تثنیه 14 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

حلال و حرام

¹ شما پسران يهوه خدای خود هستيد. پس برای مردگان، خويشتن را مجروح منماييد و مابين چشمان خود را متراشيد.

² زيرا تو برای يهوه، خدايت، قوم مقدس هستی و خداوند تو را برای خود برگزيده است تا از تمامی قومهایی که بر روی زمين‌اند، به جهت او قوم خاص باشي.

³ هيچ‌چيز کراهت‌آور مخور.

⁴ اين است حیواناتی که بخوريد: گاو و گوسفند و بز،

⁵ و آهو و غزال و گوزن و بز کوهی و بز وحشی و غزال وحشی و قوچ کوهي.

⁶ هر حيوان شکافته‌سُم که سُم را به دو بخش شکافته دارد و نشخوار کند، آن را از چارپایان بخوريد.

⁷ ليکن از نشخوار کنندگان و شکافتگان سُم اينها را مخوريد: يعنی شتر و خرگوش درازگوش و خرگوش کوتاه‌گوش، زيرا که نشخوار می‌کنند، اما شکافته‌سُم نيستند. اينها برای شما نجس‌اند.

⁸ و خوک زيرا اگرچه شکافته‌سُم است، ليکن نشخوار نمی‌کند. اين برای شما نجس است. از گوشت آنها مخوريد و لاشه آنها را لمس مکنيد.

⁹ از همه آنچه در آب است، اينها را بخوريد: هر چه باله و فِلس دارد، آنها را بخوريد.

¹⁰ و هر چه باله و فِلس ندارد، مخوريد. برای شما نجس است.

¹¹ از همه پرندگان پاک بخوريد.

¹² و اين است آنهايی که نخوريد: عقاب و لاشخور و لاشخور سیاه،

¹³ و زَغَن و شاهين و کرکس به نوعش؛

¹⁴ و هر قسم کلاغ به نوعش؛

¹⁵ و شترمرغ و جغد و مرغ نوروزی و باز، به نوعش؛

¹⁶ و بوم و جغد بزرگ و جغد سفید؛

¹⁷ و جغد صحرایی و کرکس و مرغ غواص؛

¹⁸ و لک​لک و مرغ ماهی‌خوار به نوعش؛ و هدهد و خفاش.

¹⁹ همه خزندگان بالدار برای شما نجس‌اند؛ خورده نشوند.

²⁰ اما از همه پرندگان پاک بخوريد.

²¹ هيچ جسد مُرده مخوريد؛ به غريبی که درون دروازه‌های تو باشد، بده تا بخورد، يا به اجنبی بفروش، زيرا که تو برای يهوه خدايت، قوم مقدس هستي. بزغاله را در شير مادرش مپز.

قانون ده‌يک

²² ده​یک تمامی محصولات مزرعه خود را که سال به سال از زمين برآيد، البته بده.

²³ و به حضور يهوه خدايت در مکانی که برگزيند تا نام خود را در آنجا ساکن سازد، ده​یک غله و شيره و روغن خود را و نخست‌زادگان رمه و گله خويش را بخور، تا بياموزی که از يهوه خدايت در همه اوقات بترسي.

²⁴ و اگر راه از برايت دور باشد که آن را نمی‌توانی برد، و آن مکانی که يهوه خدايت خواهد برگزيد تا نام خود را در آن بگذارد، وقتی که يهوه خدايت، تو را برکت دهد، از تو دور باشد.

²⁵ پس آن را به نقره بفروش و نقره را به دست خود گرفته، به مکانی که يهوه خدايت برگزيند، برو.

²⁶ و نقره را برای هر چه دلت می‌خواهد از گاو و گوسفند و شراب و باده و هر چه دلت از تو بطلبد، بده و در آنجا به حضور يهوه خدايت بخور و خودت با خاندانت شادی نما.

²⁷ لاوی‌ای را که درون دروازه‌هايت باشد، ترک منما چونکه او را با تو سهم و نصيبی نيست.

²⁸ در آخر هر سه سال تمام ده​یک محصول خود را در همان سال بيرون آورده، در درون دروازه‌هايت ذخيره نما،

²⁹ تا لاوی چونکه با تو سهم و نصيبی ندارد و غريب و يتيم و بيوه‌زنی که درون دروازه‌هايت باشند، بيايند و بخورند و سير شوند، تا يهوه خدايت، تو را در همه کارهای دستت که می‌کنی، برکت دهد.