دانیال 8 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

رویای قوچ و بز

¹ در سال سوم سلطنت بِلشَصّر پادشاه، رویایی بر من دانیال ظاهر شد بعد از آنکه رویای اول به من آشکار شده بود.

² و در رویا نگاه کردم و می‌دیدم که من در شاه​نشین شوش که در ولایت عیلام می‌باشد، بودم و در عالم رویا دیدم که نزد آبراه اولای می‌باشم.

³ پس چشمان خود را برافراشته، ناگاه قوچی دیدم که نزد آبراه ایستاده بود که دو شاخ داشت و شاخهایش بلند بود و یکی از دیگری بلندتر، و شاخ بلندتر در آخر برآمد.

⁴ و قوچ را دیدم که به سمت مغرب و شمال و جنوب شاخ می‌زد و هیچ وحشی با او مقاومت نتوانست کرد و کسی نبود که از دستش رهایی دهد. آن قوچ هر چه می‌خواست، می‌کرد، و قویتر می‌شد.

⁵ و حینی که متفکر می‌بودم، اینک بز نری از طرف مغرب بر روی تمامی زمین می‌آمد بی‌آنکه زمین را لمس کند و در میان چشمان بز نر، شاخی چشمگیر بود.

⁶ و به سوی آن قوچ صاحب دو شاخ که آن را نزد آبراه ایستاده دیدم، آمد و به شدت قوت خویش نزد او دوید.

⁷ و او را دیدم که چون نزد قوچ رسید بر او به شدت غضبناک شده، قوچ را زد و هر دو شاخ او را شکست و قوچ را یارای مقاومت با وی نبود. پس او را به زمین انداخته، پایمال کرد و کسی نبود که قوچ را از دستش رهایی دهد.

⁸ و بز نر بی‌نهایت بزرگ شد و چون قوی گشت آن شاخ بزرگ شکسته شد و در جایش چهار شاخ معتبر به سوی بادهای چهارگانه آسمان برآمد.

⁹ و از یکی از آنها یک شاخ کوچک برآمد و به سمت جنوب و مشرق و فخر سرزمینها بسیار بزرگ شد.

¹⁰ و به ضد لشکر آسمانها قوی شده، بعضی از لشکریان و ستارگان را به زمین انداخته، پایمال نمود.

¹¹ و به ضد سردار لشکر بزرگ شد و قربانی دایمی از او گرفته شد و مکان مقدس او ویران گردید.

¹² به سبب عِصیان، لشکری همراه با قربانی دائمی به وی داده شد و آن لشکر راستی را به زمین انداخت و او عمل نموده، کامیاب گردید.

¹³ آنگاه مقدسی را شنیدم که سخن می‌گفت، و مقدسی دیگر از آن یک که سخن می‌گفت، پرسید که «رویا درباره قربانی دایمی و عصیان مرگبار که قُدس و لشکر را به پایمال شدن تسلیم می‌کند، تا به کی خواهد بود؟»

¹⁴ او به من گفت: «تا دو هزار و سیصد شام و صبح؛ آنگاه قُدس به وضعیت درست خود برخواهد گشت.»

معنی رویا

¹⁵ و چون من دانیال رویا را دیدم و خواستم معنی آن را بفهمم، ناگاه کسی در منظر یک مرد نزد من بایستاد.

¹⁶ و صدای آدمی را از میان آبراه اولای شنیدم که ندا کرده، می‌گفت: «ای جبرائیل، این مرد را از معنی‌ این ‌رویا آگاه ساز.»

¹⁷ پس او نزد جایی که ایستاده بودم، آمد و چون آمد من ترسان شده، به روی خود درافتادم و او مرا گفت: «ای پسر انسان، بدان که این ‌رویا برای زمان آخر می‌باشد.»

¹⁸ و حینی که او با من سخن می‌گفت، من بر روی خود بر زمین در خواب سنگین می‌بودم. و او مرا لمس نموده، در جایی که بودم، برپا داشت.

¹⁹ و گفت: «اینک من تو را از آنچه در آخر غضب واقع خواهد شد اطلاع می‌دهم، زیرا که انتها در زمان معین واقع خواهد شد.

²⁰ اما آن قوچ صاحب دو شاخ که آن را دیدی، پادشاهان مادها و پارسیان می‌باشند.

²¹ و آن بز نر پرموی پادشاه یونان می‌باشد و آن شاخ بزرگی که در میان دو چشمش بود، پادشاه اول است.

²² چهار شاخی که پس از شکسته شدن آن شاخ در جایش برآمدند، چهار سلطنت هستند که از قوم او اما نه از قوت او برپا خواهند شد.

²³ و در آخر سلطنت ایشان چون گناه عاصیان به نهایت خود رسیده باشد، آنگاه پادشاهی سخت‌روی و در درک معماها ماهر، خواهد برخاست.

²⁴ قدرت او بزرگ خواهد شد، لیکن نه از توانایی خودش. و ویرانی‌های عجیب خواهد نمود و کامیاب شده، عمل خواهد کرد. او قدرتمندان و قوم مقدس را هلاک خواهد نمود.

²⁵ و از مهارت او، حیله در دستش رونق خواهد گرفت و در دل خود مغرور شده، بسیاری را در یک آن هلاک خواهد ساخت و به ضد امیر امیران برخواهد خاست، اما شکسته خواهد شد، بی‌آنکه دست بشری در کار باشد.

²⁶ رویایی که درباره شام و صبح گفته شد، یقین است، اما تو رویا را مُهر و موم کن، زیرا که مربوط به روزهای بسیار دور است.»

²⁷ آنگاه من، دانیال، تا اندک زمانی ضعیف و بیمار شدم. پس برخاسته، به ‌کارهای پادشاه مشغول گردیدم، اما درباره رویا در حیرت بودم و آن را درک نمی‌کردم.