه البته دست خود را بر او گشاده دار و به قدر کفايت، موافق احتياج او به او قرض بده.

⁹ و دقت کن مبادا در دل تو فکر زشت باشد و بگويي: ”سال هفتم يعنی سال رهایی از بدهی نزديک است“ و چشم تو بر برادر فقير خود بد شده، چيزی به او ندهی و او از تو نزد خداوند فرياد برآورد و این برايت گناه باشد.

¹⁰ البته باید به او بدهی و دلت از دادنش آزرده نشود، زيرا که به عوض اين کار يهوه خدايت تو را در تمامی کارهايت و هر چه دست خود را بر آن دراز می‌کنی، برکت خواهد داد.

¹¹ چونکه فقير همیشه در سرزمينت خواهد بود. بنابراين من تو را امر فرموده، می‌گويم: ”دست خود را برای برادر نیازمند و فقير خود که در سرزمين تو باشند، گشاده دار.“

¹² اگر مرد يا زن عبرانی از برادرانت به تو فروخته شود و او تو را شش سال خدمت نمايد، پس در سال هفتم او را از نزد خود آزاد کرده، رها کن.

¹³ و چون او را از نزد خود آزاد کرده، رها می کنی، او را تهی‌دست روانه مساز.

¹⁴ او را از گله و خرمن و چرخشت خود البته سخاوتمندانه ببخش؛ به اندازه ای که يهوه خدايت تو را برکت داده باشد، باید به او بدهی.

¹⁵ و به یاد آور که تو در سرزمين مصر غلام بودی و يهوه، خدايت تو را رهایی داد، بنابراين من امروز اين را به تو امر می‌فرمايم.

¹⁶ و اگر به تو گويد: ”از نزد تو بيرون نمی‌روم،“ چونکه تو را و خاندان تو را دوست دارد و او را نزد تو خوش گذشته باشد،

¹⁷ آنگاه درفشی گرفته، گوشش را با آن به در بدوز تا تو را غلام ابدی باشد. با کنيز خود نيز چنين عمل نما.

¹⁸ و چون او را از نزد خود آزاد کرده، رها می کنی، به نظرت بد نيايد، زيرا که دو برابر مزد یک کارگر، تو را شش سال خدمت کرده است. و يهوه خدايت در هر چه می‌کنی، تو را برکت خواهد داد.

¹⁹ همه نخست‌زادگان نر را که از رمه و گله تو زاييده شوند، برای يهوه، خدای خود، تقديس نما و با نخست‌زاده گاو خود کار مکن و نخست‌زاده گوسفند خود را پشم مَبُر.

²⁰ آنها را به حضور يهوه خدای خود در مکانی که خداوند برگزيند، تو و اهل خانه‌ات سال به سال بخوريد.

²¹ ليکن اگر عيبی داشته باشد، مثلا لنگ يا کور يا هر عيب ديگر، آن را برای يهوه خدايت قربانی مکن.

²² آن را در درون دروازه‌هايت بخور؛ شخص نجس و شخص پاک، آن را به یکسان مثل غزال و آهو بخورند.

²³ اما خونش را مخور. آن را مثل آب بر زمين بريز.