اعمال رسولان 8 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

سولُس بر کلیسا جفا می‌کند

¹ و سولس در قتل استیفان راضی می‌بود. در آن روز، آزاری سخت بر کلیسای اورشلیم آغاز شد، چندان که جز رسولان، همه به نواحی یهودیه و سامِرِه پراکنده شدند.

² و مردان صالح استیفان را دفن کرده، برای وی ماتم عظیمی برپا داشتند.

³ امّا سولُس کلیسا را عذاب می‌داد و خانه به خانه گشته، مردان و زنان را بیرون کشیده، به زندان می‌افکند.

فیلیپُس در سامره بشارت می‌دهد

⁴ پس آنانی که پراکنده شدند، به هر جایی که می‌رسیدند، به کلام مژده می‌دادند.

⁵ امّا فیلیپُس به شهری از سامِره رفته، ایشان را به مسیح موعظه می‌نمود.

⁶ و مردم به یکدل به سخنان فیلیپُس گوش دادند، چون معجزاتی را که از او صادر می‌گشت، می‌شنیدند و می‌دیدند،

⁷ زیرا که ارواح پلید از بسیاری که داشتند نعره زده، بیرون می‌شدند و مفلوجان و لنگان بسیار شفا می‌یافتند.

⁸ و شادی عظیم آن شهر را فرا گرفت.

⁹ امّا مردی شَمعون نام قبل از آن در آن شهر بود که جادوگری می‌نمود و اهل سامِره را متحیّر می‌ساخت و خود را شخصی بزرگ می‌نمود،

¹⁰ به حدی که خُرد و بزرگ گوش داده، می‌گفتند: «این است قوّت عظیم خدا.»

¹¹ و به او گوش دادند از آن رو که مدّت مدیدی بود از جادوگری او متحیّر می‌شدند.

¹² لیکن چون به مژدهٔ فیلیپُس که به پادشاهی خدا و نام عیسی مسیح می‌داد، ایمان آوردند، مردان و زنان تعمید یافتند.

¹³ و شَمعون نیز خود ایمان آورد و چون تعمید یافت، همواره با فیلیپُس می‌بود و از دیدن نشانه‌ها و قوّات بزرگ که از او ظاهر می‌شد، در حیرت افتاد.

¹⁴ امّا رسولان که در اورشلیم بودند، چون شنیدند که اهل سامِره کلام خدا را پذیرفته‌اند، پطرس و یوحنا را نزد ایشان فرستادند.

¹⁵ و ایشان آمده، برای ایشان دعا کردند تا روح‌القدس را بیابند،

¹⁶ زیرا که هنوز بر هیچ‌‌کس از ایشان نازل نشده بود، بلکه تنها به نام خداوند عیسی تعمید یافته بودند و بس.

¹⁷ پس پطرس و یوحنا دستها بر ایشان گذارده، روح‌القدس را یافتند.

¹⁸ امّا شَمعون چون دید که محض گذاردن دستهای رسولان روح‌القدس عطا می‌شود، مبلغی پیش ایشان آورده،

¹⁹ گفت: «مرا نیز این قدرت دهید که به هر کس دست گذارم، روح‌القدس را بیابد.»

²⁰ پطرس به او گفت: «زر تو با تو هلاک باد، چونکه پنداشتی که عطای خدا به زر حاصل می‌شود.

²¹ تو را در این امر، سهم و بهره‌ای نیست، زیرا که دلت در حضور خدا راست نمی‌باشد.

²² پس از این شرارت خود توبه کن و از خداوند درخواست کن تا شاید این فکر دلت بخشیده شود،

²³ زیرا که تو را می بینم در زهره تلخ و قید شرارت گرفتاری.»

²⁴ شمعون در جواب گفت: «شما برای من به خداوند دعا کنید تا چیزی از آنچه گفتید، بر سرم نیاید.»

²⁵ پس ارشاد نموده و به کلام خداوند صحبت کرده، به اورشلیم برگشتند و در بسیاری از شهرهای اهل سامِره مژده دادند.

فیلیپُس و خواجه‌سرای حبشی

²⁶ امّا فرشته خداوند به فیلیپُس خطاب کرده، گفت: «برخیز و به ‌جانب جنوب، به راهی که از اورشلیم به سوی غَزه می‌رود که صحراست، روانه شو.»

²⁷ پس برخاسته، روانه شد که ناگاه شخصی حبشی که خواجه‌سرا و مقتدر نزد کَنداکه، ملکه حبشه، و بر تمام خزانه او ناظر بود، به اورشلیم برای عبادت آمده بود.

²⁸ و در بازگشت بر ارابه خود نشسته، کتاب اشعیای نبی را مطالعه می‌کرد.

²⁹ آنگاه روح به فیلیپُس گفت: «پیش برو و با آن ارابه همراه باش.»

³⁰ فیلیپُس پیش دویده، شنید که اِشَعیای نبی را مطالعه می‌کند. گفت: «آیا می‌فهمی آنچه را می‌خوانی؟»

³¹ گفت: «چگونه می‌توانم؟ مگر آنکه کسی مرا هدایت کند.» و از فیلیپُس خواهش نمود که سوار شده، با او بنشیند.

³² و بخشی از کتاب که می‌خواند این بود که: «مثل گوسفندی که به قربانگاه برند و چون برّه‌ای خاموش نزد پشم برنده خود، همچنین دهان خود را نمی‌گشاید.

³³ در فروتنی او، انصاف از او دریغ شد و نسل او را که می‌تواند توصیف کند؟ زیرا که حیات او از زمین برداشته می‌شود.»

³⁴ پس خواجه‌سرا به فیلیپُس ملتفت شده، گفت: «از تو می‌پرسم که نبی این را دربارهٔ که می‌گوید؟ دربارهٔ خود یا دربارهٔ کسی دیگر؟»

³⁵ آنگاه فیلیپُس زبان خود را گشود و از آن نوشته شروع کرده، وی را به عیسی مژده داد.

³⁶ و چون در طول راه به آبی رسیدند، خواجه‌سرا گفت: «اینک آب است! از تعمید یافتنم چه چیز مانع می‌باشد؟»

³⁷ فیلیپُس گفت: «هرگاه به تمام دل ایمان آوردی، جایز است.» او در جواب گفت: «ایمان آوردم که عیسی مسیح پسر خداست.»

³⁸ پس فرمان داد تا ارابه را نگاه دارند و فیلیپُس با خواجه‌سرا هر دو به آب فرود شدند. پس فیلیپُس او را تعمید داد.

³⁹ و چون از آب بالا آمدند، روح خداوند فیلیپُس را برگرفت و برد و خواجه‌سرا دیگر او را نیافت، زیرا که راه خود را به خوشی پیش گرفت.

⁴⁰ امّا فیلیپُس خود را در اَشدود پیدا کرد و در همهٔ شهرها گشته مژده می‌داد تا به قیصریه رسید.