دانیال 5 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

نوشته‌ای بر دیوار

¹ بِلشَصّر پادشاه، مهمانی بزرگی برای هزار نفر از بزرگان خود برپا داشت و در حضور آن هزار نفر شراب نوشید.

² بِلشَصّر در کیف شراب امر فرمود که ظروف طلا و نقره را که جدش نِبوکَدنِصَر از معبد اورشلیم برده بود، بیاورند تا پادشاه و امیرانش و همسران و مُتَعِه‌هایش از آنها بنوشند.

³ آنگاه ظروف طلا را که از معبد، یعنی خانه خدا در اورشلیم گرفته شده بود، آوردند و پادشاه و امیرانش و همسران و مُتَعِه‌هایش از آنها نوشیدند.

⁴ شراب می‌نوشیدند و خدایان طلا و نقره و برنج و آهن و چوب و سنگ را سپاس می‌خواندند.

⁵ در همان لحظه انگشتهای دست انسانی بیرون آمد و در برابر شمعدان بر گچ دیوار قصر پادشاه نوشت و پادشاه کف دست را که می‌نوشت، می‌دید.

⁶ آنگاه رخسار پادشاه دگرگون شد و فکرهایش او را پریشان ساخت و بندهای کمرش سست شده، زانوانش به هم می‌خورد.

⁷ پادشاه به صدای بلند ندا در داد که جادوگران و کَلدانیان و ساحران را احضار نمایند. سپس پادشاه حکیمان بابل را خطاب کرده، گفت: «هر ‌که این نوشته را بخواند و تفسیرش را برای من بیان نماید، جامه ارغوان بر تنش خواهند کرد و طوق زرین بر گردنش خواهند نهاد و حاکم سوم در مملکت خواهد بود.»

⁸ آنگاه تمامی حکیمان پادشاه داخل شدند، اما نتوانستند نوشته را بخوانند یا تفسیرش را برای پادشاه بیان نمایند.

⁹ پس بِلشَصّر پادشاه، بسیار مضطرب شد و رنگ از رویش پرید و امیرانش نیز مضطرب شدند.

¹⁰ اما ملکه به خاطر سخنان پادشاه و امیرانش به تالار مهمانی وارد شد ملکه صحبت کرده گفت: «ای پادشاه، تا به ابد زنده باش! فکرهایت تو را مضطرب نسازد و چهره‌ات دگرگون نشود.

¹¹ شخصی در مملکت تو هست که روح خدایان قدوس را دارد و در روزهای پدرت روشنایی و فهم و حکمت همانند حکمت خدایان در او پیدا شد و پدرت نِبوکَدنِصَر پادشاه، یعنی پدر تو، ‌ای پادشاه، او را رئیس ساحران و جادوگران و کَلدانیان و طالع‌بینان ساخت.

¹² چونکه روح فاضل و معرفت و فهم و تعبیر خوابها و حل معماها و گشودن گره‌ها در این دانیال که پادشاه او را بَلطَشَصّر نام نهاد، یافت شد. پس حال دانیال فرا خوانده شود و او تفسیر را بیان خواهد نمود.»

دانیال نوشته را تفسیر می‌کند

¹³ آنگاه دانیال را به حضور پادشاه آوردند و پادشاه دانیال را خطاب کرده، فرمود: «آیا تو همان دانیال از اسیران یهود هستی که پدرم پادشاه از یهودا آورد؟

¹⁴ درباره تو شنیده‌ام که روح خدایان در تو است و روشنایی و فهم و حکمتی برتر در تو یافت می‌شود.

¹⁵ و الان حکیمان و طالع‌بینان را به حضور من آوردند تا این نوشته را بخوانند و تفسیرش را برای من بیان کنند، اما نتوانستند تفسیر کلام را بیان کنند.

¹⁶ من درباره تو شنیده‌ام که به بیان تعبیرها و گشودن گره‌ها قادر می‌باشی. پس اگر بتوانی الان نوشته را بخوانی و تفسیرش را برای من بیان کنی، جامه ارغوان بر تنت خواهند کرد و طوق زرین بر گردنت خواهند نهاد و در مملکت، حاکم سوم خواهی بود.»

¹⁷ آنگاه دانیال به حضور پادشاه جواب داد و گفت: «عطایای تو از آنِ تو باشد و پاداشت را به دیگری بده، لیکن نوشته را برای پادشاه خواهم خواند و تفسیرش را برای او بیان خواهم نمود.

¹⁸ اما تو، ‌ای پادشاه، خدای متعال به پدرت نِبوکَدنِصَر سلطنت و عظمت و جلال و حشمت عطا فرمود.

¹⁹ و به خاطر عظمتی که به او داده بود، تمامی قومها و ملتها و زبانها از او لرزان و ترسان می‌بودند. هر ‌که را می‌خواست می‌کشت، و هر ‌که را می‌خواست، زنده نگاه می‌داشت، و هر ‌که را می خواست، بلند می‌نمود، و هر ‌که را می‌خواست پست می‌ساخت.

²⁰ لیکن چون دلش مغرور و روحش سخت گردید، متکبرانه عمل کرد. آنگاه از کرسی سلطنت خویش به زیر افکنده شد و حشمت او را از او گرفتند.

²¹ و از میان آدمیان رانده شده، دلش مثل دل حیوانات گردید و مسکنش با گورخران شده، او را مثل گاوان علف می‌خورانیدند و بدنش از شبنم آسمان تر می‌شد تا فهمید که خدای متعال است که بر ممالک آدمیان حکمرانی می‌کند و هر ‌که را می‌خواهد، بر آن می‌گمارد.

²² و تو، ‌ای پسرش بلشصر، اگر چه این همه را دانستی، لیکن دل خود را متواضع ننمودی.

²³ بلکه خویشتن را به ضد خداوند آسمانها بلند ساختی. ظروف خانه او را به حضورت آوردند و تو و امیرانت و همسران و مُتَعِه‌هایت از آنها شراب نوشیدید و خدایان نقره و طلا و برنج و آهن و چوب و سنگ را که نمی‌بینند و نمی‌شنوند و هیچ نمی‌دانند، ستایش کردی، اما آن خدایی را که نَفَسَت در دست او و تمامی راههایت از او می‌باشد، حُرمت ننمودی.

²⁴ پس این کف دست از جانب او فرستاده شد و این نوشته، بر دیوار نوشته شد.

²⁵ نوشته این است: مِنِه، مِنِه، ثِقِل و پَرسین.

²⁶ و تفسیر کلام این است: ”مِنِه“؛ خدا سلطنت تو را شمرده و آن را به انتها رسانیده است.

²⁷ ”ثِقِل“؛ در ترازو وزن شده و کمتر و کمتر یافت شده‌ای.

²⁸ ”پِرِس“؛ پادشاهی تو تقسیم گشته و به مادها و پارسیان بخشیده شده است.»

²⁹ آنگاه بِلشَصّر امر فرمود تا دانیال را به جامه ارغوان پوشانیدند و طوق زرین بر گردنش نهادند و درباره‌اش ندا کردند که در مملکت حاکم سوم می‌باشد.

³⁰ در همان شب بِلشَصّر پادشاه کَلدانیان کشته شد.

³¹ و داریوش مادی که نزدیک به شصت و دو سال داشت، به حکومت رسید.