دانیال 4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

خواب دوم نِبوکَدنِصَر

¹ از نِبوکَدنِصَر پادشاه، به تمامی قومها و ملتها و زبانها، که بر تمامی زمین ساکنند؛ سلامتی شما افزون باد!

² من مصلحت دانستم که نشانه‌ها و عجایبی را که خدای متعال به من نموده است، بیان نمایم.

³ نشانه‌های او چه قدر بزرگ و عجایب او چه قدر عظیم است. پادشاهی او پادشاهی جاودانی است و سلطنت او تا به ابد.

خواب دوّم نِبوکَدنِصَر

⁴ من که نِبوکَدنِصَر هستم، در خانه خود آسوده و در قصر خویش خوش می‌بودم.

⁵ خوابی دیدم که مرا ترسانید و فکرهایم در بسترم و رویاهای سرم مرا پریشان ساخت.

⁶ پس فرمانی از من صادر گردید که تمامی حکیمان بابل را به حضورم بیاورند تا تعبیر خواب را برای من بیان نمایند.

⁷ آنگاه ساحران و جادوگران و کَلدانیان و طالع‌بینان حاضر شدند و من خواب را برای ایشان بازگفتم، لیکن تعبیرش را برای من بیان نتوانستند نمود.

⁸ بالاخره دانیال که مطابق اسم خدای من به بَلطَشَصّر معروف است و روح خدایان قدوس در او می‌باشد، وارد شد و خواب را به او باز‌گفتم.

⁹ که «ای بَلطَشَصّر، رئیس ساحران، چون می‌دانم که روح خدایان قدوس در تو می‌باشد و هیچ رازی برای تو مشکل نیست، پس خوابی را که دیده‌ام، تعبیرش را به من بگو.

¹⁰ رویاهای سرم در بسترم این بود که نظر کردم و اینک درختی در وسط زمین که ارتفاعش بزرگ بود.

¹¹ این درخت بزرگ و قوی گردید و بلندیش تا به آسمان رسید چندان که تمامی کرانهای زمین دیده می‌شد.

¹² برگهایش زیبا و میوه‌اش بسیار. و آذوقه برای همگان در آن بود. حیوانات صحرا در زیر آن سایه می‌گرفتند و پرندگان هوا بر شاخه‌هایش مسکن می‌گزیدند و تمامی بشر از آن می‌خوردند.

¹³ در رویاهای سرم در بسترم نگاه کردم و اینک نگهبانی و موجودی مقدس از آسمان نازل شد،

¹⁴ که به صدای بلند ندا در داد و چنین گفت: درخت را ببرید و شاخه‌هایش را قطع نمایید و برگهایش را بیفشانید و میوه‌هایش را پراکنده سازید تا حیوانات از زیرش و پرندگان از شاخه‌هایش بگریزند.

¹⁵ لیکن کنده و ریشه‌هایش را با بند آهنین و برنجین در زمین در میان سبزه‌های صحرا واگذارید و از شبنم آسمان تر شود و نصیب او از علف زمین با حیوانات باشد.

¹⁶ دل او از آدمیت تبدیل شود و دل حیوان را به او بدهند و هفت زمان بر او بگذرد.

¹⁷ این امر از فرمان دیده‌بانان شده و این حکم از کلام مقدسین گردیده است تا زندگان بدانند که حضرت متعال بر ممالک آدمیان حکمرانی می‌کند و آن را به هر که می‌خواهد، می‌دهد و پست‌ترین مردمان را بر آن برپا می‌نماید.

¹⁸ این خواب را من که نِبوکَدنِصر پادشاه هستم، دیدم و تو، ‌ای بَلطَشَصّر، تعبیرش را بیان کن، زیرا که تمامی حکیمان مملکتم نتوانستند مرا از تعبیرش اطلاع دهند، اما تو می‌توانی چونکه روح خدایان قدوس در تو می‌باشد.»

تعبیر خواب توسط دانیال

¹⁹ آنگاه دانیال که بَلطَشَصّر نیز خوانده می‌شود، ساعتی متحیر ماند و فکرهایش او را پریشان ساخت. پس پادشاه صحبت کرده گفت: «ای بَلطَشَصّر، خواب و تعبیرش تو را پریشان نسازد.» بَلطَشَصّر در جواب گفت: «ای آقای من! خواب از برای دشمنانت و تعبیرش از برای دشمنانت باشد!

²⁰ درختی که دیدی که بزرگ و قوی گردید و ارتفاعش تا به آسمان رسید و منظرش به تمامی زمین

²¹ و برگهایش زیبا و میوه‌اش بسیار و آذوقه برای همگان در آن بود و حیوانات صحرا زیرش ساکن بودند و پرندگان هوا در شاخه‌هایش مسکن گزیدند،

²² ‌ای پادشاه، آن درخت تو هستی، زیرا که تو بزرگ و قوی گردیده‌ای و عظمت تو چنان افزوده شده است که به آسمان رسیده و سلطنت تو تا به کرانهای زمین.

²³ و چونکه پادشاه دیده‌بانی دید، موجودی مقدس که از آسمان نزول نموده، گفت: ”درخت را ببرید و آن را از بین ببرید، لیکن کُنده و ریشه‌هایش را با بند آهنین و برنجین در زمین در میان سبزه‌های صحرا واگذارید و از شبنم آسمان تر شود و نصیبش با حیوانات صحرا باشد تا هفت زمان بر آن بگذرد.“

²⁴ ‌ای پادشاه، تعبیر این است و فرمان حضرت متعال که بر آقایم پادشاه وارد شده است، همین است

²⁵ که تو را از میان مردمان خواهند راند و مسکن تو با حیوانات صحرا خواهد بود و تو را مثل گاوان، علف خواهند خورانید و تو از شبنم آسمان تر خواهی شد و هفت زمان بر تو خواهد گذشت تا بدانی که خدای متعال بر ممالک آدمیان حکمرانی می‌کند و آن را به هر که می‌خواهد، عطا می‌فرماید.

²⁶ و چنانکه فرمان آمد که کُنده و ریشه‌های درخت را واگذارید، پس سلطنت تو برایت برقرار خواهد ماند، بعد از آنکه دانسته باشی که آسمان است که حکمرانی می‌کند.

²⁷ بنابراین، ای پادشاه، نصیحت من تو را پسند آید: با عدالت، خویشتن را از گناهان خود به دور دار و با شفقت بر فقیران از خطایای خود دوری کن که شاید باعث طول آسودگی تو باشد.»

خفّت و خواری نِبوکَدنِصَر

²⁸ این همه بر نِبوکَدنِصَر پادشاه واقع شد.

²⁹ بعد از اتمام دوازده ماه او بر بام قصر سلطنتی در بابل می گشت.

³⁰ و پادشاه صحبت کرده، گفت: «آیا این بابل بزرگ نیست که من آن را برای خانه سلطنت، برای قوت و حشمت خود بنا نموده‌ام؟»

³¹ این سخن هنوز بر زبان پادشاه بود که صدایی از آسمان نازل شده، گفت: «ای نِبوکَدنِصَر پادشاه، به تو گفته می‌شود که سلطنت از تو گذشته است.

³² و تو را از میان مردم خواهند راند و مسکن تو با حیوانات صحرا خواهد بود و تو را مثل گاوان علف خواهند خورانید و هفت زمان بر تو خواهد گذشت تا بدانی که خدای متعال بر ممالک آدمیان حکمرانی می‌کند و آن را به هر که می‌خواهد، می‌دهد.»

³³ در همان لحظه، این امر بر نِبوکَدنِصَر واقع شد و از میان مردمان رانده شده، مثل گاوان علف می‌خورد و بدنش از شبنم آسمان تر می‌شد تا مویهایش مثل پرهای عقاب بلند شد و ناخنهایش مثل چنگالهای پرندگان گردید.

بازگشت نِبوکَدنِصَر به حال طبیعی

³⁴ و بعد از پایان آن روزها، من که نِبوکَدنِصَر هستم، چشمان خود را به سوی آسمان برافراشتم و عقل من به من برگشت و خدای متعال را متبارک خواندم و او را که تا به ابد زنده است، ستایش کردم و حمد گفتم، زیرا که سلطنت او سلطنتی جاودانی، و پادشاهی او جاودانه است.

³⁵ و تمامی ساکنان جهان هیچ شمرده می‌شوند و با لشکر آسمان و ساکنان جهان، مطابق اراده خود عمل می‌نماید و کسی نیست که دست او را باز ‌دارد، یا او را بگوید که ”چه می‌کنی؟“»

³⁶ در همان زمان عقل من به من برگشت و به جهت جلال سلطنت من، حشمت و شکوهم به من باز داده شد و مشاورانم و امیرانم مرا جُستند و بر سلطنت خود استوار گردیدم و عظمتی بزرگ بر من افزوده شد.

³⁷ الان من که نِبوکَدنِصَر هستم، پادشاه آسمانها را سپاس و تکبیر و حمد می‌گویم که تمام کارهای او حق و راه‌های وی عدالت است و کسانی که با تکبّر راه می‌روند، او قادر است که ایشان را پست نماید.