تثنیه 1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

یادآوری سخنان خداوند

¹ اين است سخنانی که موسی به آن طرف اردن، در بيابان عَرَبه مقابل سوف، در ميان فاران و توفِل و لابان و حَضيروت و دی‌ذهب با تمامی اسرائيل گفت.

² از حوريب به راه کوه سَعير تا قادش بِرنيع، سفر يازده روزه است.

³ پس در روز اول ماه يازدهم سال چهلم، موسی قوم اسرائیل را مطابق هر آنچه خداوند او را برای ايشان امر فرموده بود، سخن گفت.

⁴ بعد از آنکه سِيحون پادشاه اَموريان را که در حِشبون ساکن بود و عوج پادشاه باشان را که در عَشتاروت در اِدرِعی ساکن بود، کشته بود.

⁵ به آن طرف اُردن در سرزمين موآب، موسی به بيان کردن اين شريعت شروع کرده، گفت:

⁶ «يهوه خدای ما، ما را در حوريب خطاب کرده، گفت: ”توقف شما در اين کوه کافی است.

⁷ پس برگشته کوچ کنيد و به کوهستان اَموريان، و تمامی حوالی آن از عَرَبه و کوهستان و هامون و نِگِب و کناره دريا، يعنی زمين کنعانيان و لبنان تا رود بزرگ که رود فرات باشد، داخل شويد.

⁸ اينک زمين را پيش روی شما گذاشتم. پس داخل شده، زمينی را که خداوند برای پدران شما، ابراهيم و اسحاق و يعقوب قسم خورد که به ايشان و بعد از آنها به نسل ايشان بدهد، به تصرف آوريد.“

⁹ و در آن وقت با شما صحبت کرده گفتم: ”من به تنهايی نمی‌توانم متحمل شما باشم.

¹⁰ يهوه خدای شما، شماره شما را افزوده است و اينک شما امروز مثل ستارگان آسمان زیاد هستيد.

¹¹ يهوه خدای پدران شما، شما را هزار چندان‌ که هستيد، بيفزايد و شما را مطابق آنچه به شما گفته است، برکت دهد.

¹² ليکن من چگونه به تنهايی متحمل زحمت و بار و نزاعهای شما بشوم.

¹³ پس مردان حکيم و عاقل و معروف از قبایل خود بياوريد، تا ايشان را بر شما رئیسان سازم.“

¹⁴ و شما در جواب من گفتيد: ”سخنی که گفتی، نيکو است که بکنيم.“

¹⁵ پس رئیسان قبایل شما را که مردان حکيم و معروف بودند گرفته، ايشان را بر شما رئیسان ساختم، تا سروران هزاره‌ها و سروران صدها و سروران پنجاهها و سروران دهها و ناظران قبایل شما باشند.

¹⁶ و در آن وقت داوران شما را امر کرده، گفتم: دعوای برادران خود را بشنويد و در ميان هر کس و برادرش و غريبی که نزد او باشد، به انصاف داوری نماييد.

¹⁷ و در داوری طرفداری مکنيد، کوچک را مثل بزرگ بشنويد و از روی انسان مترسيد، زيرا که داوری از آنِ خداست. و هر دعوايی که برای شما مشکل است، نزد من بياوريد تا آن را بشنوم.

¹⁸ و آن وقت همه‌ چيزهايی را که بايد بکنيد، برای شما امر فرمودم.

تجسس کنعان

¹⁹ پس از حوريب کوچ کرده، از تمامی اين بيابان بزرگ و ترسناک که شما ديديد، به راه کوهستان اَموريان رفتيم، چنانکه يهوه خدای ما به ما امر فرمود و به قادش بِرنيع رسيديم.

²⁰ و به شما گفتم: ”به کوهستان اَموريانی که يهوه خدای ما به ما می‌دهد، رسيده‌ايد.

²¹ اينک يهوه خدای تو، اين زمين را پيش روی تو گذاشته است، پس برآی و چنانکه يهوه خدای پدرانت به تو گفته است، آن را به تصرف آور و ترسان و هراسان مباش.“

²² آنگاه تمامی شما نزد من آمده، گفتيد: ”مردانی چند پيش روی خود بفرستيم تا زمين را برای ما جاسوسی نمايند و ما را از راهی که بايد برويم و از شهرهايی که به آنها می‌رويم، خبر بياورند.“

²³ و اين سخن مرا پسند آمد. پس دوازده نفر از شما، يعنی يکی را از هر قبیله گرفتم،

²⁴ و ايشان متوجه راه شده، به کوه رفتند و به وادی اِشکول رسيده، آن را جاسوسی نمودند.

²⁵ و از ميوه زمين به ‌دست خود گرفته، آن را نزد ما آوردند و ما را باخبر ساخته، گفتند: ”زمينی که يهوه خدای ما، به ما می‌دهد، نيکوست.“

عصيان قوم

²⁶ ليکن شما نخواستيد که برويد، بلکه از فرمان خداوند عصيان ورزيديد.

²⁷ و در خيمه‌های خود غرغر کرده، گفتيد: ”چونکه خداوند ما را دشمن داشت، ما را از سرزمين مصر بيرون آورد، تا ما را به ‌دست اَموريان تسليم کرده، هلاک سازد.

²⁸ و حال کجا برويم چونکه برادران ما دل ما را گداخته، گفتند که 'اين قوم از ما بزرگتر و بلندترند و شهرهای ايشان بزرگ و تا آسمان حصاردار است. و نيز پسران عناق را در آنجا ديده‌ايم.'“

²⁹ پس من به شما گفتم: ”مترسيد و از ايشان هراسان مباشيد.

³⁰ يهوه خدای شما که پيش روی شما می‌رود، برای شما جنگ خواهد کرد، مطابق هر آنچه در مقابل چشمتان در مصر برای شما کرده است.»

³¹ و هم در بيابان که در آنجا ديديد چگونه يهوه خدای تو مثل کسی ‌که پسر خود را می‌برد، تو را در تمامی راه که می‌رفتيد، برمی‌داشت تا به اينجا رسيديد.“

³² ليکن با وجود اين، همه شما به يهوه خدای خود ايمان نياورديد.

³³ که پيش روی شما در راه می‌رفت تا جايی برای اردو زدن شما بجوید؛ وقت شب در آتش تا راهی را که به آن برويد به شما بنمايد، و وقت روز در ابر.

³⁴ و خداوند صدای سخنان شما را شنيده، غضبناک شد، و قسم خورده، گفت:

³⁵ ”هيچکدام از اين مردمان و از اين نسل شرير، آن سرزمين نيکو را که قسم خوردم که به پدران شما بدهم، هرگز نخواهند ديد.

³⁶ سوای کاليب پسر يِفُنّه که آن را خواهد ديد و زمينی را که در آن رفته بود، به او و به پسرانش خواهم داد، چونکه خداوند را پيروی کامل نمود.»

³⁷ و خداوند به خاطر شما بر من نيز خشم نموده، گفت که «تو هم داخل آنجا نخواهی شد.

³⁸ یوشَع پسر نون که به حضور تو می‌ايستد، داخل آنجا خواهد شد. پس او را قوی گردان، زيرا اوست که آن را برای قوم اسرائیل تقسيم خواهد نمود.

³⁹ و کودکان شما که درباره آنها گفتيد که به يغما خواهند رفت، و فرزندان شما که امروز نيک و بد را تميز نمی‌دهند، داخل آنجا خواهند شد و آن را به ايشان خواهم داد تا مالک آن بشوند.

⁴⁰ و اما شما روگردانيده از راه دریای سرخ به بيابان کوچ کنيد.“

⁴¹ و شما در جواب من گفتيد که ”به خداوند گناه ورزيده‌ايم، پس رفته، جنگ خواهيم کرد، موافق هر آنچه يهوه خدای ما به ما امر فرموده است.“ و همه شما اسلحه جنگ خود را بسته، عزيمت کرديد که به کوه برآييد.

⁴² آنگاه خداوند به من گفت: ”به ايشان بگو که نروند و جنگ منمايند، زيرا که من در ميان شما نيستم، مبادا از حضور دشمنان خود مغلوب شويد.“

⁴³ پس به شما گفتم، ليکن نشنيديد، بلکه از فرمان خداوند عصيان ورزيديد، و مغرور شده، به فراز کوه برآمديد.

⁴⁴ اَموريانی که در آن کوه ساکن بودند، به مقابله شما بيرون آمده، همچون زنبور شما را تعقیب نمودند و شما را از سِعير تا حُرما شکست دادند.

⁴⁵ پس برگشته، به حضور خداوند گريه نموديد، اما خداوند صدای شما را نشنيد و به شما گوش نداد.

⁴⁶ و در قادِش مطابق روزهای توقف خود، روزهای بسيار مانديد.