تثنیه 11 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

خداوند را دوست بدار

¹ پس يهوه خدای خود را دوست بدار، و امانت و قوانین و احکام و اوامر او را در همه وقت نگاهدار.

² و امروز بدانيد، زيرا که به پسران شما سخن نمی‌گويم که ندانسته‌اند، و تنبیه يهوه خدای شما را نديده‌اند، و نه عظمت و دست قوی و بازوی افراشته او را.

³ و نشانه​ها و اعمال او را که در ميان مصر، به فرعون پادشاه مصر، و به تمامی سرزمين او به ظهور آورد.

⁴ و آنچه را که به لشکر مصريان، به اسبها و به ارابه‌های ايشان کرد؛ که چگونه آب دریای سرخ را بر ايشان جاری ساخت وقتی که شما را تعقیب می‌نمودند و چگونه خداوند، ايشان را تا به امروز هلاک ساخت.

⁵ و آنچه را که برای شما در بيابان کرد تا شما به اينجا رسيديد.

⁶ و آنچه را که به داتان و ابيرام پسران اِلياب پسر رئوبین کرد؛ که چگونه زمين دهان خود را گشوده، ايشان را و خاندان و خيمه‌های ايشان را، و هر موجود زنده را که همراه ايشان بود، در ميان تمامی اسرائيل بلعيد.

⁷ ليکن چشمان شما تمامی کارهای بزرگ خداوند را که کرده بود، ديدند.

⁸ پس تمامی اوامری را که من امروز برای شما امر می‌فرمايم، نگاه داريد تا قوی شويد و داخل شده، سرزمينی را که برای گرفتن آن عبور می‌کنيد، به تصرف آوريد.

⁹ و تا در آن سرزمينی که خداوند برای پدران شما قسم خورد که آن را به ايشان و نسل ايشان بدهد، عمر دراز داشته باشيد، زمينی که به شير و شهد جاری است.

¹⁰ زيرا سرزمينی که تو برای گرفتن آن داخل می‌شوی، مثل سرزمين مصر که از آن بيرون آمدی نيست، که در آن تخم خود را می‌کاشتی و آن را مثل باغ سبزیجات به پای خود سيراب می‌کردي.

¹¹ ليکن زمينی که شما برای گرفتنش به آن عبور می‌کنيد، زمين کوه‌ها و دره‌هاست که از بارش آسمان آب می‌نوشد،

¹² سرزمينی است که يهوه خدايت بر آن التفات دارد و چشمان يهوه خدايت از اول سال تا آخر سال پيوسته بر آن است.

¹³ و چنين خواهد شد که اگر اوامری را که من امروز برای شما امر می‌فرمايم، بشنويد و يهوه خدای خود را دوست بداريد و او را به تمامی دل و به تمامی جان خود عبادت نماييد،

¹⁴ آنگاه باران زمين شما يعنی باران اولين و آخرين را در موسمش خواهم بخشيد، تا غله و شيره و روغن خود را جمع نمايي.

¹⁵ و در صحرای تو برای چارپایانت علف خواهم داد تا بخوری و سير شوي.

¹⁶ مواظب باشيد مبادا دل شما فريفته شود و برگشته، خدايان ديگر را عبادت و سجده نماييد.

¹⁷ و خشم خداوند بر شما افروخته شود، تا آسمان را مسدود سازد و باران نبارد و زمين محصول خود را ندهد و شما از سرزمين نيکويی که خداوند به شما می‌دهد، به زودی هلاک شويد.

¹⁸ پس اين سخنان مرا در دل و جان خود جا دهيد و آنها را بر دستهای خود برای نشانه ببنديد و در ميان چشمان شما علامت باشد.

¹⁹ و آنها را به پسران خود تعليم دهيد، و حين نشستنت در خانه خود، و رفتنت به راه، و وقت خوابيدن و برخاستنت از آنها گفتگو نماييد.

²⁰ و آنها را بر چارچوب درِ خانه خود و بر دروازه‌های خود بنويسيد.

²¹ تا روزهای شما و روزهای پسران شما بر سرزمينی که خداوند برای پدران شما قسم خورد که به ايشان بدهد، زیاد شود؛ مثل روزهای آسمانها بر بالای زمين.

²² زيرا اگر تمامی اين اوامر را که من به جهت عمل نمودن به شما امر می‌فرمايم، نيکو نگاه داريد، تا يهوه خدای خود را دوست داريد، و در تمامی طريقهای او رفتار نموده، به او بچسبید،

²³ آنگاه خداوند تمامی اين قومها را از حضور شما بیرون خواهد نمود، و شما قومهای بزرگتر و قويتر از خود را به تصرف خواهيد آورد.

²⁴ هر جايی که کف پای شما بر آن گذارده شود، از آنِ شما خواهد بود، از بيابان و لبنان و از نهر، يعنی رود فرات تا دريای غربی، حدود شما خواهد بود.

²⁵ و هيچ کس يارای مقاومت با شما نخواهد داشت، زيرا يهوه خدای شما ترس و خوف شما را بر تمامی سرزمينی که به آن قدم می‌گذارید، حاکم خواهد ساخت، چنانکه به شما گفته است.

²⁶ اينک من امروز برکت و لعنت پيش شما می‌گذارم.

²⁷ اما برکت، اگر اوامر يهوه خدای خود را که من امروز به شما امر می‌فرمايم، اطاعت نماييد.

²⁸ و اما لعنت، اگر اوامر يهوه خدای خود را اطاعت ننموده، از طريقی که من امروز به شما امر می‌فرمايم برگرديد و خدايان غير را که نشناخته‌ايد، پيروی نماييد.

²⁹ و واقع خواهد شد که چون يهوه، خدايت، تو را به زمينی که به جهت گرفتنش به آن می‌روی داخل سازد، آنگاه برکت را بر کوه جرزيم و لعنت را بر کوه عیبال خواهی گذاشت.

³⁰ آيا آنها به آن طرف اُردن نيستند پشت راه غروب آفتاب، در سرزمين کنعانيانی که در عَرَبه ساکنند مقابل جلجال نزد بلوطهای موره؟

³¹ زيرا که شما از اُردن عبور می‌کنيد تا داخل شده، سرزمينی را که يهوه خدايت به تو می‌بخشد به تصرف آوريد. و آن را خواهيد گرفت و در آن ساکن خواهيد شد.

³² پس متوجه باشيد تا تمامی اين قوانین و احکامی را که من امروز پيش شما می گذارم، به عمل آوريد.